"လာ ဂြၽန္"
အေျပာထက္အရင္ လက္ကိုလာဆြဲေတာ့ ႐ုတ္ခနဲျပန္႐ုန္းလိုက္ရင္း အခုထိတစ္လွမ္းမွမဝင္ရေသးတဲ့ အိမ္ထဲကို မလံုမလဲနဲ႔ၾကည့္လိုက္မိသည္။
"ေလ်ွာက္ေတြးမေနနဲ႔ ဂြၽန္..မာမီေရာ မမေရာ မင္းနဲ႔ငါ့အေၾကာင္း အကုန္သိၿပီးသား"
"ဘာ"
"လာစမ္းပါ"
ခဏပဲ လြတ္ထြက္သြားတဲ့ လက္ကို မိမိရရျပန္ဆြဲေခၚသြားတဲ့ေနာက္ ႀကိတ္႐ုန္းရင္း ပါသြားခဲ့ရသည္။
"ေဟာဂြၽန္ ...ၾကည့္စမ္း မေတြ႔ျဖစ္တဲ့အေတာအတြင္း ပိုေခ်ာလာတယ္"
အိမ္အတြင္းဖက္က ေန စကားလွမ္းေျပာရင္းထြက္လာတဲ့ မမရဲ႕ ေနာက္မွာ ဟြန္းရဲ႕မာမီ...
ဟြန္းက ကိုယ့္လက္တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ထားဆဲမို႔
မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ပဲ ျပံဳးျပျဖစ္သည္။
"လာ ကေလး ညေနစာအဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီ...ဂြၽန္႔ အႀကိဳက္ဆူ႐ွီလဲ လုပ္ျဖစ္တာနဲ႔ အတူတူစားလို႔ရေအာင္ ေခၚခိုင္းလိုက္တာ"
"ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
ငယ္ငယ္ကတည္းက ဝင္ထြက္ေနက် ရင္းႏွီးၿပီးသားေပမယ့္ လက္႐ွိအေျခအေနႀကီးကေတာ့ နည္းနည္းအေနရခက္သည္။ခဏေတြ႔ရေအာင္လို႔ ဖုန္းဆက္လာတာေၾကာင့္ အိမ္ေနရင္း ဒူးေလာက္သာသာေဘာင္းဘီတို.တီ႐ွပ္လက္႐ွည္နဲ႔ အိမ္ေ႐ွ႕ထြက္လာခဲ့ၿပီးမွ ဟြန္းဆြဲေခၚတဲ့ေနာက္ ဘုမသိဘမသိပါလာခဲ့ျခင္း။ ညေနစားစားဖို႔ ဆိုတဲ့ ဟြန္းရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္က အိမ္ထဲေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေဆြျပမ်ိဳးျပလိုလို ဘာလိုလိုေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။
လူႀကီးေတြေ႐ွ႕မွာ ေဘာင္းဘီတို နဲ႔ ကိုယ့္ပံုစံဟာ ျဖစ္ကတက္ဆန္းႏိုင္ေနၿပီလား ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ႐ွည္မလာမွန္းသိတဲ့ ေဘာင္းဘီကို ဒူးလံုေအာင္ မသိမသာဆြဲဖံုးေနမိတာ ခဏခဏ။
"ေရာ့စား ဂြၽန္.. ဒါေလးေရာပဲ..စားၾကည့္"
ဟြန္းက ပန္းကန္ထဲ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု လာထည့္ေပးေနသမ်ွ ေ႐ွ႕က ဟြန္းမာမီနဲ႔ မမ က ျပံဳးလ်က္သာ ...
