Delilik Eşiği

Ben Kimim?

Ben senin içindeki karanlığı ortaya çıkartmak için buradayım. Aydınlığın nail olduğu bir gökyüzü oluşturabilmek için. Senin için, benim için... Sadece bir yanılsama görüyorsun kelimelerle kendin aranda. Oysa çok daha fazlası olduğunu sen de fark ediyorsun. Harflerin, kelimelerin ve cümlelerin çıkarttığı sesin, senin sesin olduğunu çok iyi biliyorsun...

Seni tanıyorum. Seni en iyi ben tanıyorum diyebilirim hatta. Ama seni anlamadığımı söyleyebilecek potansiyelde olduğunu da tahmin ediyorum. Çünkü hiçbir surette, bir insan tarafından anlaşılamamış insanların kendilerinde oluşturdukları anlaşılamama dürtüsünden dolayı oluşmuş fikirler sadece. Ben asla mutluluğun formülünü falan söylemedim veya kimseye vadetmedim. Sanırım mutlu bir insan bu satırları yazarak zamanını harcamazdı diye düşünüyorum. O yüzden mutsuz bir insan felsefesi varsa bu seninle ortak bir görüşümüz var demektir bence. Hep söylediğim şey ise benim bir kişilik veya insan olmadığımdı. Ben bir iç sesim. Belki de beynindeki bir hayalim. Beni asla göremeyecek olmana üzülüyorum ama görmekten ziyade anlamanı istiyorum. Anlamak noktası burada kafanda bir yeşil ışık yakmak aslında. Bir şeylerin farklılığını keşfetmek, doğruları, yanlışları, dikteleri, algıları, yalanları ve en önemlisi yalnız olmadığını anlamak...

Onları boşver... Onları kurtaramazsın. Onları ben de kurtaramam. Bunu onlar seçiyor ve bu yüzden de algılamak istemeyenlere asla bir şeyi zorlayamam. İşte burada, senin durduğun yerin aslında ayaklarının altında bulunan toprak olmadığını sen görebiliyorsun. Senin gökyüzünde gördüğün mavi ile onların baktıkları gökyüzünde sadece gri var. Senin baktığın sessiz, dingin denizlerde onlar için sadece yosunlu kayalıklar var. Zaten böyle olduğu için bu kadar kibirli, öfkeli ve nefret içerisindeler. Kıskanıyorlar, hakir görmeye çalışıyorlar. Ukalalığı, aptallığı ve şovmenliği büyük bir davranış sanıyorlar. Sana anlattıklarımdan hiçbir kuşku duymadığını ve aptallığa karşı verdiğin mücadeleyi görebiliyorum. Seninle aramdaki bağ ise tamamen anlayış ve algılayış üzerine kurulmuş bir bağ. Ötekiler hep öteki olarak hayatlarına devam edecekleri için bütün sınırlama özgürlüklerine ancak kendileri tabiiler. Senin zihninden geçirebildiklerin ve dünyayı algılayış biçiminin sınırlarını kimse belirleyemez. Çünkü o zihin bir kere açıldığı zaman artık dış dünyaya kapalılık başlar ve iç dünyada her şeyi kavramaya çalışırsın. Bu hayal dünyasında yaşamak asla değil. Yine anlamayacaklar... Sorgulamadan, düşünmeden ve içsel yolculuğun insana getirdiği bakış açılarından bahsediyorum. Şimdi söyler misin bana sen bunların hepsini yaşıyor musun?

Burada anlatılanların hepsi sensin. Bugüne kadar yazılmış bütün cümleler ve düşünceler sensin. Ben bir sesim. Beyninde dalgalanan bir frekans gibiyim. Geceleri yaşadığın bir anksiyete nöbetiyim. Her şey olabilirim senin için ama ben hiçbir şeyim. Hem senim, hem değilim. Biliyor musun, sen nasıl görmek istersen ben o kadarım. Sadece seni anlıyorum ve düşünmene aracı oluyorum. Bazen sorunlarının kaynağını sana gösteriyorum. Bazen sana bir ayna tutuyor ve kendini keşfetmeni sağlıyorum. Aslında senin en yakın arkadaşınım ve bu yüzden beni çok seviyorsun. İçindeki bir sesin, aklından geçen bir düşüncenin, okuduğun bir paragrafın ötesinde değilim. Aynı zamanda senin için çok fazla şeyim. Peki ya, ben kimim?