Kabanata 48

526 10 0
                                    

"Where the hell are you Ara?!" Hindi ako sumagot at tumingin sa night lights ng Manila. "Ara! Dalawang araw ka ng wala!Even your father doesn't know where you are!"

"Im fine Chad." Kalmadong saad ko.

"No Ara-- Don't give me that attitude Arabella." I stiffed. It's not Chad anymore, it's Nealle!

I can't be wrong!

"Where are you? Come back here." Hindi ako kumibo at sinara ang kurtina ng hotel.

Umupo ako sa kama.

"Arabella."

"Nealle.." mahinahon kong bulong. "Take care of my father--"

"Babalik ka ba?" Putol nya, hindi ako nakakibo. "Arabella."

"Ano sa tingin mo? Nabuhay kayo ng wala ako.. Hindi na ako babalik." Saad ko at papatayin na sana ang call ng magsalita sya.

"Ginamit mo lang ba ako?" I frozed for a moment. "Tell me.." Napakagat ako ng labi at tumango. "Putangina Ara!" Nagulat ako ng isigaw nya ang mga salitang iyon. "Magsalita ka! I need a fucking answer." I heard Chad trying to stopped him from the other line.

"Kuya." It was Chad.

"O-oo ginamit lang kita! Masaya ka na?Kailangan kita kasi may affection ka kay Emily! I want to see her sad kaya ginamit kita! I want her cry! I want her look like a fool. I want h-her..her.." 'Di ko natapos ang mga sinasabi ko ng napuno ng luha ang mukha ko. Nanghihina narin ako. My body's shaking already.

Why did I enter this world?

Bakit nandito ako sa sitwasyon na to?

"It was a lie..all of them." Bulong nya. Hindi ako kumibo. "Is't?" Puno nang hinanakit ang boses nya. Hikbi lang ang lumalabas sa labi ko at hindi sya masagot. "I hate liars." Malamig na sabi nya. "I hate you. I can't believe a childsih little girl fucked me up." I listened to his thunder like voice. If that's the only way to ease whatever he's feeling right. "Umalis ka na at huwag ka ng babalik dito. I dont fucking need a liar! I dont want to hear you, see you or even fucking know your whereabouts. Sinayang ko ang oras ko sa batang puro laro ang alam." Those words  are like knife stabbing me.

Pinatay nya ang tawag. Napakagat ako sa labi at bumaba ng upo sa gilid ng kama kasabay ng mga luha sa mata ko.

Umiiyak ako ng umiyak hanggang di ko namalayang nakatulog na pala ako.

Gumising nalang ako ng pumasok si mommy sa kwarto.

"I know you're not okay, you can still back up pa nam--" I cut her off. Nakatalukbong lang ako habang mukha lang ang nakikita pero nakatalikod ako kay mommy.

"Wala na akong babalikan." Napakagat ako sa labi ng nagbadya na naman ang isang patak ng luha.

"Yung daddy--"

"He has a family already." May nilatag si mommy sa kama, probably my clothes to wear for later.

"He just called, he's sick." Nagulat ako sa sinabi ni mommy pero hindi ako nagpahalata.

"Someone will take care of him." I said bitterly.

"Hmm. Magbihis ka na, malapit na ang flight natin."

Wicked HerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon