Με Μία Αναπνοή... Ένας Έρωτας!

~ 19. Αλέξανδρος εναντίων Κώστα! ~

Αλέξανδρος!

Εκεινη την στιγμή ακούσαμε δύο δυνατούς χτύπους στην πόρτα. "Ηρώ άνοιξέ μου, θέλω να μιλήσουμε." Είπε ο Κώστας και εκείνη πλησίασε την πόρτα.

"Δύο λεπτά." Του είπε και με αγκάλιασε. " Πρέπει να φύγεις. " μου ζήτησε φοβισμένα. Χάιδευε το στήθος μου και κοιτούσε το χερούλι στην πόρτα.

Έδωσα ένα καυτό φιλί στην Ηρώ και αμέσως κατέβηκα από εκει που ανέβηκα. Έκλεισε το παράθυρο αθόρυβα και πήγε στην πόρτα της. "Σ'αγαπώ." Της είπα εγώ κουνώντας μόνο τα χείλη μου.

{...}

Το πρωί ήρθε και με βρήκε στο ίδιο σημείο στον καναπέ. Δεν είχα κλείσει μάτι όλη νύχτα. Σκεφτόμουν πως θα πάρω την Ηρώ και την κόρη μου από τα χέρια του Κώστα.

Σηκώθηκα και άλλαξα ρούχα για να επισκεφτώ την εταιρεία του Μιχάλη Δαμιανού, του πατέρα του Κώστα. Θα χτυπήσω αυτόν τον άνθρωπο στο σημείο που πονάει περισσότερο. Στον εγωισμό και στην μεγαλύτερη αδυναμία του.

Έβαλα στο φλιτζάνι μου ζεστό καφέ και το έσφιξα στο χέρι μου. Χρειαζόταν πολύ δύναμη όλο αυτό. Όμως εκείνη με έχει ανάγκη και πρέπει αυτή την φορά να τις κρατήσω στην αγκαλιά μου. Να μην μου στερήσει κανένας τους την ευτυχία μου, μας.

Άφησα το φλιτζάνι και ξεκίνησα για την εταιρεία. Ήμουν αποφασισμένος. Έτσι έπρεπε να είμαι για να αντιμετωπίσω τέτοιους ανθρώπους. Δεν ξέρουν την αγάπη. Είναι η προσωποποίηση του κακού. Μα δεν ξέρω ποιος από τους δύο είναι ο χειρότερος. Ξέρω ποιος είναι στην πραγματικότητα ο φόβος τους. Η φυλακή. Προτιμούν το χώμα παρά τα σίδερα.

Όταν έφτασα , προχώρησα προς το γραφείο της γραμματέας του. Εκεί στηρίχτηκα στο γραφείο της και της χαμογέλασα ελκυστικά. "Καλημέρα. Μπορώ να δω το αφεντικό σου." Της είπα και αμέσως μπήκα μέσα στο γραφείο του.

Ύστερα επέστρεψε το μίσος και ο φόβος στην επιφάνεια του χαρακτήρα μου. Ελελσια την πόρτα με δύναμη για να του τραβήξω την προσοχή. Πλησίασα το γραφείο του με δύο βήματα και έριξα κάτω με το χέρι μου τα χαρτιά του. Εκείνος έκλεισε το τηλέφωνο και με κοίταξε.

"Πώς τολμάς να μπαίνεις στο γραφείο μου και μάλιστα να φέρεσαι με αυτόν τον τρόπο; " είπε και σηκώθηκε από την θέση του. Είχε το ίδιο βλέμμα με τον γιο του , όταν θυμώνει.

"Θα σου πω μία λέξη μόνο και ελπίζω να καταλάβεις τι έχω σκοπό να κάνω. Και αυτή είναι η Στέλλα. " του είπα και πήγα προς την πόρτα.