Önüme biri sade biri çikolatalı kurabiye konulsa, ben ilk sadeyi yerdim. Çünkü biliyordum ki en sevdiğim sona kalmalı. Böylelikle daha çok haz alabilirdim. İşte başıma gelen de tam böyle bir şey. Sanki sade olan kurabiyeyi yemişim de hayat karşıma ç...
Teşekkürler. Bu kitabı okuyan herkese ayrı ayrı teşekkür ediyorum. Bana yazmayı sevdirdiniz. Yazılan yorumlarınızla zaman zaman beni güldürdünüz, duygulandırdınız, şaşırttınız. Hepinize müteşekkirim. Güzel bir maceraydı, sonuna geldik. Ancak kendi sıkıntılarımdan kurtulursam yeni bir hikayede neden görüşmeyelim ki? Bir aydır üstünde uğraştığım yeni bir hikayem var diyebiliriz. Haha, ona merhaba deyin. :D
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu kitap oldukça eksikti. Sonradan devamını getirmeyi planladığım pek çok olay başlattım, karakterler ekledim, cümleler kurdum ama hepsini bir ipi keser gibi finalde kestim. Bunun nedeni hikayeye çok kötü davranmamdı. Bu davranışımdan ötürü ayrıca hepinizden özür dilerim, ancak yine de kitaba sevgi gösterdiniz. Bu da bana güç verdi. Hepinizi çok seviyorum gençler, umuyorum ki yeni hikayemde buluşuruz, onu da çokça seversiniz. Sağlıcakla kalın, buyurun yeni hikayemden kısa ön izlenimler:
***
1> Dükkana birilerinin girdiğini işaret eden zilin çalmasının ardından kafasını kapıya doğru çevirdi. Kendisiyle yaşıt sayılabilecek, saçlarını arkadan karışık bir şekilde örmüş bir kızdı içeri giren. Sanki ilk defa böyle bir ortama adım atmış gibi etrafı hızla gözleriyle taradı ve Jungkook'u görünce sanki aradığını bulmuş gibi adımlarını garsonun durduğu yere yöneltti.
''Merhaba, Karl buralarda mı acaba?''
Jungkook birkaç saniye soruyu idrak etmeye çalıştıktan sonra kendini toparladı ve kafasını yukarı aşağı salladı. ''Ancak şu an mutfakta ve çalışırken-''
''Ondan ciddisi yoktur, biliyorum,'' dedi kız belli belirsiz gülümserken. Sonra birkaç saniye ne yapacağına karar vermek istermiş gibi olduğu yerde bekledi, daha sonra cam kenarındaki masalardan birini gösterip, ''Yine de şurada beklediğimi söylersin, olur mu?''
***
2> Jungkook birden durdu.
''Yeni bir yere mi taşınmayı planlıyorsun?''
''Evet, Karl benim için küçük bir oda bulduğundan bahsetmişti.''
Genç adam yavaşça kafasını salladı.
''Tabii demişti, çünkü bana da söyledi.''
''Sen de mi yeni bir yere taşınıyorsun?''
Jungkook az önceki gergin atmosferi unutmuş olacak ki sessizce güldü. ''Yo, hayır. Sadece yeni kiracımın sen olduğunu söylüyorum.''
***
3>''Battaniye paylaşımı için teşekkürler,'' dedi ara sokaktaki merdivenlerden inerken. Arkasından Jungkook'u takip ederken görmediğini bilmeme rağmen hafifçe omuz silktim.
''Sorun değil, uyurken bir şeylere sarılma alışkanlığın olduğunu bilmiyordum," dedim keyifle, az uyumama rağmen enerjik hissetmek ruh halimi pozitif yönde etkilemişti sanırım.
Sol elini kaldırıp ensesine koydu, sanki söyleyecek doğru kelimeleri seçmeye çalışıyor gibiydi. "Evet, o konuda.. Kusura bakma-" durdu ve göz göze gelebilmemiz için kafasını arkaya doğru çevirdi, "hem yanlış hatırlamıyorsam tek sarılan ben değildim."
Kahkaha atarken ayıp olmaması için yüzümü elimle gizledim ve ilerlemesi için onu diğer elimle hafifçe ittim, "Bacağımı üstüne attığım için özür dilerim, Jungkook."
Y/N: Hikayeye başladığımda kim için hayran kurgusu yazacağıma karar veremediğim için kişileri X-Y-Z vs. olarak adlandırmıştım. Şimdi yazdığım onca sayfaya tekrar dönüp değiştirmem gerekiyor, haha. :')
