Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 21. Φυγή! ~

Ηρώ!

Τα μάτια μου έπεσαν στον Αλέξανδρο. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο εκτός από την καταστροφή. Έσφιξα το κινητό επάνω μου για να μην το δει ο Κώστας και έτριψα το κεφάλι μου.

"Κώστα..." Είπα και λιποθύμησα.

Εκείνος με έπιασε αμέσως ταραγμένος. "Ηρώ μου , τι έπαθες;"  φώναζε το όνομά μου και χάιδευε το πρόσωπό μου.

Ο Αλέξανδρος ήταν αρκετά ανήσυχος καθώς δεν είχε καταλάβει πως προσποιουμαι. Ήταν και εκείνος κοντά μου.

"Ηρώ; συνελθε κορίτσι μου." Φώναζε  εκείνος  και πήγε να με αγγίξει.

"Μείνει μακριά από την γυναίκα μου." Του είπε με άγριο τρόπο ο Κώστας και εγώ κούνησα διακριτικά τα βλέφαρά μου για να δω τι συμβαίνει.

Μόλις είδα το βλέμμα του καρφωμένο στον Αλέξανδρο , άγγιξα το χέρι του Αλέξανδρου και ξανά έκλεισα τα μάτια μου χωρίς να με δουν.

Εκείνος έφυγε θυμωμένος και μέσα στο μυαλό ήλπιζα πως θα είναι όλα ένα σχέδιο, όπως και η λιποθυμία μου. Αμέσως ο Κώστας με σήκωσε στην αγκαλιά του και με ανέβασε στο υπνοδωμάτιό μου. Με άφησε απαλά στο κρεβάτι και έφτιαξε το μαξιλάρι πίσω από το κεφάλι μου.

"Έλα Ηρώ μου, ξύπνα αγάπη μου. Σε παρακαλώ." Μου έλεγε εκείνος χαϊδεύοντας το πρόσωπό μου και τα μαλλιά μου.

"Κύριε... σας έφερα λίγο οινόπνευμα." Είπε η υπηρέτρια και εκείνος της όρμησε.

"Κανείς δεν πλησιάζει την γυναίκα μου. Έξω από εδώ." Την έδιωξε εκείνος κλείνοντας την πόρτα με δύναμη.

"Κώστα..." μουρμούρισα εγώ δήθεν πως συνήλθα.

"Αγάπη μου. " έτρεξε αμέσως κοντά μου. "Εδώ είμαι, δίπλα σου. Μέχρι να γίνεις καλά. Χρειάζεσαι κάτι αγάπη μου;"

"Όχι , είμαι εντάξει. Πρέπει να επιστρέψουμε στους καλεσμένους."

"Στους καλεσμένους ή στον Αλέξανδρο;" είπε εκείνος και σηκώθηκε αμέσως. " είδα αμέσως πως έτρεξε κοντά σου."

"Θέλω να φύγεις από το δωμάτιο." Του είπα θυμωμένα για να τον διώξω. "Μου κάνεις κακό με την στάση σου και με την εμμονή σου."

"Ναι έχω εμμονές. Δεν βοηθάς εσύ όμως."

"Πήγαινε σε έναν γιατρό Κώστα και ύστερα θα λυθούν όλα." Του ζήτησα για πρώτη φορά με στοργή.

"Δεν έχει νόημα. Αν δεν υπάρχει αγάπη, δεν ζεις." Μου είπε εκείνος και κοίταξε έξω από το παράθυρο σκεπτόμενη τον Αλέξανδρο. "Θα ζητήσω να σου φέρουν λιγο φαγητό. Να μείνεις ξαπλωμένη." Είπε εκείνος και έφυγε από το δωμάτιο.