Anioł Śmierci [2011]

Odcinek 28.

Odcinek 28.

Brunet siedział po turecku na łóżku ze spuszczoną głową, wczytany w jakąś książkę. Był to bardzo stary poniszczony tom. Na jej grzbiecie widniały ledwo widoczne słowa „Angelologia". Znalazł ją przypadkiem pod swoim łóżkiem. A może to nie był przypadek? Sam nie wiedział czemu tak zależało mu na znalezieniu w niej chociażby wzmianki o Aniele Ciemności. Większość jednak tekstu dotyczącego tych istot opowiadała o nich ogólnie. „Anioły – według większości religii, w których to pojęcie występuje są bytami duchowymi, które służy i na różne sposoby wspierają działania Boga."

Ani słowa o Aniele Śmierci. Jeszcze raz zerknął na spis treści. Jego wzrok przykro nagłówek „Śmierć w religiach i wierzeniach" Zajrzał pod wskazaną stronę jednak i tam niczego nie doczytał się o Aniele Śmierci. Zamyślił się na chwile odkładając książkę na bok. Może po prostu nie szukał w nie odpowiednim miejscu? Powinien poszukać głębiej.

Ruszył w stronę wyjścia na zewnątrz. Pokonał w oka mgnieniu strome schody po czym skierował się w stronę białych drzwi z kolorowym witrażem.

- Wujku! – z tymi słowami na ustach wpadł do domu – Nie śpisz jeszcze?

- Nie – odparł starszy mężczyzna z grubymi szkłami na nosie - Piszę kazanie na jutrzejszą mszę.

- A masz chwilę? – spytał - Bo szukam czegoś o Aniele Śmierci i to z takiej religijnej strony. Może masz o tym jakieś książki.

- Aniele śmierci? – mężczyzna zamyślił się uważnie przyglądając chłopcu po czym wstał ociężale z krzesła. Swoje kroki skierował w stronę małej półki z książkami. Wyciągnął jedną z równie starych i zakurzonych książek, którą miał w piwnicy Eryk. Na wierzchu widniał czerwony napis „Teologia Islamu". Otworzył bez dłuższego szukania na jednej ze stron po czym podał ją Erykowi.

Azrael (Azra'il, Izra'il) (arab. عزرائیل – ten, któremu pomaga Bóg) – anioł śmierci. Oddziela po śmierci duszę człowieka od jego ciała. Jest on jednym z najbardziej bliskich Bogu aniołów. Tradycja mówi, że: „Izra'il, jako istota o rozmiarach kosmicznych, siedzi na łożu ze światła. Ma cztery twarzy, cztery tysiące skrzydeł, a jego ciało składa się z oczu i języków, których ilość równa się liczbie ludzi żyjących na ziemi."

- Dzięki, o to właśnie mi chodziło – powiedział uśmiechając się do siebie chłopak, lecz kiedy podniósł wzrok na stryja on jakby rozpłynął się w powietrzu. Popatrzył naokoło siebie, nie było możliwe aby ten starszy człowiek znikł w tak cichy i szybki sposób. Coś było nie tak?

Chłopak uchylił delikatnie drzwi do pokoju wujka. Od razu posłyszał głośne chrapanie dochodzące z wnętrza. Jedno było pewne, że to nie ksiądz dał mu tę książkę. Chłopaka przeszył dreszcz.

Powrócił znów do piwnicy zaczytany w nową lekturę.

Uważa się, że najpierw był on jednym z głównych aniołów. Jego funkcja anioła śmierci wiąże się z mitem o stworzeniu człowieka. Allah zamierzał stworzyć najwyższą po sobie istotę – człowieka – z prochu ziemi. Iblis(szatan) , dowiedziawszy się o tym i zazdrosny o swoją uprzywilejowaną pozycję, przekonał ziemię, by ta błagała każdego, kogo Allah pośle, by nic z niej nie zabierał. Pierwszym posłańcem był Dżibril, lecz dał się ubłagać ziemi i wrócił bez niczego. Dopiero Azrael, rzekłszy "Nie będę nieposłuszny rozkazom mego Pana" wziął po garści z każdego z rodzajów ziemi, z ziemi wszystkich kolorów i odcieni (w ten sposób mit tłumaczy różnorodność gatunku ludzkiego). W nagrodę za swoją surowość Bóg dał mu władzę nad ludzkimi duszami po ich śmierci.