Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 30. Καθώς ο κίνδυνος πλησιάζει! ~

Στέλλα!

Άρχισα να κλαίω γιατί φοβόμουν για την αδερφή μου περισσότερο από εμένα. Δεν άντεχα στην σκέψη πως θα την χάσω πριν της μιλήσω και πριν την αγκαλιάσω μετά από τόσο καιρό ξανά. Ήταν μωρό όταν με πήραν μακριά της.

Ο άντρας με την μάσκα είχε εξαφανιστεί. Έτσι και αλλιώς ήμουν παγιδευμένη και δεν μπορούσα να βγω από το αυτοκίνητο ούτε να πάω πουθενά με αυτό. Δεν χρειαζόταν να μείνει.

Όταν όμως είδα τον Κώστα άρχισα να του χτυπάω το τζάμι για να με βοηθήσει. Δεν περίμενα να τον δω εδώ γιατί νόμιζα πως θα είναι στο νοσοκομείο.

Αμέσως κατάλαβα πως είπε ψέματα στην χαρά μόνο και μόνο για να με ελευθερώσει. Ηεξρα πως δεν θα έκανε κακό στην Ηρώ ξανά. Πώς δεν θα την σκότωνε. Ηεξρα καταβαθος πως λέει αλήθεια ότι αλλάζει χαρακτήρα.

"Κώστα βοήθεια!" Του φώναζα κι του χτυπούσα το τζάμι.  "Μην ανοίξεις την πόρτα." Του τόνισα εγώ από το αμάξι και ευτυχώς τον πρόλαβα.

Του έγραψα στο κινητό το κάθε σημείο που έχει βόμβα και πως είναι ενεργοποιημένες. Εκείνος έσκυψε  κάτω από το αυτοκίνητο και την βρήκε.

"Ηρέμησε Στέλλα. Θα σε βγάλω από εδώ." Μου έλεγε ο Κώστας , αλλά εγώ δεν το πίστευα . Φοβόμουν πως όλα θα τελειώσουν εδώ.

Τράβηξε το κόκκινο καλώδιο και τότε άκουσα το χρονόμετρο να σταματάει και να μην λειτουργεί. Έβγαλε την βόμβα από το αυτοκίνητο και την πέταξε πολύ μακριά από το όχημα.

Την στιγμή που εκείνος έπιασε το χερούλι της πόρτας εγώ έκλεισα τα μάτια μου έντρομη και φοβισμένη. Νόμιζα πως ακόμα και χωρίς τον βόμβα εγώ θα ανατιναχθω. Τα δάκρυά μου έτρεχαν ασταμάτητα από τα μάτια μου στα μάγουλα μου, μα παρέμενα ακίνητη.

"Αγάπη μου." Είπε ο Κώστας μόλις μόλις άνοιξε την πόρτα και με αγκάλιασε.

Μα εγώ δεν το έκανα ξέσπασα σε κλάματα δυνατά. " Θα πεθάνω. Θα πεθάνω Κώστα. " του έλεγα συνέχεια γιατί με είχε πιάσει κρίση πανικού.

"Όχι δεν πρόκειται να πεθάνεις. Την αφαίρεσα την βόμβα." Μου είπε και εκείνος και χάιδεψε το πρόσωπό μου. "Αγάπη μου κοίτα με , κοίτα με Στέλλα." Μου ζητούσε ενώ κρατούσε το πρόσωπό μου.

Εγώ άκουγα ένα χρονόμετρο να τρέχει ξανά και δεν ήξερα από που έρχεται αυτός ο θόρυβος.

Εκείνος προσπαθούσε να με ηρεμήσει και μου μιλούσε συνέχεια. Προσπαθούσε να με βοηθήσει , μα εγώ κόντευα να λιποθυμησω.