First Love To Last (COMPLETED)

Chapter 22

Chapter 22

Girlfriend

We stay in the roadside until the sun sets fully in our eyes. Nakaakbay sa akin si Achilois habang ako naman ay nakasandal sa dibdib niya at nasa likod namin ang motor niyang kinakasandalan namin. Parehas kaming nakatayo at hinihimig ang sarili sa mga nangyari. The wind blows coldly in my face. Nagulo noon ang buhok ko na agad ko namang inayos. Nilagay ko ang nakatakas na buhok sa tenga habang pinagmamasdan ang malawak na karagatan sa aming harapan.

I never get tired watching this with him. Pero tama ba ang naging desisyon ko? Months later, baka hindi na kami magkita pa ni Achilois, siguro sa mga sunod na buwan na yun ay wala na kami. Maraming relasyon ang hindi nagtatagal kapag kapwa kayo binigla ng panahon. Sa kaso namin ni Achilois, we're both new in this kind of relationship so there's a chance na maghihiwalay rin kami.

But that taught make me sad and empty. Hindi ko ata siguro kayang humiwalay kay Achilois. Nasanay na akong nandyan siya palagi sa tabi ko.

Napahinga ako nang malalim at niyakap siya sa bewang. Hindi ko ata kaya...

"May problema ba?" I heard Achilois said. Umiling ako.

"Wala... Di ko lang maisip na nandito tayo, magkasama kahit na alam mo na... Halos iwasan kita nung nakaraan."

He renewed his touch. Nagulat ako nang niyakap niya ako sa likod at pinagkasya ang ulo sa pagitan ng leeg ko.

"Huy Achilois." Di siya kumibo at nanatiling nakatitig sa beach.

"That was a past... Atleast now, we're together."

Ngumuso ako at tumango. Tama nga siya. Nakaraan na yun pero para sakin hindi nila-lang ang nakaraan. I treasured our past together. Yung mga panahon na pinipilit niyang sumama sa akin sa kahit saan. Yung palagi niyang pagtetext ng kung ano ano at yung pagtatampo niya minsan. Masaya akong nangyari ang lahat ng yun...

"Sorry pala nung iniwan kita matapos mong sabihin yun... I was really shocked with your confession Achilois." I said ashamed for what I done.

"Okay lang naman na ganun. Nabigla ka eh, di mo rin inasahan diba."

"Oo eh... Nahihiya kasi ako. I mean ikaw na si Achilois Montero magkakagusto sakin? Sino bang hindi magugulat?"

I heard him laugh on my ears. Nagsitindigan ang balahibo ko sa tawa niya. Damn.

"Kung ikaw ang magconfess nun sakin, hindi ako aatras. Hahalikan kaagad kita."

Tinampal ko ang braso niya. Natawa siya sakin at hinawakan ang kamay ko habang yakap ako. Yumuko ako para tingnan ang daliri naming pinagkasya sa isa't isa. He intertwined our fimgers in both hands!

"I never imagine that you like me Vereen... For the months we've been together, you just treat me as your friend. Pinagkakasya ko na lang ang nararamdaman mo kahit na... masakit."

"Sorry..."

"Ssh. I'm fine with it. Atleast now we've together. From now on, I won't let us split. Hindi ko hahayaang maghiwalay tayo. If we have problems then we talked..."

My heart hurts for what he said. Nakaplano na ba to? Is he really that serious to me?

"Kapag may tampuhan, susuyuin kita. Kapag nagalit ako, kakalmahin ko ang sarili ko at kakausapin kita. I lower my pride for you."

Nangilid ang luha ko sa mga sinabi niya. He'll do that?

"Kapag may mga bagay na ayaw mo, hahayaan kita. If you want space, I let you to cool down then talk to you after."

Nanatili akong tahimik.

"Girlfriend na ba kita ngayon?" He asked. Tiningnan ko ang mukha niya at halos magkalapit na ang mga labi namin. Halos bumaba na ang talukap ng mata ko katitingin sa kanya. This is Achilois Mathew Montero, ang lalaking ilang taon akong minahal.