Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 17. Θέλω να πεθάνεις Ηρώ! ~

Αλέξανδρος!

Από τα νεύρα μου πέταξα το ποτήρι με το ποτό κάτω. Ύστερα έβαλα το σακάκι μου και βγήκα έξω. Καλύτερα να πεθάνω πάρα να χάσω για πάντα την Ηρώ. Είμαι ένας άνθρωπος που πάντα κάνει το σωστό , έτσι έμαθα και έτσι πρέπει να γίνει. Πρέπει να αντιμετωπίσω τις συνέπειες των πράξεών μου.

Στάθηκα δίπλα της για να αρραβωνιαστω μαζί της. Όμως δεν το περίμενα πως θα ήταν αυτή η γυναίκα δίπλα μου. Πάντα φανταζόμουν μια όμορφη οικογένεια με την Ηρώ.

Ένιωθα σαν θηρίο στο κλουβί. Ένιωθα πως αυτό το δαχτυλίδι είναι οι χειροπέδες της καρδιάς και της ελευθερίας μου. Λίγο πριν φορέσουν και σε εμένα την βέρα, η Δήμητρα τα διέλυσε όλα με την εκκεντρική της εμφάνιση.

"Αλέξανδρε!" Φώναξε το όνομά μου αρκετά δυνατά, με αποτέλεσμα να γυρίσουν όλοι και να την κοιτάζουν. Ήταν ολοφάνερα αναστατωμένη. "Αλέξανδρε, Κώστα, Η Ηρώ εξαφανίστηκε." Είπε και στους δύο μας και τρελαθηκαμε και οι δύο.

"Τι εννοείς;" είπαμε και οι δύο δυσάρεστα έκπληκτοι και αμέσως την πλησιάσαμε.

"Ήταν να έρθει να με βρει και δεν φάνηκε ποτέ. Δεν απαντάει στα τηλέφωνα που της κάνω και όταν πήρα στο σπίτι σας Κώστα η μικρή μου απάντησε και δεν ήξερε τίποτα. Δεν το έσκασε χωρίς την κόρη της. Κάτι της έχει συμβεί. Βρείτε την." Έλεγε εκείνη με βουρκωμένα μάτια και πανικοβλημενη και εγώ την αγκάλιασα.

Άγγιξε τον Κώστα στο μπράτσο του και στον σβέρκο του σαν να τον παρακαλεί να βρει την φίλη της. Ένιωθε πως εκείνος θα την έδωσε γιατί ξέρει πως ο Κώστα θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει και γιατί τον μόνο άνθρωπο που δεν θα έβλαπτε εκείνος είναι η Ηρώ.

"Αυτό δεν θα περάσει έτσι. Όποιος το έκανε θα το πληρώσει πολύ ακριβά. Θα μάθει πως κανείς δεν πειράζει την γυναίκα μου." Είπε ο Κώστας οργισμένος με αυτό που συνέβη και μπήκε αμέσως στο αυτοκίνητό του.

"Έπρεπε να έρθω να σας βρω αν και διέκοψα μια σημαντική στιγμή."

"Δήμητρα, μαζί μιλάμε. Με ξέρεις πολύ καλά. Προτεραιότητά μου είναι η Ηρώ και θα βρεθεί. Συμφωνώ για πρώτη φορά με τον Κώστα. Θα βρω την Ηρώ ώρα και αβλαβή." Της υποσχέθηκα και ύστερα επέστρεψα στην Χαρά. "Πρέπει να το αναβάλλουμε τον αρραβώνα για απόψε. Ξέρεις πως θα κάνω το σωστό , μα σήμερα δεν είναι η κατάλληλη μέρα."

"Δεν μπορείς να με αφήσεις εδώ, μπροστά σε όλο τον κόσμο. "

"Είναι η μάνα του παιδιού μου και θα κινήσω γη και ουρανό για να την βρω." Της τόνισα με άγριο βλέμμα.