BENDEN GİDEMEZSİN

22.Evimiz

Ateş ile kıyafetlerimizi toplayıp çantalara koyduk.Bazı eşyaları da paketledik.Evimize yerleşmemize birkaç gün vardı.Her şeyi hallettikten sonra Bulut ve Mert abinin yanına gittik.Mert somurtkan bir şekilde pencereden dışarı bakarken Bulut abi de onu izliyordu.

"Gel meyve yiyelim Mert." dedi Bulut abi.Mert hiç oralı olmadı.

"Amca bize sormak yok mu?" dedi muzipçe Ateş.

"Canınız isterse yersiniz.Bana niye soruyorsun?Masada alın yiyin işte." Canı biraz sıkkın gibiydi.Sanırım Mert'in bu isteksiz tavırlarına üzülüyordu.Mert abi gerçekten Bulut abiyi istemiyor olabilir miydi?Fakat bazen onu Bulut abiyi izlerken yakalıyordum.Aralarında ne dönüyor anlayamadım.

"Yeriz değil mi Eren?" Tabağa uzanıp meyve alacakken Bulut abi hızlıca Ateş'in eline vurdu.

"O masadaki değil,mutfak masasında meyve bıraktım.Ondan bahsediyordum."

"Ama burada var.Bunu yiyelim işte." Anlaşılan bu meyve Mert abinindi.Ateş kesin anlamıştı ama zorlamayı seviyordu işte.Ben de bu sefer Ateş'in tarafındayım.Çok çekiyordum bu amcadan.

"Olmaz!Onlar Mert'in.Mert gelip ye şunları hemen!" Mert sinirlice döndü bize doğru.

"Yemeyeceğim.Gitmek istiyorum! "

"Ama gidemezsin.Bunu konuşmuştuk."dedi Bulut abi.

"Hayır.Sen buna karar verdin.Bu benim kararım değil.Evime gitmek istiyorum."

"Haklısın bu benim kararım ve tartışmaya açık değil.Ayrıca orası evin değil senin.Üvey babanın evi."

"Üvey babamsa ne olmuş?Ben çocukluğumdan beri orada kalıyorum.Orada büyüdüm.Üvey babam bana baktı." dedi Mert abi.

"Başlatma şimdi üvey babana.Benimle tanışınca orada kalmana artık gerek kalmadı. Ben ne güne duruyorum?"

"Yahu sanane.Sen benim hiçbir şeyim değilsin.Benim kendime ait bir hayatım var.Sen bana karışamazsın.Zorbalık yaparak bana hiçbir şeyi kabul ettiremezsin."

"Sen benim her şeyimsin.Ben de senin her şeyin olmaya hazırım.Senin kendine ait bir hayatın yok.İkimize ait bir hayat var.Kabul ettirebileceğimden eminim."

"Beni zırt pırt kaçırarak mı yapacaksın?"

"Sadece seni değil kalbini de kaçırıyorum farkında değilsin.İnat etme.Benleyken daha iyisin.Daha iyiyiz."

Mert abinin hıncını almak istediği barizdi.Ateş ve ben merakla onları izliyorduk.

"Ben Serhat,Emre,Çağlar,Semih,Gürkanla da iyiydim.Sana gerek yoktu." Ateş ve benim kafam anında Bulut abiye döndü.Ne tepki vereceğini bilemiyorduk.Yüzünde sinirlendiğini belirten bir ifade yoktu.Fakat elindeki sigarayı avucunda sıkarak söndürmesi birazdan kıyametin kopacağının garantisiydi.Yavaşça yerinden kalktı ve salondan çıktı.Birkaç dakikayı geçirmeden geri döndü.Elinde kağıt kalem vardı.

"Yaz buraya bu saydığın talihsizlerin adreslerini."

"Niye yazacakmışım?"

"Hiiiç.Onlarla tanışma ihtiyacıyla doldum bir an."

"Yanımdaki insanları tehdit etme!Bu yaptığın çok saçma.Ben seni sevmiyorum."

"Beni seviyorsun.Sadece itiraf etmeyecek kadar inatçısın."

"Sen benden daha mı iyi bileceksin sevip sevmediğimi?"

"Tabii ki bilirim."

"Senden nefret ediyorum.Seni sevmiyorum."