Bir eliyle ensemi sıkıca kavrayıp bedenimi kendisine yaslarken, dudaklarını hemen dudaklarımın kenarına bastırdı.
"Ellerimi açtığın an başına gelecekleri biliyorsun değil mi?" diye sordum, sıcak nefesi tenime vuruyor, gözlerinin içine kadar güldüğün...
Size 985127621 kere düzenlediğim, belki de en çok üzerine düştüğüm bölümle geldim. Çok sevmeme rağmen yine de bir tık içime sinmedi gibi oldu ama sizi daha fazla bekletmek istemediğimden buradayım.
+2000 yorum gelir değil mi? Gelir gelir. Sınır dolduğunda burada olmaya çalışacağım. Satır arası yorumlarla buluşalım çünkü ben bu bölüm için çok heyecanlıyım.
Benimde içinde olduğum Whatssap Gurubuna gelmek isteyenler instagram ya da dm den yazabilir.
Ali Kınık - Ay Yıldız Kolye
Müslüm Gürses - Vazgeçmem
Kubat - Al Ömrümü (Medyadaki versiyonu.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm içindeki tüm görseller, kıyafetler ve şarkılar İnstagram: @asimaverahikayeleri sayfasında paylaşıldı. Oraya da beklerim.
13. BÖLÜM: "KÖRDÜĞÜM."
Bazen silahların gücü can almaya yetmediği yerde, kelimeler bir namlu olup insanın şakağına dayanabiliyormuş. Kurşunların parçalayamadığı canın, bir adamın iki dudağı arasında un ufak oluncaya dek kırıl dökülebiliyormuş.
Bir zamanlar cesettim, yoluna tuzaklar olup kurulduğum bir adamın göğsünde nefes alabildiğimi fark etmiştim.
O adam beni solduğum yerden yeşertmiş, kırılan dallarımı yeniden üzerime dikmişti. O adam bana bu zamana dek hiç bilmediğim yaşamayı öğretmişti. Ağladığım yerden gülmeyi, düştüğüm yerde benimle birlikte diz çökebileceği kadar erdem sahibi olduğunu göstermişti.
Ve yine aynı adam gecenin kör bir vaktinde vurmuştu beni, sıktığı kurşun değildi ama ben onun iki dudağının arasından çıkan kelimelerle vermiştim son nefesimi.
"Sen yerde emekleyerek gezen, sürünmekten başka bir şey bilmeyen küçük bir çocuğa yürümeyi öğrettin," Yaralı bir serçenin kanatları tam aramızda çırpınırken avuçlarımın arasında duran elini seviyordum. "Sonra o çocuğun dizlerini tam ortadan ikiye kırıp onu sakat bıraktın, ondan tek bir günde hayallerini çekip aldın."
"Hazel," Çoktan kırılmış camdan bir bardağı avuçlar gibi sürüldü diline adım lakin konuşmasına izin vermedim.
"Bu hikâyedeki kötünün sen olmaması asıl komik olandı çünkü beklemiyordum, Fırat'ın karşına geçip 'Hazel benim kızımKamer, bu sefer sen kaybettin' dedikten sonra bile bana zarar vermeyen, yeniden güvenen adamdın sen. Ben o geceyi belki de o yüzden ilk başlarda hazmedemedim, aslında kurmak istemediğim onlarca ağır sözcüğü dile getirdim."
