Delilik Eşiği

Etiket Hayatlar

Ben bir karakterim. Ve yaşamımı 21. bölüme kadar sürdürebildim. Bundan sonrası için de bir ümidim var ama benim varlığımda bir kitap satırlarına sığmış bulunmakta. Tüm kalıplar gibi sınırlıyım aslında ama bir o kadar da özgür bir ruhum var. Ne kadar çok kendinizden şeyler buldunuz değil mi? Ama ben siz değilim. Sizin gibi asla olmak istemiyorum ve sizin gibi düşünmekte istemiyorum. Ne istediğimden ziyade hep ne düşündüğümü söyledim sizlere... Peki sizler ne yaptınız?

Bazı insanlar hep böyledir sadece konuşurlar. İşin rengi değiştiği zamanda kaçarlar. Korkak olmaktan iğrendiğini söylüyorsun ama ne zaman cesur olman gerektiğini bilmiyorsun. İşte sana cesur olma fırsatı! Bir kere olsun kendinle yüzleş ve aslında hiçbir şey anlamadığını, sadece anlıyormuş gibi yapmak daha çok işine geldiği için böyle davrandığını kabul et. Düşüncelerin değişmiyor çünkü hayatın akışına o kadar kaptırdın ki kendini, basmakalıp bir varlık oldun çıktın. Çok sevdiğimiz kalıplar ve bağımlılıklar sanki bir yılan gibi sarmış vücutlarınızı...

Kendimizi bir şey sanmaktan öte neye yarıyoruz peki? Hayatımız saçma kimlikler altında ezilerek, bükülerek geçiyor farkında değil misin? Kimlikler... Öğretmensen öğretmensindir, avukatsan avukat ya da bunun gibi nice etiketler. Senin, bunun dışında nasıl bir insan olduğun ve neler hissettiğinin bir önemi yoktur. O etikettesindir ve onun gerekliliğini yapmak zorundasındır. Neden bir etikete ihtiyaç duyuyoruz peki? Egolarımızı kasmak için belki hiç sevmediğimiz ve bizimle alakası olmayan mesleklere yöneliyoruz. İtibarı, isminden mütevellit olan ne varsa tapıyor oluşumuzun nedeni çaresizlik ve ego. Tamamen böyle olmasa bile kanıtlama dürtülerimiz o kadar yoğun ki kendimizi unutup nice böyle hedeflere kilitlenip heba oluyoruz...

Her insanın aynı olmadığını ve aynı şartlar altında yaşamadığı gerçeğini hep dile getiriyorum. Lakin insan hayatını bu kadar ucuza nasıl satabiliyor anlamıyorum... Daha önceden söylediğim bir seyi yinelemek istiyorum. Benim bu dünyada varoluşum sadece kağıt parçası olarak gördüğüm para, lüks ev ve araç mıdır? Gerçekten bunlar mı beni temsil ediyor bu hayatta? Yok artık kendimi aşağılık bir insan olarak göreceğim öyleyse. Ben bu bayağı ve rezil hayatın kölesi olmak için varolmadım. Hayatım, böyle sıradan şeyler için çok pahalı. Düşüncelerim ve duygularım böyle rezil etiketleri reddediyor. Amacım doğup, büyüyüp manasız bir sistemin ufak bir dişlisi olmak asla değil...

Benim yapmak istediklerim, hayallerim ve kendimde güç hissettiğim şeyler çok daha fazla. Sıradan bir yaşantı ve sorgulamadan geçirilmiş bir ömür mü yaşamak istiyorsunuz? Sizlerden milyonlarca var ve size kalıplaşmış sistemde başarılar diliyorum. Beni etiketlerle anlayamazsın, beni parayla, şanla, şöhretle anlayamazsın. Çünkü sizinle asla aynı dili konuşmuyorum. Fanuslarda birbirlerinizi yiyip bitirişleriniz ve insan kalamayışlarınız hep bu sebeplerden zaten...

Bazı insanlar bağımlı yaşamayı ve bağımlı kalmayı sever. Biraz daha abartayım hatta, bağımlılığa tapar. Öyle insanlara ne sunarsan sun bir fayda etmez ve köle ruhunun gerekliliğini yapar. İnsanlar acınası davranmayı ve acınası olaylara ilgi göstermeyi severler. Çünkü başkalarının acılarını görmekten büyük zevk duyarlar. Kendi acınası hallerini bir nebze unutabilmek için...