KARANFIL

Sizi çok seviyrım🌿

Yazma tarzımı değiştiriyorum, umarım rahatsız olmazsınız okurken :)
.............................................................

Tahir Nefesin elini sıkıca kavrar ve arkasına alarak banyodan çıkar. Etrafda göz gezdirir. Kimse yok, etraf temizdir. Kaş göz yaparak yiğitin odasını sorar ki, nefes de eli ile karşı ki odayı işaret eder.
Hiç vakit kaybetmeden kulpu indirir ve yiğiti gördüğü anda parmağı ile kendi dudaklarını kapar, ses çıkarmaması için.
Yiğit sevinçle ayağa kalakar ama anında durur ve aynı şekilde susma hareketi yapar. Tahir boş da ki koluyla yiğiti kavrar ve kucağına yerleştirir. Yanağına bir öpücük kondurur ve nefesin elindeki baskıyı bollaştırıp parmaklarının arasına kenetler parmaklarını.
Nefes yumuşak gözlerle bakar Tahire.
Gözlerini yumar hazır olduğunu belli ederek ve yiğitin başına yükselir ve yanağından öper. Boşdaki eliyle yanağını okşar.

"Haklıydın annecim. Tahir abin geldi. Şimdi çok sessiz olmamız gerek, anlaşdık mı?"

Yiğit başını sallayarak onaylar ve tahirin boynuna yaslar başını, gözünü yumar.

"Yiğidim? Uyumicaksın dimi şimdi?"
"Hayır ama kaçmadan önce biraz böyle kalalım"

Nefes oğluna üzgün gözlerle bakar ve dudaklarını birbirine bastırır hemem ağlamamak için.

"Yoruldumu beni küçüğüm?"
Yiğit nefesin sorusuna sadece başını sallayarak yanıt verir ve tahirin boynuna gömer başını.
Nefes gözlerini yumup sıkıntılı bir nefes verir. Tahirin elinin üzerini okşadığını hissedince açar gözlerini.
Kısa bir an için sadece bakar ona. Sonra elini tahirin yanağına yerleştirir. Biraz titriyordur nefes. Dokunmak ve dokunmamak arasında kalır. Ama tahirin gözlerini yummasıyla emin olur ve yavaşca okşar kirli sakalını. Eli göz kenarına gider ve göz kapaklarını sever.
Tahir gözlerini açmadan ayak uçlarına kalkar ve nefesini tutarak yüzüne yaklaşır. Tahirin gözünün kırışan kenarını usulca öper ve alnını alnına yaslar.
Tahir fısıltıyla karışık boğukca konuşur.

"Gözlerimden öpme nefesim.. ayrılık getirir"
Nefes alnından ayrılıp diğer göz kapağına da bir buse bırakır.
Topukları yine yere değer ama hala yüzünü okşar Adamın.
İkiside gözlerini yavaşca açar. Buğulu bakıyorlardır, üzgün.
"Etma.. ayrılık sokma aramıza"
"Aramıza ne girer, ya da bizi ne birleştirir bilmiyorum ama her ne olursa.. gözlerin aklımda kalsın istiyorum"
Ağır nefesler alıp verirler. Tahirin göğüsü sıkışır. Nefesin elinden ayrılmadan, Kadının kolunu ince beline sararak kendine çeker. Alnını dudaklarının içiyle uzunca öper. Bir kaç saniye orada kalır, ayrılmadan.. nefes almadan.
Nefes tahir geri çekilince başını göğüsüne yaslar ve kolunu yiğitle birlikte tahire sarar. Tahirin sesi doldurur küçük odayı.
"Sizi çok seviyrım.."
Yiğit başını kaldırıp yüzünü kavrar tahirin. Yanağından öper ve tekrar omzuna yatar.

Artık hareketlenme vakti gelmişdir. Aşağıdan Vedatın hızursuz sesi geliyordur. Korumalara nefes ve yiğite bakmalarını söylüyordur. Nefes endişesini ve korkusunu yutar, başını kaldırır ve elinden ayrılmadan odadan çıkar.
Tahir de hemen arkasındadır. Etraf henüz sakindir ki herşeyin her an değişe bileceğinin farkındadırlar. Ne nefes ne de tahir evi hiç tanımadıkları  için yolun nereye gideceğini bilmezler, bu yüzden tahirin eve girdiği yerden çıkmaya karar verirler. Banyo camından.

