Young and Married

Chapter VIII

Chapter VIII

"Paige, may bisita ka." tawag ni Dad sa akin. Tumingin sa akin si Zack. He looks so sorry. Naintindihan ko. It was not his fault alone. I have my mistakes, too.

Zack has been patient with me for the past two weeks. After our wedding and after finding out that we are going to have babies, he never left my side unless it about his job. He is applied for a job a week ago and got accepted. Kapag umaalis siya sa aking tabi ay ibinibilin niya ako sa mga kapatid ko at mga magulang ko dahil dito muna kami sandaling naninirahan sa aming tahanan.

Tipid akong ngumiti kay Dad bago lumabas ng aming silid.

"May inihanda pagkain ang Mom dun sa may garden. Doon na kayo mag-usap." sabi sa akin ni Dad.

Tumango ako dito. Kasunod ko silang dalawa pababa na parang mahuhulog ako sa hagdan kapag hindi nila ako inalalayan. Nagsimula akong humakbang pababa ng hagdan.

"Paige." Tawag pa nito sa akin. Lumingon ako dito. "Isang linggo ka ng hindi masyadong kumakain. Please, eat." pakiusap ni Dad. Iyon ang pakiusap sa aking ng lahat. Now I am one and half month pregnant. Wala lang akong gana. Lagi kong naaalala lahat ng paghihirap ng magulang ko para sa akin. Isa pa lagi akong nahihilo kaya mas gusto kong matulog sa halip na kumain.

Ngumiti ako sa kanila bago nagpatuloy sa pagbaba. Si Leah ang nadatnan ko sa aming garden. Nakaupo ito, at nakatalikod sa akin pero kilalang-kilala ko na ang pigura nito kahit nakatalikod ito.

"Leah." tawag ko dito.

Lumingon ito sa akin, at ngumiti. Nagulat ako sa aking nakita.

"Anong nangyari sayo?" nag-aalala kong tanong. Lumapit ako sa kanya at kaagad siyang niyakap. Bakas pa sa mukha nito ang ilang pasa. Pati sa leeg nito ay mayroon din.

Nakapantalon ito, high-cut na converse at long sleeve ne damit. This is not her style. Niyakap ako nito pabalik. Inalalayan kong itong umupo. Nakita ko si Tita Lia na kausap si Mom sa aming veranda. Bakit kasama niya ang Mama niya?

"Kamusta?" tanong nito sa akin.

"Ikaw ang kamusta. What happened to you?" balik ko dito. Pumayat ang kanyang pisngi at halata ang mga eyebags niya. Her looks is the epitome of the word stress.

Bahagya siyang ngumiti. I smiled sadly upon her. Here she goes again, trying to smile even though she is not fine. Lagi niya itong ginagawa upang palakasin o

"Una akong nagtanong."

"Maayos kesa sayo." sagot ko.

Bahagya siyang natawa. "I'm glad to hear that." she said.

"What happened?" tanong ko dito.

"Your Dad called me. Hindi ka daw kumakain." sabi nito. Umupo siya, iginiya niya ako na umupo din kung kaya tumalima ako.