Bir eliyle ensemi sıkıca kavrayıp bedenimi kendisine yaslarken, dudaklarını hemen dudaklarımın kenarına bastırdı.
"Ellerimi açtığın an başına gelecekleri biliyorsun değil mi?" diye sordum, sıcak nefesi tenime vuruyor, gözlerinin içine kadar güldüğün...
+3000 YORUM +1500 OY gelir diye düşünüyorum... Satır arası yorumlarda buluşacağız öyle değil mi?
Bölüme başladığınız saat buraya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Suzan Hacıgarip - Yeni Mevsim
Sancak - Hoşçakal
Derya Petek - Arda Kalan
Cem Adrian - Kül
7. BÖLÜM: "KÖR KUYULAR"
Buradaydı, lügatımdaki tüm sözcükleri çalıp bana bir şey bırakmayacak kadar gaddar, hissettirdikleriyle geçmişimi bir kibritin ucuna kurban verecek kadar hoyrat, belki de bir daha asla bu kadar güzel duyguları yaşayamayacağımın farkına varmamı ister gibi zalim gözlerle beni seyrediyordu.
"Neden bana öyle bakıyorsun?" diye sorduğumda parmak uçları kıyamazmış gibi yüzümün önüne dökülen saçları kulağımın arkasına sıkıştırdı.
"Nasıl bakıyorum?"
Bakışlarındaki ışık öyle kuvvetliydi ki beni bu gözlerle seyretmeye devam ettiği sürece her istediğini yaptırabilir, kalbimi tamamen kalbime tutsak kılabilir, beni kendi hür irademle kendisine esir edebilirdi.
"Böyle işte..." dedim cilveli bir ifadeyle gülümseyerek işaret parmağımı ucu bucağı yokmuş gibi derin olduğunu bildiğim mavilerinin altına usulca dokunduğumda. "İçimi yakmak ister gibi..."
"İçini mi yakıyorum iz bırakan?"
"Sadece içimi değil." diye fısıldadım dudaklarına doğru.
Kararan havayla sahilde durmaya devam ediyor, üzerimize yansıyan ay ışığı yalnızca birbirimizin gözlerini seçebilmemizi sağlıyordu. Ben kumlara boylu boyunca uzanmışken Güney bana doğru yan dönmüş, bir dirseğini kırıp başını avucunun içine yaslayarak beni izlemeye koyulmuştu.
"Hazel..." dedi, sanki sadece bakışlarımla içimden geçen her şeyi bir bir görmüş gibi. "Beni zorladığının farkındasın öyle değil mi?" Yüzümdeki eli yavaşça çıplak omuzlarıma doğru kaydı. Parmak uçları içimde hâlihazırda yanan ateşi harlamak ister gibi bir ağırlıkla vücudum boyunca dolandı. "Ben bir kez benim olursan, bir kez karışırsam sana belki az da olsa diner sandım bu şey."
Nefesi yüzüme sürülürken Kamer üzerime doğru eğildi. "Ne hasretim dindi, ne de en içimde yanan o tehlikeli hisler durulabildi..." Dudaklarını sertçe yanağıma bastırdı. Kamer beni öyle hisli, öyle içten öptü ki o an benim bildiğim her şeyi unuttuğum, dünya üzerindeki tüm güzelliklerden onun için vazgeçebileceğimi ve yalnızca onunla hayatımın sonuna dek yaşayabileceğimin farkına vardığım andı. "Benim içim sanki şimdi daha çok çıkmaza girdi... Seni öyle çok hissettim ki, öyle çok kendimden geçtim ki inan bana tam şu an sen yanımdayken bile yokmuşsun gibi hoyratça istiyorum seni."
