Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 6. Ο φόβος υπερισχύει! ~

Ηρώ!

"Τι κάθαρμα ; τι ξεδιάντροπος; θεέ μου δεν τον αναγνωρίζω. Πώς νόμιζε πως θα δεχόμουν κάτι τέτοιο; ήθελε να αγοράσει το κορμί μου ένας άθλιος. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί ένας άνθρωπος να ξεχάσει και να αλλάξει τόσο. Πώς μπορεί να αναζητά την Ηρώ ενώ ταυτόχρονα φέρεται έτσι. Ποιος νομίζει ότι είναι; Ποιος είσαι Αλέξανδρε;" φώναζα και μιλούσα στον εαυτό μου καθώς οδηγούσα. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να ξεσπάσω τα νεύρα μου πριν γυρίσω σπίτι σε αυτήν την κατάσταση, πάλι και εξαιτίας του.

Όταν όμως έφτασα τα φώτα και η κυρία είσοδος ήταν ανοιχτή. Η καρδιά σταμάτησε αμέσως να χτυπάει. Εκείνη την στιγμή τα ξέχασα όλα. Η Δήμητρα φοβόταν να μείνει μόνη στο σπίτι . Έτσι πάντα κλείδωνε και άφηνε τα φώτα ανοιχτά μέχρι να επιστρέψω εγώ. Τώρα όμως άρχισα να φοβάμαι.

Σταμάτησα το αυτοκίνητο μπροστά από το σπίτι μου και το άφησα ανοιχτό για να κατέβω βιαστικά. Άρχισα να περπατώ προς τα εκεί και όταν μπήκα μέσα κατάλαβα πως εδώ δεν ήταν κανείς. Ένιωθα ένα άδειο σπίτι. Τα πράγματα ήταν όλα στην θέση τους.

"Τι μπορεί να συνέβη εδώ;" αναρωτήθηκα σιωπηλά σε περίπτωση που ήταν κάποιος στο σπίτι.

Μπροστά από το δωμάτιο της κόρης μου υπήρχαν σπασμένα γυαλιά και τα θρύψαλα οδηγούσαν στο δικό μου δωμάτιο. Όσο πλησίασα έβλεπα μερικές σταγόνες αίμα.

Στην αρχή τρόμαξα. Ιδρώτας κυλούσε στο πρόσωπό μου. Ακουμπούσα την πλάτη μου στον τοίχο και προσπαθούσα να σκεφτώ καθαρά και να αναπνεύσω φυσιολογικά. Ένιωθα να ζαλίζομαι και γενικώς ήμουν χαμένη. Δεν ήξερα αν θα αντέξω αυτή την φορά.

Σκεφτόμουν την κόρη μου και την Δήμητρα. Δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο εκείνη την στιγμή. Ξέρω πως για εμένα είναι αυτή η απειλή, όμως εκείνες κινδυνεύουν εξαιτίας μου.

"Κόκκινο τριαντάφυλλο!" Άκουσα την φωνή του να με αποκαλεί με το ψευδώνυμό μου.

Γύρισα το κεφάλι μου τρομοκρατημένη και τον είδα να στέκεται στην πόρτα του σπιτιού μου. Έτρεξα στην αγκαλιά του φοβισμένη. Για μένα πάντα εκείνος ήταν εκεί για να με σώζει και να με προστατεύει. Ήταν το καταφύγιό μου από τον Κώστα. Τον είχα τόσο μεγάλη ανάγκη και αυτός ήταν εκεί.

Ύστερα τον άφησα ξαφνικά , πριν προλάβει να αντιδράσει εκείνος μόνο και μόνο γιατί σκέφτηκα πως ότι έχει συμβεί εδώ μέσα, αν όλα αυτά έγιναν για εμένα τότε κινδυνεύει και αυτός το ίδιο.