Son 2 haftamı hep aynı şeyi düşünerek geçirdim. Nereye gitsem, kimlerle vakit geçirsem hep aynı nokta zihnimde dönüp durdu. Hala da devam ediyor bu durum. Çözmek adına nedense hiçbir adım atmadığım bir girdabın içinde buluyorum kendimi. Beni içine çeken bir düşüncenin kölesi haline gelmiş bulunuyorum. Ne saçmalıktır ki his dediğimiz şeylerin peşinden koşamayacak kadar yorgun ama bunları düşleyecek kadar umutluyum...
Yanlış anlaşılmaktan, yanlış düşüncelerden ve yanlış hislerin tam ortasında bulunmak istemiyorum. Korku mu bedenimi sarıp sarmalıyor yoksa yorgunluk mu? Korkum, yorgunluklarımın hepsine gebe bir durumda. Varlığımın farkına varma ve mutluluk nirvanalarına iç dünyamda ulaştığım günün üstünden tam 2 hafta geçmiş durumda. Ne olduğunu tam olarak ben de bilmiyorum. Belki kendime bile açıklayamadığım bir durum bu. Zaten bazı şeyleri şöyle veya böyle diye açıklayınca bir anlamı kalmıyor. Ama ben sadece hissettiklerimi her geçen gün düşündüm. İçimde birçok şeye karşı tekrardan çiçekler açtı. İnanın açılan çiçekler içimde her gün sulanıp büyüyor lakin gülden bile güzel olanı soldurmuş olabilirim. Hep geç kalışların kişisi olarak adımı tarihe geçirdim zaten. Yine böyle bir rüyanın içindeyken bazı durumları teğet geçtim sanırım. Birçok umudu, iyiliği ve anlayışı gözlerimle görebildim fakat ne isteğimi anlattım ne de duydum. Belki bir niyet yok veya her şey olabildiğince normal. Kapılmış olduğum büyüden kendimi alıkoymak durumunda hissetmiyorum. Çünkü yeşilliğin üstünde, maviliğin altında, bir kızıllık kaplamıştı benim yüreğimi...
Kuşkularım, anlamları abartmam, ne istendiğini bilememem. Bilmemek çok zor. Benim için kusursuz olan bir günün başkası için ne olduğunu bilememek zor. Her şeyin altını kazdıkça iletişimsizlik yatıyor. Ama aslında söylediğim binlerce sözü yerle bir edecek bir harekette bulunduğumu düşünüyorum. Sözlerim değersiz, düşüncem ve davranışım aslında ne hissettiğimi ele veriyordu. Belki de ben de hep kapalı kutuydum. Netliğim, uzaklık, zaman veya mekan içermiyor. Çünkü ben burada aynı şekilde bekliyorum. Her şeyden bağımsız aynı biçimdeyim. His dediğimiz şey hep göğüsün içinde senin gittiğin yere seninle geliyor. Ve ben son 2 haftadır hep aynı yere gidiyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Delilik Eşiği
No FicciónVaroluşsal sorunlar yaşayan bir insanın, hayatındaki bazı olayları, düşünceleri ve hisleri farklı bakış açılarıyla, iç tahlil ve örneklendirmeye dayanarak neler oluşturduğu yazılmıştır. Okuyucunun hislerine, düşüncelerine hitap etmek amacıyla bulund...
