KIRIK KARAMEL

8. Berberoka'daki Son Akşam

Keyifli okumalar!

İlk on bölümle birlikte kurgunun temeli tamamlanmış olacak.

&

Güneşin denize eğilmesiyle Bayan Camber'le uzatılmış yürüyüşümüzü sonlandırdık. Kamaramda hummalı bir toparlanma çabası olduğundan orada fazla oyalanmadan güvertede vakit geçirmeyi sürdürdüm ancak akşama doğru Bayan Wolf artık bir şekilde alıştığım hazırlanma faslına beni çağırdı ve ben buradaki son yemeğimizde onu gücendirmek istemediğimden hemen çağrısına uydum.

Odadayken dikkate değer bir şey konuşmadık ancak aklıma bazı soruların takılmasına engel olamıyordum. Acaba Bayan Wolf gemide hakkımda dolaşan söylentilere dair ne düşünüyordu? Ona göre yaptıklarım yanlış mıydı? Eğer böyleyse derhal kendimi düzeltmeye girişecektim, sadece söylemesi yeterdi. Bilinmezlik yüreğimi daraltan korkuyu katlıyordu.

Akşam yemeğinde, D'li yolcular ve dün geceden aşina olduğum yüzlerle aynı masayı paylaşıyorduk. Dikkatimi fazlasıyla çeken Camber ailesinin küçük kızı Irma, dadısıyla masada bize katılırken bir çocuğa göre epey kasvetli görünüyordu. Son yemeğimizde Bay Camber'dan uzaklaşarak doğrudan yanıma oturan Liliana, bana neredeyse kendilerine dair çoğu şeyi aktarmıştı.

Evlilikleri tanışmalarının üstünden geçen dördüncü ayda ilkbaharda gerçekleşmişti. Liliana o zamana dek kocasının ailesini tanıyamadığını söylüyordu. Özellikle aile büyükleri Bay Camber, oğlunun aile kurmasından ziyade ülkenin doğusuna döşenecek raylarla daha ilgiliymiş ve Irma'nın dünyaya gelmesinden bir ay sonra oğlundan D ve S'lilerle ortak yürütülen işin bizzat başına geçerek yerinde kontrol etmesini istemiş.

Liliana doğunun soğuk ve karanlık şehirleriyle ilk kez böyle tanıştığını anlatıyordu bana. Tanıdığı herkesten uzakta, tamamen erkeklerin egemen olduğu iş dünyasında küçük kızıyla ilgilenmeye mecbur bir anne olmanın ne kadar yorucu olduğunu tekrarlamıştı defalarca kez. Yine de her şeye rağmen eğer Irma o hastalığa tutulmasaydı Liliana asla kocasını orada yalnız bırakıp dönmeyi düşünmeyeceğine yemin ediyordu.

Irma'nın hastalığı sebebiyle yeniden evlerine dönmeleriyle başlayan tedavi sürecinde Antony Camber işine dönmeye bizzat babası tarafından mecbur edilmiş. Ve Liliana her annenin yapacağı bir seçimle kızının yanında kalmış. Hatta hastalığın tamamen ortadan kalktığı üçüncü yılın sonunda bile korkudan kızının üstüne titremeyi sürdürmüş ve nihayetinde Bay Camber'ın kızıyla yeniden karşılaşması Irma'nın yedinci yaş gününe dek ertelenmiş.

''Beni defalarca kez çağırdığı halde gitmedim, gidemedim. Irma bana çok düşkündü, onu asla yanımda götüremezdim ve benden uzakta kalırsa doktorlar aksini söyleseler bile hastalığının bir şekilde yeniden nüksetmesinden korkuyordum. Şimdilerde ise gerçek sebebi hiç bilemiyorum. O, uygulanan karmaşık politikalar ve iş yükünden gelemiyordu, onlarca kez fırsat yaratmaya çalışıp başaramamıştı. Bana mektuplarında neredeyse yalvarıyordu.'' Liliana son derece içtendi, gözleri dolmuştu.

''Tony'nin babası geçen kış vefat ettiğinde cenaze ve diğer işler için sonunda evine geri döndü. Sonra o ilkbaharda kalıcı olarak yerleşti ve bu gezi fikrini planladık.'' Gözünden akan yaşı elinin tersiyle sildi. ''Birlikte gerçek bir aile gibi zaman geçirecektik ama şu an ikisi de birbirine yabancıdan farksız. Irma, hiçbir zaman babasına düşkün kızlardan biri olmadı. Tony'nin babası ona küçüklüğünden beri işin gereklerini öğretmeye başlamıştı çünkü.''

Kaza günü Irma'nın o vakitte Antony'nin yanında olması gerekirken neden güvertede yalnız başına gezindiğini artık biliyordum ancak bu kesinlikle Liliana'nın suçu değildi. Teselli etme gayesiyle onun elini tuttum, eldivenlerinden birini çıkardığı için ateş gibi yanan tenini hissedebiliyordum. ''Lütfen üzülme Lily -ona bu şekilde seslenmem gerektiğini söylemişti- sadece biraz daha zamana ihtiyaçları var.''