Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 4. Ο δρόμος της εκδίκησης! ~

Αλέξανδρος!

Αμέσως μόλις έφυγα από το κόκκινο τριαντάφυλλο , έβαλα την εκδίκησή μου μπροστά. Πήγα στην εταιρεία Ληναίου για να συναντηθώ για πρώτη φορά πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κώστα.

Μπήκα στην αίθουσα συνεδριάσεων με αυτοπεποίθηση. Το δεξί μου χέρι , η Χαρά, καθόταν δίπλα μου για να με στηρίξει σε αυτήν την μάχη. Ο Κώστας με κοίταζε σαν να βλέπει ένα φάντασμα μπροστά του. Εγώ τον κοίταζα με σιγουριά επειδή ήμουν έτοιμος για όλα. Θα πολεμούσα αυτό το αγκάθι για χάρη της Ηρώς. Ο θάνατος του ανθρώπου αγαπούσα όσο τίποτα άλλο μου δίνει δύναμη για να μην λυγίσω και να αντέξω σε κάθε μάχη μου με τον εχθρό.

"Ώστε είσαι ζωντανός; Εσύ είσαι ο χρυσός επιχειρηματίας;" Μου είπε καθώς έτεινε το χέρι του για μία επιχειρηματική συμφωνία.

"Και όμως είμαι ζωντανός με σάρκα και οστά. Σήμερα όμως αυτός που θα πεθάνει είσαι εσύ."Του απάντησα και του έσφιξα το χέρι.

Και αμέσως άρχισαν οι διαδικασίες για την αγορά μίας εταιρείας που έβγαινε σε δημοπρασία. Αυτή η εταιρεία θα ήταν ένα σημαντικό τμήμα για την φήμη της δικής μου εταιρείας , νέας στο χώρο των επιχειρηματιών. Μα είχα ανάγκη να της επενδύσω ένα νέο χρηματικό κεφάλαιο.

Η Χαρά πόνταρε τα ποσά που εμείς είχαμε συμφωνήσει από πριν. Το ίδιο έκανε και ο Κώστας. Κάθε φορά πιο μεγάλα για αν ξεπεράσει τα δικά μου. Μα εγώ για να κερδίσω έπρεπε να χάσω μπροστά σε ένα τεράστιο και τρελό χρηματικό ποσό.

"Εκατό χιλιάδες ευρώ!" Ήταν το ποσό που πόνταρε εκείνος και αμέσως με κοίταξε με ένα πονηρό χαμόγελο. Νόμιζε πως θα έκανα πίσω. και είχε δίκιο.

"Τελειώσαμε εδώ."Είπα στην Χαρά και την σταμάτησα από το να ποντάρω και άλλα χρήματα. Κοίταξα και εγώ με τον ίδιο τρόπο τον Κώστα ύστερα του χαμογέλασα και σηκώθηκα για να τον συγχαρώ.

"Αχ Αλέξανδρε! Ακόμα δεν έμαθες πως ο χώρος αυτός θέλει και τους σωστούς επαγγελματίες."

"Θα συμφωνήσω μαζί σου μόνο και μόνο επειδή θα ξανά συναντηθούμε πολύ γρήγορα.

Του είπα και φύγαμε με την Χαρά αμέσως. Στο αυτοκίνητο εκείνη μου έπιασε το χέρι αρκετά ενθουσιασμένη και αμέσως με αγκάλιασε.

"Δεν έχει ιδέα πως η νίκη του ήταν και μία ήττα για αυτόν." Είπε με το χαμόγελο να φτάνει στα αυτιά.

"Ακριβώς. Και ευτυχώς που δεν ξέρει πως αυτές οι εκατό χιλιάδες ευρώ της έδωσε σε εμένα επί δύο." Είπα χαμογελώντας ικανοποιημένος. "Αυτά τα λεφτά δεν του ανήκουν και κακό θα είναι να επιστρέφουν στους πραγματικούς ιδιοκτήτες." Είπα εγώ και εννοούσα εμένα και την Ηρώ.