Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 14. Μια αποκάλυψη γαι όλους! ~

Ηρω!

Αμέσως μόλις έφτασα στο σπίτι, έτρεξα προς το γραφείο του Κώστα. Μπήκα μέσα και άρχισα να ψάχνω τα πράγματά του.

Αν με έπιανε αυτή την στιγμή σίγουρα θα με σκότωνε. Ίσως και έτσι να είναι καλύτερα. Μα πρώτα θα μάθω όλη την αλήθεια.  Είναι πολλές φορές που κάθομαι και σκέφτομαι πως δεν σκοτώθηκε ο πατέρας μου για να παντρευτώ τον Κώστα. Είναι και κάτι άλλο. Και σήμερα θα το ανακαλύψω.

Δεν θα έχω άλλη ευκαιρία για να μάθω τι κρύβεται πίσω από αυτόν γάμο. Με αυτόν τον τρόπο θα έβρισκα μία λυση για να πάρω την κόρη και εμένα μια για πάντα απο εδώ.

Έψαχνα προσεχτικά τα χαρτιά του για να μην καταλάβει πως κάποιος εχεί ψάξει το γραφείο του και τα ξανά άφηνα στην θέση τους όπως ακριβώς τα βρήκα. Κοίταξα τα κλειδωμένα συρτάρια στο γραφείο του και το χρηματοκιβώτιό του.

Δεν μπορούσα να βρω τον κωδικό όσο κάι αν προσπάθησα. Σκεφτόμουν τι έχει να κανει με εμένα για να το βρω, όμως δεν πετύχενε.

Έδιωξα με το χέρι μου τα μαλλιά μου από το πρόσωπό μου και άρχισα να ξεφυσαω απογοητευμένη.  Κοίταξα για μια στιγμή έξω από το παράθυρο για να δω αν έρχεται. Ευτυχώς είχα χρόνο ακόμα.  Κάθισα στην καρέκλα και τότε το βρήκα.

Βρήκα ένα φλασάκι κρυμμένο στο μπράτσο της καρέκλας. Το έβαλα στον υπολογιστή και άνοιξα το αρχείο. Ήταν από κάμερες ασφαλείας. Συγκεκριμένα εκείνης της αποθήκης.

Το φως άναψε και τότε ειδα τον πατέρα μου δεμένο σε μία καρέκλα. Ο Κώστας τον πλησίασε κρατώντας ένα όπλο έτοιμο να πυροβολήσει.

"Τι θέλεις από εμένα; " τον ρώτησα εκ πατέρας μου.

"Θέλω να σε δω να υποφέρεις όπως υπέφερε εγώ εξαιτίας σου και εξαιτίας του πατέρα μου."

"Δεν έχω καμία σχέση με ό,τι έκανε ο πατέρας σου στην Στέλλα. " είπε εκείνος και τότε εγώ απόρρησα.

"Ποια είναι η Στέλλα;" αναρωτήθηκα

"Αυτό που κάνατε θα το πληρώσετε ακριβά. Ξέρεις λοιπόν τι πρόκειται να κάνω. Είναι ανώφελο να καθυστερούμε το αναπόφευκτο. Αφού με κατάστρεψε μια φορά δεν θα επιτρέψω να το κάνετε ξανά. Αυτή την φορά θα παντρευτώ την άλλη κόρη σου. Μπορεί να είναι δέκα χρόνια μικρότερη από την Στέλλα, αλλά μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό και αυτό θα είναι το δικό σας αμάρτημα." Είπε και με αυτό που άκουσα και έμαθα πετάχτηκα όρθια.