Mey || Texting

3.7

@SayeÇağan: Korumalarım 🖤 @EvrenÖzdemir @SelçukGönültaş

@YarenUfuk: Benim manitamda neden gül var?

@EvrenÖzdemir: Gül gibi yüzüm var ondandır 😉

@EmrePolat: Ortadaki kız çok güzel tanışsak mı?

@SayeÇağan: @EmrePolat kapıyı aç yakışıklı 😏

Son yorum bildiriminden sonra hızla kapıya koşup açtım. Mey elinde bir kaç atıştırmalıkla karşımda dikiliyordu. Gözlerim bu anın güzelliği karşısında kamaşırken, kalbim atlı koşturuyordu. Ne kadar zaman geçerse geçsin bu duruma alışamayacaktım. Yanımda olmasına kalbim alışmayacaktı.

" Kapıda mı kalayım? " Düşüncelere daldığımda boş boş gülümsemediğimi fark etmemiştim. Özür dileyerek içeriye davet ettim onu. Elindeki poşetleri mutfağa bırakıp yanıma geldi.

" Nasıl geçti seyahat? " Geçen hafta amcamın düğünü için şehir dışına çıkmıştık ailemle. Düğünden hemen sonra ise ailecek bir tatil geçirebilmek adına orada kalmıştık. Okulun kapanmasına az bir süre kalmıştı ve bizim gruptan kimse okulu umursamıyordu artık.

" İyiydi güzelim. Seni özledim biraz ama olacak artık o kadar. " Göz kırptığımda gülümseyip önüne döndü. Dersi olup olmadığını sorduğumda kampüse gitmeyeceğini söylemişti.

Üniversite ortamı çok farklıydı. Bir gün beş altı saat ders oluyorsa ertesi gün bir saat oluyordu. Bazen hiç olmuyordu. Bu yüzden rahattık. Ben üçüncü yılımı bitirmiştim. Mey ise birinci senesini. Yirmi bir yaşında olmama rağmen ona anonimden yazarak tam bir liseli performansı göstermiştim.

Kuzenim sevdiği çocuğa bu taktiği uygulayınca benim de hoşuma gitmişti. Mey öyle bir insandı ki ne zaman ne yapacağını bilemiyordunuz. Bir an gülerken bir saniye sonra dünyanın en soğuk insanı olabiliyordu. Geçmişinde ne yaşadı bilemiyorum ama geleceği benimle güzel olacaktı.

" Emre ben çok sıkıldım. " Yanaklarını şişirmiş yüzüme bakarken istemsizce tebessüm ettim. Bana saf sevgiyle gelmesini sabırla bekliyordum. Sonra onu doya doya öpecektim.

" Ne yapalım güzelim? " Bir çocuk gibi omuzlarını silkti. Kafamı tavana kaldırıp biraz düşündüm. Yapmaktan hoşlandığı şeyler arasında voleybol vardı. Acaba bizimkileri toplayıp kampüsün salonunda maç mı atsaydık?

" Hadi kalk. " Şaşırarak bana döndü. Böyle bir ani çıkış beklemiyordu belli ki. Yavaşça elini tuttum.

" Voleybol maçı yapacağız. " Gözlerinden geçen ışık parıltısı için hayatımı verebilirdim. Öyle bir seviyordum mutlu olmasını. Bizimkileri arayarak hepsine kampüse gitmelerini söyleyip evden çıktık. Önümde sakin sakin attığı adımları izlemek çok güzeldi. Hâlâ yanımda olduğuna inanamıyordum. Arabama binip yola koyulduk. Beş belki on dakika sonra kampüse varmıştık bile.