Akşama doğru sahil tarafına yürüdüm.Olanların içinden çıkamamıştım.Bağdaş kurup sahilin kumlarına oturdum.Etrafta sahilin keyfini süren çiftler,aileler vardı.Akan nehre karşı kürek çekiyor gibiydim bu da beni yormuştu.Hafif esinti tenimi okşamaya başlamıştı.Kendimi bu akışa bırakmak istiyordum.
Birden sırtıma birinin dokunduğunu hissettim.Arkama dönüp bakmama gerek yoktu.Beni bulacağını biliyordum.Bacaklarını iki yanıma uzatıp arkamdan sarıldı.
"Artık düşünme." dedi. Haklıydı zira düşünmenin bana bugüne dek bir getirisi olmamıştı.Kafamı ona doğru yasladım ve benliğime işlemiş kokusunu içime çektim.Yine limanıma sığınmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENDEN GİDEMEZSİN
Teen FictionO benim limanım.Dışlanmadığım,sevildiğim tek yer.Bir zamanlar en büyük limanım ailem derdim.Şimdi ise kabuğu tutmamış bir yara gibiler benim için ve bu yara hiç iyileşemeyecek.Ne zaman nefes alamayacak gibi olsam artık yeni limanımın varlığına sığın...
