Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 10. Μοιραίο λάθος! ~

Αλέξανδρος!

Κλείστηκα στο σπίτι μου και αμέσως έπιασα το ποτό και την φωτογραφία της. Ξάπλωσα στον καναπέ επειδή άρχισα να ζαλίζομαι. Έπινα το ένα ποτήρι μετά το άλλο. Δεν ένιωθα πλέον το σώμα μου . Αυτό όμως που δεν έπαψε να πονάει είναι η καρδιά μου. Τόσα χρόνια την νόμιζα για νεκρή και τώρα που είναι ζωντανή με πρόδωσε και είναι μακριά μου.

"σου ζήτησα να μην με εγκαταλείψεις ξανά. Γιατί με άφησες για αυτόν τον άντρα; γιατί έπαιξες μαζί μου; Δεν ξεπέρασα ποτέ τον θάνατό σου και εσύ μου έδωσες το τελειωτικό χτύπημα. Με αγάπησες ποτέ όσο εγώ;" Μιλούσα στην φωτογραφία της από το μεθύσι και την παραζάλη μου.

Άνοιξα το συρτάρι από το τραπεζάκι του καναπέ και έβαλα την φωτογραφία της εκεί μέσα μαζί με την μάσκα και το γράμμα της. Μόλις όμως το είδα , δεν μπόρεσα να μην μπω στον πειρασμό και το κράτησα στα χέρια μου. Διάβασα τις πρώτες δύο σειρές ξανά, επειδή ήθελα να τρέξω κοντά της. Και ήταν λάθος να συμβεί αυτό. Πρέπει να πάω παρακάτω την ζωή μου. Δέκα χρόνια πήγαν χαμένα. Ήμουν σε κώμα , μα τώρα ξύπνησα.

"Αλέξανδρε μου , δεν πιστεύω καν πως σε βρήκα ξανά. Ίσως γιατί πρέπει να πάψουν όλα τα μυστικά και να πέσει και η δική μου μάσκα. Δεν είμαι το κόκκινο τριαντάφυλλο , είμαι η Ηρώ που αγάπησες και σε αγάπησε πολύ. Η αγάπη μας δεν ήταν γραφτό να επιβιώσει και για αυτό πρέπει να σε εγκαταλείψω ξανά. Ο Κώστας και εγώ είμαστε παντρεμένη. Το παιδί που είδες όμως είναι δικό σου. Έχουμε μία κόρη Αλέξανδρε μαζί..."

Πίεσα τον εαυτό μου να διαβάσω αυτό το γράμμα ξανά. Ήθελα να βρω κάποιον λόγο να καταλάβω τους λόγους που με άφησε. Μα δεν μπορούσα να συνεχίσω παρακάτω. Το έσκισα σε τέσσερα μικρά κομμάτια και το έβαλα στην θέση του. Στα χέρια μου , έμεινε το κομμάτι με την λέξη κόρη.

Ήταν απίστευτο αυτό. Έχω μία κόρη εδώ και δέκα χρόνια και δεν το ήξερα καν. Ένα παιδί που ήθελα πάντα, μία κόρη που να μου παίρνει το μυαλό και να με κάνει χαζό μπαμπά. Ένα παιδί από την γυναίκα που θα αγαπούσα. Από την Ηρώ.

Σηκώθηκα από τον καναπέ και ήπια και την τελευταία σταγόνα από το ποτό μου. Δύο μπουκάλια υπήρχαν στο τραπέζι μου και αυτό γιατί θυμάμαι πόσα ήπια . Δεν βλέπω τίποτα μπροστά μου. Παραπατάω και σκοντάφτω όπου βρω. Πέρασα από την πόρτα για να ανέβω την σκάλα και να πάω στο δωμάτιό μου. Το κουδούνι χτυπούσε τόσο δυνατά αλλά εγώ δεν να άνοιγα γιατί δεν ήθελα να δω κανέναν.