Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 22. Η ευτυχία δεν κρατάει πολύ! ~

Ηρώ!

"Ναι Αλέξανδρε, θέλω να σε παντρευτώ. Θέλω να γίνω η γυναίκα σου ,ο άνθρωπός σου. Θέλω να περάσω όλη μου την ζωή μαζί σου. Του είπα και εκείνος σηκώθηκε και μου φόρεσε το δαχτυλίδι.

"Δεν θα μπορέσω ποτέ να είμαι ζωντανός μακριά σου. Δεν πρόκειται να σε αφήσω ποτέ ξανά. Γιατί ο δικός μας έρωτας ξεκίνησε από μία ματιά και από μία αναπνοή."Είπε εκείνος και ύστερα με φίλησε.

Αμέσως με σήκωσε στην αγκαλιά του για να με ανεβάσει στο δωμάτιό μας. Με άφησε στο κρεβάτι απαλά και πήγε να κλείσει την πόρτα. Επέστρεψε κοντά μου και άρχισε να με φιλάει έντονα στα χείλη και στον λαιμό δίχως να χάσει άλλο χρόνο.

"Σε θέλω Ηρώ... σε θέλω πολύ." Μου έλεγε καθώς φιλούσε το σώμα μου.

Εκείνος έβγαλε το σακάκι του και χάιδεψα το μικρό γυμνό σημείο του στο στήθος του. Ξεκούμπωσα τα κουμπιά από το πουκάμισό του για να αγγίξω και το υπόλοιπο σώμα του. Ήθελα να νιώσω πως όλο αυτό είναι πραγματικότητα και όχι ένα όνειρο, όπως κάθε φορά.

"Εγώ θέλω να είμαι μαζί σου κάθε πρωί και κάθε βράδυ για να μπορώ να κοιμάμαι δίπλα σου και να ξυπνάω με το φιλί σου. Να υπάρχεις στην ζωή μου ,δίπλα μου, κάθε λεπτό και δευτερόλεπτό της ώρας. "Του έλεγα εγώ κοιτώντας τον στα μάτια και τότε τα έκλεισα για να απολαύσω το φιλί του.

Έκανε έρωτα στο κορμί μου και εγώ ένιωθα πως καίγομαι ολόκληρη. Φτάνω στο τέρμα του έρωτα κάθε φορά που η καυτή του ανάσα προσγειώνεται στο κορμί μου. Κάθε φορά που το φιλί του από γλυκό γίνεται παθιασμένο και φλογερό εγώ λιώνω στο σώμα του σαν κερί. Και εκείνος δεν σταματούσε να μου δείχνει πόσο με θέλει και πόσο πολύ με αγαπάει ,με το να με κάνει δική του.

"Σε έχω ανάγκη φως μου. Αν μου έλεγες από την στιγμή που συναντηθήκαμε πως με αγαπάς και πως δεν με πρόδωσες για να είσαι με τον Κώστα , τότε θα σε είχα πάρει αμέσως από εκεί. Από αυτήν την κόλαση στην οποία ζούσες αγάπη μου." Μου έλεγε εκείνος κρατώντας με στην αγκαλιά του.

"Δεν ήθελα να πάθεις κανένα κακό εξαιτίας μου. Από την πρώτη στιγμή ήμασταν καταδικασμένοι αγάπη μου. Η μικρή μας ήταν αυτή που μου έδινε δύναμη για να συνεχίσω. "

"Τώρα θα έχεις εμένα δίπλα σου. Κανείς δεν θα μπορέσει αν σου κάνει κακό. Κανένας πλέον δεν θα μας χωρίσει. "Μου είπε και σφράγισε τα λόγια του με ένα φιλί.

Έτσι αποκοιμήθηκα ήρεμη για πρώτη φορά. Κοιμήθηκα μετά από τόσα χρόνια στην αγκαλιά του ανθρώπου που αγαπούσα. Τον ένιωθα δίπλα μου ακούγοντας την ανάσα του και τους παλμούς της καρδιάς του. Φοβόμουν πως αν ξυπνήσω εκείνος δεν θα είναι δίπλα μου.