"ေက်းဇူး လံုးေလး"
မူမမွန္ဘူးလို႔ ခံစားရတဲ့အေျခအေန ကို စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ အကဲစမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ၿငိမ္ေနဆိုတဲ့အတိုင္းၿငိမ္ေနေပးတဲ့ ကိုယ့္ေဘးက လူသား...တစ္လတိတိ တြဲခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးနဲ႔
ဇယား႐ွင္းလို႔ၿပီးတဲ့အထိ မက ေနာက္ထပ္
နာရီ ဝက္ေလာက္ထိ တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္။
ကန္တင္းကေန ေန႔လည္စာ အတြက္ ႏွစ္ေယာက္စာ သယ္လာေပးၿပီး ေ႐ွ႕အေရာက္ခ်ထားေပးတာ လုပ္ေနက်အတိုင္း...
ငါးအ႐ိုးနႊင္ေပးေနေပမယ့္ ..အခါတိုင္းလို
သတိထားစားဖို႔ တတြတ္တြတ္ေျပာေနတဲ့ စကားသံေတြမပါဝင္။
စကားမ်ားတယ္ရယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္
အေနေအးလြန္းတဲ့ အထဲမွာ မပါတဲ့ သူက
လိုအပ္တာထက္ပိုၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနတာကို
မႈမမွန္ဘူးလို႔ပဲ တစ္ထစ္ခ်တြက္လိုက္သည္။
"စိတ္ဆိုးသြားတာလား.. "
အမွတ္မထင္ဆံုလာတဲ့ မိန္းကေလးနဲ႔ ေနာက္ထပ္ မပတ္သက္ရဖို႔အေရးမွာ..
႐ုတ္တရက္ေပၚလာတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေန႔လည္စာစားဖို႔ အတူ႐ွိေနတဲ့သူကို မေျပာမဆို ဆြဲထည့္လိုက္မိတာ ကုိယ့္ဖက္က အမွားလို႔ေတာ့ ဝန္ခံပါသည္။
"ခဏ ခဏ မေမးနဲ႔ ဟြန္း..ငါမင္းကို အခုေရာ ေနာက္ေရာ စိတ္မဆိုးဘူး ထပ္မေမးနဲ႔"
စိတ္မဆိုးဘူး လို႔ေျပာ ေနေပမယ့္ စကားသံေတြက တိုတိုတိတိ ေအးစက္စက္...
ဒီေကာင္ဟာ အခုေနာက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို မူမမွန္လာေတာ့တာ..စိတ္ဆတ္ေနတာလား..စိတ္ခံစား လြယ္ေနတာလား..
"ေနာက္ထပ္ မလုပ္ေတာ့နဲ႔"
အဆက္အစပ္မ႐ွိ ေျပာလာတဲ့ စကားမို႔ မ်က္ခံုးေတြက်ံဳ ့ရင္းစိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္သည္။
"ဘာကိုလဲ"
"ခုနတုန္းက ေကာင္မေလးကို ျဖတ္ပစ္ခဲ့သလိုမ်ိဳး..မင္းစိတ္သာယာဖို႔ ခဏတြဲၿပီး မလိုအပ္တဲ့အခ်ိန္ပစ္ခ်ခဲ့တာမ်ိဳးထပ္မလုပ္နဲ႔"
လက္ထဲက ဇြန္း႐ွည္ကို စိတ္မ႐ွည္လြန္းစြာ ပစ္ခ်လိုက္မိသည္။ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ အျပစ္တင္တာေတြ ဆရာလုပ္တာေတြက ထံုးစံအတိုင္း
ပါလာတာပဲ...
"မင္းဘယ္ေခတ္မွာ လူလာျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာေရာ သိရဲ႕လား"
ရည္းစားျဖတ္တဲ့ ကိစၥ ကို ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ေနတဲ့ သူကုိ.. အေစာပုိင္းတုန္းက အားနာေနမိတဲ့ စိတ္ေတြေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္ကုန္သည္။ဒီေခတ္ကာလ ခ်စ္သူအျဖစ္မဟုတ္ဘဲနဲ႔ေတာင္ တြဲေနၾကတာေတြ လက္ညႇိဳးထိုးမလြဲ..
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေပးႏိုင္ဖို႔ တြဲၾကတယ္ ။သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္တဲ့ တစ္ေန႔ ေက်ာခိုင္းၾကရံု။
