Mey || Texting

4.6

İlahi Bakış Açısı

" Artık o çocuğu takip etmenize gerek yok. Saye'nin peşini bıraktı. " Saye, babasının telefonda konuşmasını duyduğunda kahkaha atmamak için kendini zor tuttu.

Başarmışlardı. Sonunda Emre'nin peşini bırakmışlardı.

Şimdi tek yapması gereken birkaç gün şirkete gidip hiçbir sorun yokmuş gibi davranmaktı. Biliyordu ki Emre ve abisi onu almaya gelecekti. Ya da kim bilir? Belki de kendi kaçardı.

Caner o sırada koşarak Emre'nin evine gitmiş ve olan biteni anlatmıştı. Emre'yi artık kimse izlemeyecekti. Emre bunu öğrendiğinde ilk işi Fransa'ya gidip Mey'ini almak olacaktı. Caner ile oraya dikkat çekmeden nasıl gideceklerini düşünmeye başladılar.

" Belki sen takip ediliyorsun? " Caner bunu daha önceden düşünmüştü. Ama babası peşine adam taksa bunu fark ederdi. Sonuçta bütün adamlarını tanıyordu.

Saye'nin babası Metin Çağan zeki bir adamdı. Elbette her ihtimale karşı Caner'in peşine birini takmış, taktığı adamı da Caner'in daha önce hiç görmediğinden emin olmuştu. Çünkü oğlu hâlâ adamını fark etmemişti.

" Sanmıyorum. Peşimde biri olsa fark ederdim. Şu an yapmamız gereken Saye ile iletişim kurup ne zaman oraya gideceğimizi kararlaştırmak. " Bunu söyledikten sonra saatine bakmış, ve arkadaşlarıyla buluşması olduğunu söyleyip Emre'nin evinden çıkmıştı.

Emre telefonunu eline aldı ve WhatsApp'a girdi. Saye yazıncaya kadar ona yazmıyordu. Bu yüzden gelen diğer mesajlara cevap verdi.

Selçuk: Ne yaptınız abi?

Emre: Her şey tamam. Saye ile konuştuğumuz zaman gideceğiz.

Yaren: Öyle ana babaya sokayım ben.

Evren: Sadece bir haftadır Saye'yi göremiyoruz ve deli gibi özledim.

Yaren: Ben de ciddiyetini özledim.

Selçuk: Ben de umursamazlığını.

Emre: Lan amına koduklarım

Emre: Niye kız ölmüş gibi konuşuyorsunuz?

Yaren: Çocuk haklı aq

Evren: Baldızım ölemez.

Emre: Baldızına sokturma şimdi.

Selçuk: Onun da zamanı gelir elbet.

Yaren: Mdlxmxldmdpddm

Evren: Selçuk senin amına koyayım xkxmxldd

Emre: Şu durumda bile boş yapıyorsunuz ya

Emre: Helal olsun size cidden.

Emre konuşmadan çıkıp koltuğa yaslandı. Dedikleri kadar vardı. Saye bir haftadır oradaydı ve onu deli gibi özlemişti. Saçlarının kokusunu, ellerinin sıcaklığını, bakışlarını, her şeyini özlemişti. İçi özlemle kavrulurken sanki sevdiği kız onu hissetmiş gibi mesaj atmıştı.

Saye: Kavuşuyor muyuz sence?

Emre: Kavuşuyoruz güzelim.

Saye: Emre içimde, orada olmaması gereken bir his var.

Emre: Unut o hissi Mey'im.