Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 3. Κάτω από τις μάσκες ~

Αλέξανδρος!

Κοίταξα εκείνον τον τύπο περίεργα. Εκείνος κάπνιζε ένα ακριβό τσιγάρο. Ένιωθα πως τον ξέρω, αλλά κάτω από την μάσκα ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβεται. όσον αφορά το μυστηριώδης κόκκινο τριαντάφυλλο , αυτό δεν πρόκειται αν το αφήσω έτσι. Θα μάθω ποια γυναίκα κρύβεται κάτω από εκεί. Γιατί η καρδιά μου άρχισε να ζεσταίνεται και να φλέγεται όπως πριν δέκα χρόνια που ήμουν ένας απλός μηχανικός αυτοκινήτων.

Μπήκα μέσα και πλησίασα την συνοδό μου. Εκείνη ήταν κατακόκκινη από τον θυμό της επειδή έλειπα τόση ώρα.

"Αν μπερδεύτηκες εγώ είμαι η συνοδός σου για απόψε."Είπε τσαντισμένη.

"Δεν μπερδεύτηκα εγώ αλλά εσύ. Μην ξεχνάς ποιος είμαι και τι ρόλο παίζεις εδώ δίπλα μου. Οι κανόνες μου δεν σπάνε και η ζωή μου δεν αλλάζει. Ή συμβιβάζεσαι με αυτό ή απλά παραιτήσου." Της είπα εγώ για να είμαι ξεκάθαρος από την αρχή.

Μόνο σε μια γυναίκα έδωσα υποσχέσεις και δεν πρόκειται να το ξανά κάνω ποτέ αυτό. Για μένα δύο όροι υπάρχουν πλέον για να μην πονέσω και να μην ερωτευτώ ποτέ ξανά. Να μην ανοίξω την καρδιά μου σε καμία γυναικά και να μην περάσω πάνω από ένα βράδυ με την ίδια γυναίκα.

Έτσι ήπια το ποτό μου με την μία και έστριψα το κεφάλι μου τυχαία προς την είσοδο. Την είδα να ακολουθεί τον συνοδό της με το ζόρι. Δεν το έδειχνε φανερά , αλλά όταν με κοίταξε , εγώ το κατάλαβα. Ήταν σαν να ζητούσε σιωπηλά βοήθεια. Τους ακολούθησα διακριτικά, μόνο και μόνο για να βεβαιωθώ πως εκείνη είναι καλά.

"Άφησέ με." Του φώναζε εκείνη όταν εκείνος προσπαθούσε να φιλήσει τον λαιμό της.

"Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ θέλω αυτό το σώμα. Τον άλλον πως τον προκαλείς και χάνεσαι μαζί του; "Έλεγε εκείνος και τότε τον άρπαξα από το σακάκι του πριν προλάβει να κάνει κάτι άλλο, χειρότερο.

"Δεν ακούς που σου λέει να την αφήσεις;" Του φώναξα εγώ και την ίδια στιγμή τον ξάπλωσα κάτω με μία μπουνιά που του έριξα στο πρόσωπό του.

"Άφησέ τον , σε παρακαλώ."Μου ζήτησε εκείνη , αγγίζοντάς με τρυφερά τον ώμο. Δεν ήθελε να δημιουργήσουμε σκηνή ή να κάνω κάτι που θα το μετάνιωνα. "Δεν χρειάζεται να δώσουμε συνέχεια." Είπε και απομακρύνθηκε ελάχιστα από κοντά μου.

"Θα σε πάω εγώ σπίτι σου απόψε. Δεν θα σε αφήσω μόνη σου."

"Δεν χρειάζεται. Είδη έκανες τόσα πολλά πράγματα για μένα και μάλιστα χωρίς να σε γνωρίζω καν."