Stepbrother's Play (SPG)

Kabanata 27

Time has just passed by into days, days into weeks and weeks into months.
Naging komplikado ang pagmamahalan namin ni Jade. May mga oras na hindi kami nagkikita at may mga araw din na masyadong malayo ang pagitan namin sa isa't isa. Ngiti  at tango ang tanging naging tagapagpahayag ng aming nararamdaman. Sapat na iyon para sa akin, sapat na kahit hindi ko siya malapitan basta't makita ko lang siya palagi.

Di bale, darating ang araw na ipagtatapat namin ang katutuhanan. Sa ngayon, kailangan muna naming mag-ingat.

"Silese!" Napapitlag ako sa kinatatayuan ko habang nagtitimpla ng gatas. Hindi pa ako nakalingon ay niyapos na ako nang mahigpit na yakap.

"Jade! Baka makita tayo!"  Saway ko sa kanya.

"Silese! Hindi ko na kaya!  We have to confess our love to them."  Humarap ako sa kanya at tiningnan ito sa kanyang mga mata. Doon palang, kitang-kita ko ang lantay nitong pagmamahal sa akin. He even looks more handsome tonight. With his messy hair and kissable lips.  Hinaplos ko ang mukha. Damn! I love this man. Kaya kong ibuwis ang buhay ko para sa kanya.

"Jade.. Are you sure? How about your dad? Tiyak magagalit siya sa atin. Itatakwil niya tayo! And I don't want you to suffer because of me." Wika ko.

"I already suffered Silese. Knowing I couldn't hold you close infront of them. Knowing I couldn't kiss you whenever I want. I couldn't be a perfect lover I always wanted it to be. I want to howl to the moon, saying I love you! I want it to be happened in that way." Aniya at pagkunwa'y hinalikan ang labi ko. I close my eyes, feeling his smooth lips touching mine. Dahan-dahan kaming kumalas sa isa't isa. And it was tearing mylife. Nasasaktan ako sa sitwasyon namin.

"Jade! We have to plan carefully, magiging headline tayo sa news kung padalus-dalos tayo. And I don't want it to be like that! We should move secretly."

"Sunrise. I can't wait anymore. Pinagtutulakan nila ako kay Sansa."

"We have to wait, Jade. More time."

Bigla kaming napakalas sa isa't isa ni Jade nang biglang tumahol si Sansa sa likuran namin. Hindi ko siya nakita kasi nakasubsob ang mukha ko sa dibdib ni Jade.

"Sansa." Tanging tugon ni Jade.

Nangingilatis at palipat-lipat ang bawat tingin ni Sansa sa aming dalawa. Kinakabahan ako dahil baka nasaksihan niya ang buong pangyayari at pag-uusap namin ni Jade.

"Yes! It's me Jade. At bakit kayo nandito?" Tanong niya. That was the most stupid question I ever heard.

Huminga ako nang malalim at nagtaas noo. Nginitian ko si Sansa.

"At bakit naman hindi, of course Sansa! Dito kami nakatira. Simply as that!"

"I mean bakit kayong dalawa lang?" Aniya at tinaasan niya ako ng kilay.

"Hindi kami tatlo kaya dalawa lang kami." Matabang kong tugon sa kanya. Nakita kong nag-iba ang daloy ng kislap ng mga mata nito. Tinatago niya ang pagkainis sa akin.

"At bakit kayo magkayakap? How could you explain that?" 

Lumunok ako ng laway. Buwisit talaga 'tong Sansa na 'to. Sarap ipakain sa tuko.

Niyakap ko ulit si Jade. "Ito ba ibig mo sabihin? Anong mali nun? And besides! He is my brother!" Muntikan na akong mabilaukan sa salitang brother na lumabas sa bibig ko.

"He just hugged me because I am broken right now!"

"Good!" Makahulugan niyang tugon subalit hindi pa rin bumaba ang tingin nito sa akin. Nangingilatis pa rin.

"Sansa! Bakit gising ka?" Tanong ni Jade.

"Oh! Jade! Hindi ako makatulog. Ikaw nasa isip ko."

Gusto kong mabilaukan sa narinig ko. Actually, talagang nabilaukan ako sa kape.