İçeriye girip kapıyı kilitlerler. Tahir yiğiti yere indirir.
"Nefes ilk önce sen çık, hemen peşinden yiğiti uzatıcam aşağa"
Olumlu anlamda başını sallar ve açık cama yaklaşır. Yüksekte olduğu için üzerine basacak birşey arar ama bulamaz.
"Gel buraya" der Tahir ve nefesi belinden tutarak camın hizasına kaldırır. Nefes tutunacak yer bulduğunda hemen kendini yukarıya çeker ve camın çerçevesine oturur ayaklarını dışarıya sallayarak.
"Tamam oldu" der ellerini pantolona silerek.
"Bak hemen ayaklarının altında balkon var. Mit metre sadece, atlarsın. Ayak uçlarına düşmeye çalış, ellerinle hemen yere tutun"
Nefes Tahirin dediklerini dikkatlice dinliyordur ve aşağa bakar. Gerçektende fazla mir mesafe yok. Başını sallar ve biraz daha boşluğa doğru kayar. Ardından elleri ile çerçeveden iter kendini ve bir saniyeden daha kısa bir sürede buluşur balkonun zemini ile. Tahirin dediği gibi ayak uçlarıyla önce değer yere ve balkonun demirine tutunur. Yinede ayaklarından bacağına bir sızı işler. Her nekadar dikkat etsede bu mesafeden atlayınca canı yanıyor. Etrafına bir bakar. Hiç kimse görmemişdir onu. Korumalar bahçede cırıt atsada yukarıya bakan olmamışdır.
Tahir camdan aşağa bakar ve nefesin gözlerini yumup açmasıyla yiğiti camdan sallandırır. Ayaklarından tutar nefes ve kollarına düşmesi için altına yerleşir. Tahir yiğiti olduğunca aşağa uzatır ve bırakıp nefesin kollarına düşmesini izler.
Hiç ses çıkarmadan kendisi de çerçevenin kenarına çıkar.
Birden banyonun kapısında yumruk sesleri duyar. Ardından sinirle bağıran Vedatı.
"Nefes yarım saattir bekliyorum! Yola çıkıyoruz, hemen bitir işini"
Tahirin gözleri büyür. Beklediğinden de hızlı fark etmişdir vedat nefesin yokluğunu.
Nefes de duyar vedatın sesini ve tahirirn sallanan bacağına dokunup hızlı olmasını fısıldar.
Tahir ellerini çözer camdan ve balkona ayak basar.
"Ya şimdi ya hiç Nefes"
Nefesin gözleri korkudan fıldır fıldır etrafı tarıyordur.
"Sen nasıl çıktın buraya Yahir? Nerden inicez?"
"Vallaha tırmana tırmana..."
Nefesi ağzı açık kalır. Umutsuzluk büğür içince ve tam yutacakken "tamam" der ve düşünmeye başlar.
"Bu balkonun altına ne var?"
"Bir balkon daha. Ama orası tam salonun önünde"
"Başka çaremiz yok. Vedat zaten burada, yukarıda. Görmez"
"İyi hadi ozaman"
Tahir bacaklarını balkondan atar ve elleriyle tutunup bir kat aşağa sallanır. Emin olduğunda ellerini çözer ve aşağa düşer. Hiç zarar almadan ayaklanır ve nefes işaretini görsün diye kolunu uzatıp elini sallar. Nefes yutkunur ve yiğitin saçlarıma bir öpücük kondurur.
"Annecim korkma tamam mı. Tahir abin seni tutucak"
"Ama korkuyorum. Babam görmesin bizi"
"Görmicek annem, görmicek. Hadi"
Hiç vakit kaybetmeden yiğiti balkonun dışına sallar ve içinden besmele çekerek tahirin açık kollarına atar. Yüreği ağzına gelsede başka birşey yapamaz.. tahir yiğiti yakalar ve indirir. Sıra nefese gelmişdir.