Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 7. Απειλές και μυστικά στο φως! ~

Ηρώ!

"Αυτό είναι κάτι που αφορά εμένα. Αρκετά είδες απόψε. Καλύτερα να με ξεχάσεις. Όπως βλέπεις έχω αρκετά προβλήματα για να διασκεδάζω και εσένα." Του απάντησα απότομα για να τον διώξω.

Δεν το πίστευα καν πως το έκανα αυτό εγώ. Δεν ξέρω καν που βρίσκω το κουράγιο. Νιώθω πλέον να με ξεπερνάει αυτή η ζωή. Πνίγομαι και θέλω να φωνάξω , μα δεν μπορώ.

Και εκείνος έφυγε ρίχνοντας μια τελευταία μάτια πίσω του. Εγώ κάθισα στον καναπέ με την Δήμητρα αγκαλιά και περίμενα ένα τηλεφώνημα για να μάθω που έχει την κόρη μου.

"Όχι εκείνη. Γιατί την κόρη μου; " έλεγα κλαίγοντας και η Δήμητρα δεν μπορούσε να με παρηγορήσει.

Τότε ήταν που χτύπησε το τηλέφωνο. Πανικόβλητη το σήκωσα. Δεν ήξερα τι θα άκουγα και κυρίως αν πείραξε την μικρή μου. Μπορεί και να μην το έκανε , όμως για αυτόν τον άνθρωπο δεν βάζω το χέρι μου στην φωτιά.

"Σήκωσέ το Ηρώ!"Μου είπε με τρομερή αγωνία η Δήμητρα.

"Κάθαρμα πες μου αμέσως που την έχεις;" φώναξα έξαλλη πριν καν μιλήσει εκείνος.

"Ήρεμα κόκκινο τριαντάφυλλο... ήρεμα. "

"Γιατί πήρες την κόρη μου;" Του έλεγα κλαίγοντας. Δεν μπορούσα να το ελέγξω και να μην φανώ αδύναμη. Είχε ότι πολυτιμότερο έχω στην ζωή μου στα χέρια του. Ξέρω πόσο αδίστακτος είναι. Ξέρω που μπορεί να φτάσει. "Ξέρω τι έχεις κάνει , που φτάνεις όταν χάνεις τον έλεγχο."

"Κάνεις μεγάλο λάθος κόκκινο τριαντάφυλλο. Ή μήπως να πω καλύτερα Ηρώ!"Είπε και σηκώθηκα όρθια σοκαρισμένη επάνω. Όχι πως δεν ήταν κάτι που περίμενα , αλλά κάτι που δεν ήλπιζα να συμβεί ποτέ. "Εγώ δεν χάνω ποτέ τον έλεγχο. κάνω τα πάντα για να έχω μία οικογένεια μαζί σου Ηρώ."

"Φτάνει η τρέλα αυτή. Θέλω πίσω την κόρη μου. Για αυτό πες μου αμέσως που την έχεις."

"Όχι , δεν είμαι τόσο τρελός για να σου πω. Πως και δεν είναι μαζί σου ο άντρας που αγαπάς;"

"Αν με παρακολουθείς θα ξέρεις πως τον έδιωξα μακριά μου αυτή την φορά. Μα το έκανα για να τον προστατέψω. Για αυτό ας τον ήσυχο." Του τόνισα με την καρδιά μου να τρέμει.

" Μετά από όλα αυτά ακόμα δεν έβαλες μυαλό;"

"Νόμιζα τόσο καιρό πως είναι νεκρός ένιωθα τύψεις και ενοχές για το θάνατό του. Σε παντρεύτηκα για να εκδικηθώ τον εαυτό μου. Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα γίνω η γυναίκα σου. "