Delilik Eşiği

Yalnızlık Koridoru

İnsan ne zamana kadar umudunu koruyabilir? Bunun için kendini nerede konumlandırmalı?

Günaydın! Hayat bugün senin için bir sürpriz hazırlamadı. Dünyanın iğrenç bir yer olduğunu zaten öğrendin sen. Baksana uzun süredir evdesin ve kendini yeni bir kötü olaydan uzak tutmaya çalışıyorsun. Çünkü senin çemberinin dışındaki dünyadan memnun değilsin ve bu çemberden dışarı çıkmak istemiyorsun. Kötülüğü gördün, yalanın tillahını gördün, acımasızlığı, iğençliği...

İnsan bir süre sonra bir şey yapmak için kendinde kuvvet bulamıyor ve yaşadıklarından dolayı kendini güçsüz hissediyor. Çözümü uzak durmakta ve yalnız kalmakta buluyor. Hiç garipsemiyorum bunları. Çünkü her yaşanan olaydan sonra düşünce anlamında eksilen çok fazla hissiyat var. Gördüğün, yaşadığın her kötü olayın seni insanlara karşı soğutması çağımızın en normal tepkimesi halini aldı. Kendini yaşadığın hayata ait hissetmediğinde yalnızlık senin can yoldaşın oluyor. İnsan kendi kendine ne yapabilir?

Etrafındaki insanlar seni hayal kırıklığına uğratmayı hayatının amacı olarak görmüş gibiler. Sevgililer, arkadaşlar, aileler, dünyadaki insancıklar...

Hayal kırıklığı tam olarak insanlığa olan bakış açınızda aslında. Çünkü düşündüğümüz insaniyet seviyesinde olmayan insanlara yaptıklarımız geri tepince hayal kırıklığı yaşıyoruz. Bizim hatalarımız herkesi kendimiz gibi düşünmekten oluşuyor. Bu acı tecrübeleri tattıkça doğru yolu bulmaya başlıyoruz. Önemli olan bazı şeyleri anlayabilmek ve özümseyebilmek.

Herkesin aynı yaşam düzeyi, zeka, vicdan, ahlak düzeyinde olmadığını, şartların her insanda farklı olabileceğini öncelikle kabul etmelisin. Eğer bazı detayları görmezden gelirsen yaşadığınız olumsuzluğun detayına takılı kalabilirsin. En iyisi sen duygu ve düşüncelerini bazı mantık çerçevelerinde iyice bir yoğur. Senin ihtiyacın olan şey yalnızlık ise bu yalnızlığını paylaşmayabilirsin.

Haklı olduğun konuya gelirsek. İnsanlar...

Uzak durma isteğin, her şeyden soğuman hep onlar yüzünden. Gerçekten şu an insanlıktan umudu kesip nefret etme, lanet etme evresinde nirvanaya ulaşmış gibisin. Hatta gördüğün kötülüklerden sonra içinde insan kalan yanınla iyi ve doğru bir şekilde yaşayabilme mücadelesi veriyorsun. Bu ne kadar sürer ve nasıl sonuçlanır bilinmez. Tek bildiğim bütün bu olan biten olumsuzluklarla savaşmak zorunda kalışın. Defalarca yenilişin. Hiç unutmadığın düş kırıklıkları ve onların enkazından çıkma isteğin. Aslında şu an farkında olmadan kendini keşfediyorsun. Nasıl yaşamak istediğini, nasıl bir insan olmak istediğini. Yapabileceklerinin farkında olduğunda senin başka insanlara ihtiyacın olmadığını ve insanları umarsamamayı öğreneceksin. Bir çeşit aydınlanma. Hayatında çoğu şeyi yenileyeceksin. Belki yeni bir müzik tarzı, belki farklı bir mağazadan alınmış kıyafetler. Kim bilir insanlar hakkında bir değişim olmasının hiç kimseye bir zararı olmayabilir. İnsan yapmak istediği sürece içindeki kudreti her zaman dışarı çıkartabilir.

Yapmak istediklerini her zaman yapmaya çalış. Gerekirse değiştir, yenile. Yıkıl sonra ayağa kalk. Ama hep güçlü kal.