First Love To Last (COMPLETED)

Chapter 15

Chapter 15

Campfire

Kasalukuyan na kaming nasa open field. With bachpacks on our back and other thigs that others hand carry, we stand still as the announcer keeps talking infront.

Ramdam ko ang lamig na nanuot sa balat ko. Baguio is indeed a cold place. Hindi na ako magtataka na baka magyelo ako maya-maya kapag hindi kami pinapasok sa cabin houses.

The personnel said that it's a remoted private place na pinahiram samin para sa team building namin. Medyo marami-rami kami kahit na Engineering Accountancy at Tourism ang magkakasama sa unang batch ng field trip. The other courses will be held next week. Pero siguro maaccomodate kaming lahat dahil marami-rami namang  cabin houses na kasya ang sampung estudyante dahil may tig-lilimang room raw doon. Two person each room in one houses.

Hindi magkakasama ang lalaki sa babae sa cabins. Sisiguraduhin ng management na walang makakalusot para magkasama sa isang room ang babae at lalaki.

In the end, we've been divided in groups with ten members each. Mga kaklase ko sa mga subjects ang nakasama ko kaya naging maayos naman ang lahat. Kapag may kulang sa 10 persons, kukuha ng ilang members sa ibag departments para magkasya.

I'm glad na may nakasama rin ako na medyo kakilala ko na.

"Magkakasama pala tayo Vereen!" Ana said happily as she walk with me by side. I smile and nodded.

"Room mate tayo ah?" She said again.

"Okay." Mahina kong sabi habang mahigpit ang bitbit sa maliit na duffle bag ko.

After an hour, kailangan naming bumalik sa field para sa isang activity kaya kailangan na naming mag-ayos.

As we enter the cabin house, the weird familiar feeling enter my system.

Rinig ko ang hiyawan ng mga girls at agad na naupo malambot na couch. Halos lahat ng nakikita namin ay kahoy maliban lang sa itim na couch. May fireplace rin na may kaunting apoy doon.

"We could stay here forever if merong wifi. Right?"

"No thanks!" Maarteng sabi ng karamihan.

Naghanap kami ni Ana ng room at magdecide na doon kami sa pinakadulo. Umakyat kami sa kahoy na hagdan at nagtuloy-tuloy sa kwartong iyon. As we open the door, tumambad agad ang dalawang kama.

Dun ako malapit sa bintana habang si Ana ay malapit sa pinto. Kanya-kanya kami sa pag-aayos ng gamit.

"Ang sosyal ng team building natin ano? May cabin pa tayo!" She said while her eyes roaming around our room.

Tipid akong ngumiti at nilabas ang mga gamit ko panligo.

Nagtaka ako nang tumabi sa akin si Ana. "Can we be friends? Kahit na dito lang sa Baguio?" She asked pouting her lips.

I smiled at her. "Ayos lang sakin... Salamat."

"Really? Hahayaan mo akong kaibiganin kita?"

"I don't mind at all. Mabait ka naman..."

Agad niyang hinawakan ang kamay ko. "Let's be friends!"

We chitchats about how good the surroundings in Baguio is. Until we decided to do our things dahil tapos na ang isang oras.

Magkasama kaming lumabas ng cabin ni Ana at daldal siya nang daldal tungkol sa mga maarte naming kasama. She just lower her voice.

"Ang tagal nilang mag cr! Nakakainis!"  Reklamo niya matapos na pumunta raw siya sa cr sa baba dahil ang tagal mag cr sa taas kung saan nandun ang room namin. "Dalawa nga ang cr natin pero naging peste."