Semiramis Pekkan - Senden Vazgeçemem
9.Bölüm
Bugün gerçekten bitmek bilmedi.Sabahtan beri Faruk,Zehra,Ömer ile uğraşmıştım.Yetmedi Ateş ile de öpüşmüş millete malzeme vermiştim.Müdürden epey bir bağırış çağırış senfonisi dinlemiş,öğretmenlerin ve öğrencilerin kınayıcı bakışları altında hiç umrumda değil rolüne bürünmüştük.Ben öğrencilerin üzerimize filan atlayacağını düşünmüştüm ama Ateş katran rengi gözleriyle onları dipsiz kuyularına davet ediyor bir daha çıkmayacaklarını vaat ediyordu. Öyle bir aura yayınca sataşacakların cesaretlerini kırıyordu. Bana yumuşacık ve tutkulu bakan bu çocuğun böyle durumlarda farklı yönleri ortaya çıkıyordu.Bana da böyle baksa deve kuşu gibi kafamı toprağa gömer çıkartmazdım korkudan.Serseri olanlar dahi uzak duruyordu.Tamam Ateş tehlikeli duruyordu ama onlar kalabalıktı.Biraz abartıyorlardı.Hepsi saldırsa işimiz biterdi.Biraz garip bir durum.
"Ateş senden neden bu kadar korkuyorlar?"
"Eh sinirlenince gözüm hiçbir şeyi görmüyor.O halimi bildikleri için gelmezler.Kimse kendisinden daha korkunç birine bulaşmak istemez.Doğanın kanunu gibi bir şey bu."
"Bu yönünü ben görecek miyim?"
"Mümkünse sen görme. Hatırlıyor musun kötü huylardan bahsetmiştik.Bu da kötü huylarımdan birisi.Sana zarar verecek herkesi yok edebilirim." Bunu çok ciddi bir ifadeyle söyledi ve bu ciddiyet bin ton ağırlığında gibiydi.Yutkundum.Kesinlikle ona inanıyordum.
Bir yanım Ateş'in bu korkunç yanını beni korumak için kullanmak istemesini acayip romantik buluyordu.Böyle bir şeyi de düşünebildiğime göre ben gerçekten ateşte yanmışım.
Sonunda bütün o karmaşa duruldu.Ateş'in şu gizemli amcası sağ olsun müdür hiç sorun çıkarmadı.Öğretmenleri de uyarmış belli ki onlardan yana içimiz rahattı.Ama geri kalanlar sorundu.Öğrencilerin hangi birini susturabilirdik ki? Aileme şimdilik haber gitmeyecekti.Ama sonrası için sıkıntı olabilirdi.Mesela Cihan tanıdığının kızı vasıtasıyla duyabilirdi.Yapmam gereken belliydi herkesten önce ben söylemeliydim.Tek sorun benim o cesarete sahip olmamamdı.Ama bir şekilde olacaktım.Ablamdan öğrendiğim kadarıyla Cihan iş için bir süre Aydın'a gitmiş.Şimdilik o kız vasıtasıyla bile duymazdı.
"Eren iyi misin?" dedi Ateş.
"Evet.Neden sordun?"
"Üzülürsün filan diye düşündüm.Ama üzgün görünmüyorsun.Ne yalan söyleyeyim içim rahatladı."
"Neye üzülecekmişim?"
"Yani zaten arkandan eşcinsel diye konuşuluyordu.Şimdi tescillendi.Rahatsız olabileceğini düşündüm."
"Okul ilk zamanları olsa depresyona girerdim ama şimdi öyle hissetmiyorum.Kendilerini mükemmeliğin abidesi olarak gören bu insanların ne dediğini umursamıyorum.Adımın kızla mı yoksa erkekle mi anılmasının önemli olmadığını düşünüyorum.Kızmış erkekmiş diye taraf seçemedim.Çünkü kalbim cinsiyete göre karar vermeyi bilmiyor.Seninleysem de bu kimseyi ilgilendirmez.İster elini tutarım ister öperim.Kime ne?" Ateş'ten herhangi bir cevap gelmeyince ona doğru baktım.Hala konuşmuyordu.Yalnız öğrencilere olan öfkeli bakış gitmiş yerine arzu gelmişti.Bu ara çok sık oluyordu.
"Ateş?"
" Seni çok seviyorum.Öyle böyle değil inan." Gözlerime çok fena bakıyordu delip geçecekmiş gibi.
"Eee okulda böyle şeyler söylemesek mi?"
"Sen başlattın.Ama kesinlikle söylememeliyiz.Beni mahvediyorsun.Toplum içinde olmasaydık ben de seni mahvedebilirdim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENDEN GİDEMEZSİN
Teen FictionO benim limanım.Dışlanmadığım,sevildiğim tek yer.Bir zamanlar en büyük limanım ailem derdim.Şimdi ise kabuğu tutmamış bir yara gibiler benim için ve bu yara hiç iyileşemeyecek.Ne zaman nefes alamayacak gibi olsam artık yeni limanımın varlığına sığın...
