Delilik Eşiği

Başkalarının Kişisi

Gerçek kimliklerimizi ve nerede olduğumuzu hatta sıfatlarımızı neye göre biçimlendiriyoruz?

Saygıdeğer olmak için yırtınıyor ve manasız egolara bürünüyoruz. Kalıplara girmeye çok müsait bir yapımız olduğu için yadırganacak bir şey bulamıyoruz. Nerede popüler bir şey var hepimiz oradayız. Yahu neden? Biz sadece et ve kemikten oluşmuyoruz. Dış güzelliğimiz, okullarımız, işlerimiz, yaptıklarımız... Bu kadar insan mıyız biz sadece? Kafamızın içindeki insanın bu dünyada yeri yok mu?

Başarı kıstasımız ne zamandan beri popülerlikten yana oldu? Çok gerginiz ve çok fazla sorunumuz var. Ütopyalar oluşturup duruyoruz zihnimizde. Aslında bir fotoğraftan daha güzeliz ama beğenilme ihtiyacımız var. Başkaları için yaşıyor ve kendimizi keşfedemiyoruz. Başarımız gerçekten başkalarının beğenisi mi yoksa kendi düşüncelerimiz mi diye sormak istiyorum sizlere? Bir şeyi güzel ve yüce yapan onu başkalarının beğenmesi mi?

Çoğunluğun olduğu yerleri sevmiyorum. Çoğunluk olan yerlerden hemen uzaklaşıyorum. Çünkü insanların, kalabalık bulunduğu yerlerde kendi düşüncelerini kalabalığa göre şekillendirdiğini görüyorum. Ben yalın ve yalnız bir insanım. Bu tarz düşüncelerden ve bu tarz insanlardan uzak durmayı kendime borç biliyorum. Doğruyu ve yanlışı ayırt etmektense kraldan çok kralcı olmak hoşlarına gidiyor. Ben ise yalın bir üzgünlük duyuyorum insanlığa.

Kendimizi kanıtlamayı seviyoruz ve insanlara üstünlük kurmaya çalışıyoruz. Bu benim gözümde aşağılık bir durum lakin her gün bunu yapmaktan hoşnut olan insanlar görüyorum. Toplum olarak yitik bir psikolojinin çatırdamalarını yaşıyoruz. Sürekli eleştiriyoruz, beğenmiyoruz, aşağılıyoruz. Mükemmel biri olmadığımızı bildiğimiz halde bir aşağılık gibi davranmaktan hiç gocunmuyoruz. Empati kuramıyoruz çünkü sadece bencil bir dürtüyle yaşıyoruz. Ben, ben, ben...

Hayatını neden başkalarına bir şey kanıtlamak adına heba ediyorsun? İnanın anlamıyorum. Düşünüyoruz ve hayallerimiz var. Yapmak istediğimiz güzel şeyleri aklımızda sıralıyoruz ve ertesi gün hayallerimizin zıt yönünde olan yaşantıya bürünüyoruz. Neden bu eziyeti kendimize yapıyoruz? Çünkü olmadığımız biri gibi yaşamaya başladık. Başkalarının kişisisin. Beğenilme ve pohpohlanmaya ihtiyacın var. Makam ve mevkiye ihtiyacın var. Çok paraya ve lüks araçlara, evlere ihtiyacın var. Birilerinin bir şeyler başardığını düşünmesine ihtiyacın var. Çünkü dayatılan ne varsa onu sorgulamadan kabul etmişsin. Hayatını kalıplara koyulmuş düzene kurban etmişsin...

Pis mecburiyetlerin yakasına sarılmak istiyorum inanın. Çünkü hiç kimse cebindeki para, oturduğu koltuk veya okuduğu okuldan ibaret değil. Ben birey olarakta varım. Duygularım, düşüncelerim, fikirlerim... Biz insan olarakta varız. Kendinizi keşfetmek için güzel bir gece... Başkalarından uzak durun :)