BENDEN GİDEMEZSİN

Özel Bölüm 3 Yıllar Sonra

Eren'in bakış açısı

Aradan sekiz yıl geçmişti.Ben çocuk doktoru olabilmiştim.Ateş de iyi bir fotoğrafçı olmuştu.Küçüklüğümüzden beri benim fotoğraflarımı o kadar çok çekmişti ki kendini bu alanda geliştirmeye karar vermişti.Sonunda da başarmıştı.Bu geçen sekiz yılda inanamayacağım kadar mutlu etmişti beni.Arada didiştiğimiz de oluyordu ama bu bile hoşuma gidiyordu.Zaman gerçekten çabuk geçmişti.Şimdi yirmi altı yaşında olan bir dayıydım. Arada sırada sırf İpek için o insanlarla görüştüm.ipek beni çok nadir görmesine rağmen hiç unutmuyordu. Yeşil gözlü,kumral yedi sekiz yaşlarında sevimli ama hırçın bir şeydi. Kaderin cilvesi midir nedir?İpek bana benziyordu görünüş olarak.O insanlara, annemi hatırlattığım gibi şimdi de o, beni hatırlatıyordu her gün.Fakat İpek'in görünüşü bana benzese de huyu benzemiyordu.Evdekilere kök söktürüyordu ve en çok beni seviyordu.Kaderin cilvesi gerçekten tuhaf bir iş çıkarıyordu.

Jale genelde İpek'in beni görmesi için dışarı getirirdi.Birkaç kez Cihan evde olmadığı zamanlar evde de ziyaret etmiştim.Malesef birinde Cihan beni görmüştü ama bir şey dememiş direkt yatak odasına geçmişti.Ben de onu gördüğüm için huzursuzlanmış ve evden çıkmıştım.Bir daha böyle bir karşılaşma olmasın diye de o eve gitmemiştim.

Oyuncakçıdan güzel bir bebek seçip aldım.Yeğenim İpek, tuhaf bir şekilde bebek yerine mınçıka,sopa,silah gibi şeyler istiyordu.Bunları niye istiyordu bilmiyorum.Tabii ki ona böyle şeyler almıyordum.Bu tür şeyler istese de benim verdiğim bez bebeği çok seviyordu.Açıkçası ona ne alsam beğeniyordu.Bugün yine onu ziyaret edecektim, uzun zaman olmuştu.Jale'nin işi olduğu için mecburen o eve gitmek zorundaydım.Aslında hiç istemiyordum ama gitmezsem İpek küserdi.Küsmesi sevimli olsa da süründürme de iyiydi.Kime çekmiş bu çocuk anlamadım.Eve vardığımda zili çaldım ve beklemeye başladım.Kapıyı açan kişi Fevzi idi.

"Dayıcığımmm.Sen mi geldin?"diye kapıdan kafasını uzatıp üstüme atladı İpek..Bu kız rambo mu olacak nedir?O nasıl atlayış? Yedi sekiz yaşlarındaki bir çocuğun bile beni yere devirebileceğini bilse Ateş bana beş koruma tutardı.Tabii ki ona böyle bir şey söylemeyeceğim.

"Merhaba minik cadım.Nasılsın?" diyip içeri geçtim.Kucağıma atlayan minik yaramazla beraber koltuğa oturdum.

"İyiyim dayıcığım.Sen nasılsın?"

"Ben de iyiyim."

"Hoş geldin oğlum evine."dedi Fevzi Bey.Sadece kafamı sallamakla yetindim.Kelimelerimin ve harcadığım nefesin boşa gittiği günler vardı.Artık iletişimi pek gerekli görmüyordum.İpek ile ilgiliyse konuşuyordum onun dışında umrumda değildi.

"Dede, dayım iyi görünüyor öyle değil mi?"dedi İpek.

"Evet canım öyle görünüyor."

"Ateş eniştem ona iyi bakmış belli.Sen pek becerememişsin sanki." diyince Fevzi Bey'in suratı düştü.

"Nereden duyuyorsun bu lafları?Sen çocuğun aklına ne sokuyorsun Eren?"dedi kızgınca Fevzi Bey.

"Ben ne sokacağım aklına? Ben ayda bir iki kez ancak görebiliyorum.Size sormalı."dedim sinirle.

"Dede komşumuz Nuran teyze dedi.Sen dayıma kötü davranmışsın.O da evden gitmiş.Şu andaki konuşmana bakılırsa haksız değil galiba.Hemen onu suçladın."dedi gözleri dolan minik cadım.

"Şşş ağlama.Sen bunları dert etmemelisin.Hem ben acayip mutluyum ve hayatımdan çok memnunum.Hiç sevilmediğim kadar seviliyor ve saygı görüyorum.Yeni bir ailem var yeni arkadaşlarım var."