Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 13. Απελπισία και μυστικά!~

Ηρώ!

Άνοιξα τα μάτια μου και είδα πως ο Κώστας έκανε ένα έντονο ελιγμό και απέφυγε το φορτηγό. Αμέσως άρχιζα να κοιτάζω το εαυτό μου στον καθρέφτη και να αγγίζω το σώμα μου για να δω αν είμαι ζωντανή.

Αφού κατάλαβα πως αναπνέω και πως ακούω την καρδιά μου να χτυπάει , ξέσπασα σε κλάματα. Για πρώτη φορά ένιωσα τον θάνατο. Ήταν σαν να βλέπω τον χάρο με τα μάτια μου. Η ψυχή μου έτρεμε και εγώ έκλαιγα ασταμάτητα.

Ο Κώστας σταμάτησε το αυτοκίνητο στην άκρη και με πλησίασε. Κράτησε σφιχτά το χέρι μου για να με κάνει να σταματήσω. Είχα τρομάξει πραγματικά πολύ. Μόνο που με άγγιζε ο άνθρωπος που παραλίγο να με σκοτώσει, φρικαρα περισσότερο.

"Ηρέμησε αγάπη μου. Δεν ξέρω τι με έπιασε... ζήλεψα και θόλοσα." Μου είπε εκείνος και τον αγριοκοιταξα.

Μου ανέβαζε το αίμα στο κεφάλι. Από την μία βρισκόμουν σε ταραχή και από την άλλη ήμουν έτοιμη να εκραγώ.

Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και κατέβηκα αμέσως. Πήγα πίσω από το δέντρο και άρχισα να κάνω εμετό. Με τα δάχτυλά μου έσφιγγα τον κορμό. Όσο ο Κώστας με άγγιζε εγώ τρελαινόμουν. Έχανα το μυαλό μου.

"Άφησέ με για ένα λεπτό." Του έλεγα αδύναμα εγώ. Σχεδόν άκουγα την καρδιά μου να ελευθερώνεται.

"Θέλω να σε βοηθήσω. Ηρέμησε. Δεν Θέλω να πάθεις κάτι."

"Σοβαρά;" φώναξα με όλη την δύναμη την ψυχής μου. "Παραλίγο να με σκοτώσεις. Μόλις τώρα. Τι τρέχει μεσα στο κεφάλι σου;" του φώναξα κατακόκκινη από τον θυμό μου.

"Ζηλεύω να σε αγγίζει άλλος άντρας, να σε βλέπει άλλος άντρας , να σε ονειρεύεται και να σε ποθεί κάποιος άλλος. Μισώ το γεγονός πως μπορείς εύκολα να κοιτάξει κάποιον άλλον εκτός από εμέναν , τον άντρα σου." Φώναζα στον ίδιο τόνο με εμένα.

"Δεν είσαι άντρας μου στην πραγματικότητα. Ο γάμος μας είναι τοσο λευκός σαν το παγωμένο χιόνι. Δεν Θέλω με τίποτα να σε ξέρω. Πηγές να με σκοτώσεις;" φώναζα και τον χτύπαγα στο σώμα με τις μικρές γροθιές μου.

Ύστερα γατζωθηκα από το σακάκι του και άρχισα να πέφτω στον δρόμο. Γονάτισα και άρχισε να κλαίω. Εκείνος χαμήλωσε το σώμα του και χάιδευε τα μαλλιά μου και τα δάκρυά μου. Έδιωχνε τις τούφες από τα μαλλιά που με ενοχλούσαν στο πρόσωπο.

"Φτάνει ποια!" Έλεγα κουρασμένη και αγανακτισμένη.

" Μόνο την αγάπη σου ήθελα. Να είσαι η γυναίκα μου , ο άνθρωπός μου. Γιατί πιστεύεις πως επιμένω μαζί σου ; τόσες γυναίκες υπάρχουν στον κορμό. Μόνο από αγάπη." Μου έλεγε εκείνος σαν να παραμιλάει. Ακουμπούσε την πλάτη του στην ρόδα του αυτοκινήτου.