SERİNİN BİRİNCİ KİTABIDIR!!
-TAMAMLANDI-
Bilinmeyen Numara: Bir kere baksana gözlerimin içine,
Bilinmeyen Numara: Ki orada hayat bulayım ben.
* 05.08.18 tarihinde yayınlanmaya başladı. *
*Mey||Texting isimli ilk kitaptır.*
07.11.18 KısaHikaye #2
26...
Saye: Evet beni aşka inandırmak için kalan bir ayın.
Telefonumu kapatıp mutfağa indim. Yaren, Evren ve neden geleceğini bilmediğim Aksel bu akşam bana yemeğe geleceklerdi. Yemeklerimi hazırlayıp onlar gelene kadar yatmayı planlıyordum ama sonradan vazgeçtim. Pizza söylerdik canım.
Yatma fikrimden vazgeçmeden hemen odama geçecekken telefonumdan duyulan zil sesiyle mutfağa geri döndüm. Tezgahın üzerine koyduğum telefonumu alıp aramayı cevapladım.
" Efendim ikiz? " Yaren'in bir şeyler mırıldanmasına karşılık yüzümü ekşitip bekledim.
" Yemek hazırlamakla uğraşma. Pizza alıyoruz." Onaylayıp telefonu kapattım ve İnstagram'a girdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@SayeÇağan: Bir ay 🌑
@65: Bir ay sonra benim olacakmış.
@99: Allah bu kızı en boş zamanında yaratmış herhalde.
@12: Boyundan almış tipinden vermiş.
@YarenUfuk: Güzelliğim 🖤
@EvrenÖzdemir: Baldız gibi baldız be
@45: Evren cidden Saye'ye yürüyor aq
@AkselYargı: 💥
Uygulamadan çıkıp yatmaya kaldığım yerden devam edecekken çalan kapıyla ofladım. Rahat bırakmıyorlardı insanı. Kapıyı açtığımda Yaren ve Evren zaten burayı kendi evleri gibi bildikleri için hemen bir yerlere gitmişlerdi. En arkada elinde pizza kutuları ile bekleyen Aksel'i de içeri alıp kapıyı kapattım.
Masaya pizzaları koyduğumda hepsi çullanmışlardı. Acayip hayvanlara benziyorsunuz çocuklar. WhatsApp bildirim sesini duyduğumda telefonu alıp uygulamaya girdim.
Bay Köprücük: O adamın evinde ne işi var??
Ekran açık bir şekilde masaya gidip sandalyeye oturdum. Daha sonra cevabımı yazdım.
Saye: Sürekli beni mi gözetliyorsun?
Mesajı attığımda odada yankılanan bildirim sesiyle şaşkınca baktım etrafa. Aksel'in masanın üzerine koyduğu telefonundan gelmişti. Hem de ben anonime mesaj attığım zamanla eşdeğer zamanda.
Aksel şaşkınca telefona bakıp daha sonra bana baktığında şaşkınlıktan işlevlerini yitiren ellerimi zorla oynatarak gözlerimi ondan çektim. Şüphelendiğimi anlamamalıydı. Neyden mi?
Anonime yazdığım aynı anda ona gelen bildirimle taşlar bir bir yerine oturuyordu. Bana yolladığı kitaplarla aynı yazara ait kitabı elinde görmüştüm geçenlerde.
Geçen hafta gece bahçeme geldiğinde camıma atılan taşla aynı vakitte bahçemdeydi. Ama bir sorun vardı. Aksel o gün siyah kapüşonlu bir hırka giymemişti. Belki de arkadaşına yaptırmıştı.
Şaşkınlığımı gizlemekte artık zorlanmaya başlamıştım. Yani bana yazan, ara sıra Aksel'e söven, beni canından çok seven anonim Aksel miydi? Belki de anlaşılmaması için kendine sövüyordur arada.
İçimdeki buruklukla gülümsedim. Bu kadar çabuk muydu son?
