First Love To Last (COMPLETED)

Chapter 28

Chapter 28

Ymil

Huminga ako nang malalim saka pinagkrus ang mga binti habang hinihintay ang taong ilang taon ko nang di nakita. I know I shouldn't met him secretly today but the fact that he asked me to be here, I can't just decline. Gusto niya akong makausap at sino naman ako para tanggihan siya?

After all he's my long time friend.

My phone beep, agad ko naman yung kinuha sa backpack ko.

Achilois:
Where are you?

Ngumuso ako at nagtipa ng reply.

Me:
I'm with Heil. Don't worry, uuwi rin ako agad...

Shit Vereen! Liar!

Sasabihin ko rin naman na nagkita kami... It's just like hindi pa ngayon kasi alam kong galit na galit pa siya sa kaibigan niya. At sigurado akong hindi siya papayag na mapunta ako dito. Knowing Achilois!

Achilois:
Okay babymine... See you! Alam kong may girl bonding na naman kayo ni Xiera.

Me:
Don't tired yourself too much for your practice ah?

Achilois:
I will. I love you!

Hindi na ako nakapagreply at agad na tinago ang phone sa bag nang makita ko si Ymil na palingon-lingon at hinahanap ang pwesto ko. When he saw me, agad siyang naglakad palapit.

Maraming nagbago sa kanya. Una ko agad napansin ang ayos ng buhok niya. Noon, army cut ang buhok niya prero ngayon, sobrang haba na at magulo yun. That emphasize his brown hair. Naalala ko tuloy yung pinsan ni Achilois na ganyan rin ang ayos ng buhok. Ngumiti siya sakin nang nasa harap ko na siya. That shows his one dimple on his right cheek.

"Hi? Naghintay ka ba?" He asked in boyish voice. Naupo siya sa harap kong silya at agad na sumandal doon. He looks weirdly at me.

Umiling ako at tipid na ngumiti. "I'm fine. Anyway, how'd you been?"

Talking to him in casual as if nothing happen in the past is really struggling. Mabuti na lang at natitigan ko ang mata niya na hindi ako naiilang.

"I'm okay... Very much okay, Brin." He smiled to me.

"How's your son?"

Mukhang nagulat siya nang maitanong ko yun. Kahit nga ako nagulat sa pagkakaswal na tanong. Pero curious lang naman ako!

Tumikhim siya at umayos ng upo. "He's very much okay. Ayun at two years old na at sobrang makulit." Aniya na may ngiti sa labi. Napangiti rin ako.

"I guess he's same as you. Makulit pero nakakatuwang kasama..."

"Yeah. I hope he is."

Natahimik kaming dalawa. Then a waiter came and asked for orders. Pagkatapos naming mag-order, may isa na namang lumapit at nilagyan ang wineglass namin ng wines. Sumimsim ako doon. I can feel that Ymil is staring at me.

Ibinaba ko ang baso at nilingon siya. Nahagip ko ang tingin niya sakin at uminom ng wine na hindi sa akin nakatingin.

"Anyway... Bakit mo pala ako gustong makausap?" Tanong ko sa kanya nang hindi na makayanan ang sobrang tahimik. This is a fancy resto at nasa pinakagilid kami. Sinigurado kong hindi kami gaanong makikita nang kung sino man. I was the one who choose this place and if ever Ymil has plans, naunahan ko na siya.

"Ah... I just want to..."

"Hmm?" Nahihimig ko na ang ibig niyang sabihin.

He deeply sighed. "...a-pologize." Kinagat nito ang pang-ibabang labi. Napataas ang kaliwa kong kilay sa sinabi nito.