စာၾကည့္မ်က္မွန္ကိုခြၽတ္လိုက္တာေၾကာင့္ အနည္းငယ္မႈန္ဝါးသြားတဲ့ မ်က္လံုးေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ဖိပြတ္ၿပီးေနာက္ ခံုေပၚမ်က္ႏွာေမွာက္ခ်ၿပီး ခဏၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
မဟာတန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနအနဲ႔ ေရးတဲ့ စာတန္းငယ္ မို႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ စည္းစနစ္က်က် ၿပီးဆံုးေစဖို႔ စိတ္နစ္ၿပီး
အာရံုစိုက္ရတာ အ ခ်ိန္ၾကာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔လာတဲ့အျပင္ တစ္ကိုယ္လံုးမအီမသာ..စာတန္းျပဳစုဖို႔အတြက္စာၾကည့္တိုက္ကေန လိုအပ္တဲ့ စာအုပ္ေတြသယ္ခ်လာၿပီး အခန္းေအာင္းေနလိုက္တာ ေသာၾကာေနညကေန စေနေန႔ညေနေစာင္းတဲ့အထိ..
လကုန္ရက္မို႔ ပစၥည္းအဝင္အထြက္စာရင္း ေငြ ရင္းေတြ လုပ္ေနတဲ့ ဟြန္းကိုလဲ အေႏွာက္အယွက္မေပးခ်င္တာေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ေလ messageပို႔ထားေပးရံု ကလြဲၿပီး ဖုန္းလဲမဆက္ျဖစ္...
တနလာၤေန႔အမွီ လက္စသတ္ရမယ့္ စာတမ္းငယ္အတြက္..စာအုပ္ေတြထဲမွာပဲ စိတ္ႏွစ္ထားခဲ့လိုက္သည္။
အခုေတာ့ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္လုပ္ရင္း ေတြးထားတာထက္ ေစာေစာၿပီးသြားခဲ့ၿပီမို႔ စိတ္ေအးလက္ေအး ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ျပတင္းေပါက္က တိုးဝင္လာတဲ့ ေလေအးေအးကိုခံစားရင္း ေခါင္းေမွာက္ထားရာကေန ျပန္မထျဖစ္ေသးဘဲ တစ္ခ်က္ေလာက္ေမွးခနဲျဖစ္သြားေသးသည္။
နဖူးျပင္တစ္ဝိုက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း႐ွပ္တုိက္ေနတဲ့ ေလတခ်ိဳ႕ ေအးစက္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အေႏြးဓာတ္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ညင္ညင္သာသာေလး..
ပါးျပင္ေတြေပၚ လာထိသြားတတ္ေသးသည္။
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အိပ္ေမာက်လုလုမွာ..
နားသပ္စပ္နားဆီ ေလျပင္းျပင္းတခ်က္တိုးသြားေတာ့ မွ အသိစိတ္တခ်ိဳ႕ ကိုယ္မွာျပန္ကပ္သည္။