Küçük Tesadüf Büyük Aşk (TAMAMLANDI)

11. BÖLÜM

***İYİ OKUMALAR ARKADAŞLAR...***

Düşünceler içinde evin yoluna girdiğim de derin bir nefes alıp düşünmemeye çalışarak arabayı park edip indim. Eve ilerleyerek kapıyı açıp içeriye girdiğimde annemi ve abimi ellerinde valizlerle aşağıya inerlerken bulunca şaşkınlık ve üzüntüyle onlara baka kalmıştım.

''Hayırdır anne bu valizler ne, gidiyor musunuz, iyi de daha kalacaktınız öyle konuşmuştuk, şimdi nereden çıktı bu valizler'' diye sordum merakla.

''Nihal bir es ver bebeğim... Nermin teyzenler kaza geçirmişler canım..''

''NEE. Kaza mı yapmışlar, iyiler mi peki?'' diye panikle sordum.

''Teyzenin durumu iyi değil gibi geldi. Bana yalan konuştuklarını düşünüyorum. Ciddi bir durum var da benden saklıyorlar gibi geldi.''

''Anne iyiyim dediyse iyidir...''

''Sesi çok kötü geliyordu. Abin işlerini ayarladı memlekete gidiyoruz, durumunu bir göreyim olmadı izin alır sen de gelirsin kızım'' dedi.

''Kaza nasıl olmuş ne kazası?'' diye sordum öğrene bilmek için.

''Enişten arabayı kardeşine vermiş, düğüne gidiyorlarmış. Teyzenle Müge de onlarla gitmek istemişler. Nasıl olduysa araba takla atmış. Müge'nin kolunu alçıya almışlar ama Nermin biraz daha ağır sanırım. Dedim ya gidip görmeden için rahat etmeyecek'' diye açıkladı bildiği kadarıyla.

Çaresiz kabullenecektim. Yapabileceğim bir şey olmadığını anlayınca daha fazla oyalanmamaları için durumu kabullenmiştim.

''Tamam anne, hayırlı yolculuklar... Abi dikkatli sür arabayı sık sık arayın haber verin aklım sizde kalmasın olur mu'' dedim abime bakarak.

''Tamam fıstığım ararım da, senin neyin var, keyifsiz gibisin'' derken cevabı gözlerim de bulmak için dikkatle bana bakıyordu.

''İyiydim abi, gidiyorsunuz. Sevinç naraları atmamı beklemiyorsun herhalde dimi... Teyzeme de çok üzüldüm, gidince beni de haberdar edin, ayrıca çok geçmiş olsun dileklerimi iletin olur mu'' dedim.

''Seni tanıyorum fıstık, çünkü senin biricik abinim, gözlerin çok üzgün bakıyor canım. İçeri girdiğinden beri hem de'' diye iğneleyerek anlatmam için bana bakmaya devam etti, ama ona sarılarak gözlerimi sakladım.

''Gitmenize üzüldüm abi, yorucu ve kötü bir gün geçirdim. Görüldüğü gibi hala da öyle devam ediyor. Berbat bir gün oldu benim için'' diyerek başımı kaldırıp ona baktım.

''Tamam dediğin gibi olsun, ama unutma aramak istersen telefonun ucundayım, ve eğer ihtiyacın olursa da bir kaç saate yanında olurum. Her zaman'' diyerek göz kırptı tekrar sarılarak.

''Biliyorum abi, iyi ki varsın. Beni sık sık aramayı unutma'' diye tembihleyip öperek ayrıldım.

''Kızım sen de kendine dikkat et olmadı...''

''Düşünme beni anne, ben başımın çaresine bakarım. Sen git teyzemle ilgilen'' diyerek anneme sarıldım. Nermin teyzem annemin bir küçüğüydü ve birbirlerini her kardeş gibi çok severlerdi.

Ayrıca benimde en çok sevdiğim teyzemdi. Annem için değerini bildiğimden yüzüme yalancı bir gülümseme koyarak aklının ben de kalmamasını sağlamaya çalışıyordum.

''Teyzem seni özlediğinden naz yapmıştır sana. Benim yanımda olmanı kıskanmış bile olabilir'' dedim yalandan bir sıkıntıyla.

''Deli kız. Aklına da geliyor ya şu durumda, duysa ne üzülür'' diyerek üzüntüyle yüzüme bakmıştı.