Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 33. Η αλήθεια για το παρελθόν! ~

Ηρώ!

"Τι δουλειά εχεις εσύ εδώ;" του όρμησε ο Αλέξανδρος και δεν τον άφησε να με πλησιάσει.

"Ήξερα πως θα μιλούσες τον Κώστα εσύ πιο καλά από εμένα. Θέλω μόνο να μιλήσω στην κόρη μου."

"Η Ηρώ μόλις έγινε καλά και δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να της κάνει κακό. Έπρεπε να ήσουν νεκρός γιατί ανήκεις στο παρελθόν μας." Του απάντησε ο Αλέξανδρος και εγώ του κράτησα το χέρι.

Ένιωθα την ανάγκη να πω κάποια πράγματα που φύλαγε καιρό μέσα μου. Λόγια που πονούσαν το σώμα μου και την καρδιά μου. Θα ξέσπασα στον Κώστα , μα τελικά ο κατάλληλος άνθρωπος είναι αυτός ο άνθρωπος που στέκεται εδώ μπροστά μου. Αυτός ο άνθρωπος που λάτρευα από μικρό κορίτσι και τον θεωρούσα πατέρα μου. Μα ένας άγνωστος φέρεται καλύτερα σε ένα ξένο παιδί, από ότι ο δικός μου.

"Τότε είσαι σε λάθος σπίτι. Εδώ δεν υπάρχει καμία κόρη σου. Σε θεωρούσα για νεκρό όλα αυτά τα χρόνια. Ζούσα με ενοχές και τύψεις για αυτόν τον θάνατο. Έδωσα την αγάπη μου , την ελευθερία μου και την ζωή μου για να σταματήσω να υποφέρω από αυτό το βάσανο. Κοιμόμουν πάντα με το να θυμάμαι τον θάνατό σου. Θεωρούσα τον ίδιο μου τον εαυτό υπεύθυνο για όλο αυτό το κακό και εσύ απλά μου λες πως θες να μου μιλήσεις. Εμφανίζεσαι σαν να μην τρέχει τίποτα και αυτό για να δώσεις συγχαρητήρια στον άντρα μου. Ε λοιπόν δεν είναι έτσι. Ο πραγματικός νικητής είναι ο Κώστας. Δεν δώσαμε καμία μάχη ανάμεσά μας. Εκείνος ήταν αναγκασμένος να σε κρύψει από εμένα για να σώσει την αδερφή μου έτσι δεν είναι; δεν αγάπησες ποτέ τα ίδια σου τα παιδιά. Φύγε πριν έρθει η Στέλλα. Δεν θέλω να μας ξανά ενοχλήσεις ποτέ. Εγώ σε έχω θρηνήσει , άρα για μένα έχεις πεθάνεις." Του είπα εγώ και πήγα να του κλείσω την πόρτα.

"Κάτι έπρεπε να κάνω για να σε προστατέψω. Είσαι και εσύ μάνα Ηρώ..."

"Εγώ δεν θα θυσίαζα την κόρη μου για τίποτα πάνω στον κόσμο. Εγώ την έβαζα πάνω από όλα και την προστάτευαν από όλους σας. Αγωνιζόμουν δίπλα της." Είπα θυμωμένη και ο Αλέξανδρος έκλεισε την πόρτα.

Κοίταξα τον Αλέξανδρο πιο ήρεμη και ανακουφισμένη από ποτέ. Είχα βαρεθεί να σκέφτομαι το παρελθόν και τελικά να αναιρούνται όλα μέσα σε μία στιγμή. Δεν ξέρεις πως να χειριστείς πολλές φορές την αλήθεια. Δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις πως ζούσες μία άδικη ζωή , μία ζωή κάποιου άλλου.

"Το ήξερες πως είναι ζωντανός;" τον ρώτησα αν και δεν χρειαζόταν καν να μου απαντήσει γιατί καταλαβαίνω πολύ καλά ποτέ μου λέει αλήθεια και πότε ψέματα.