MESAFE

7.Bölüm:Prenses

*Hemen rahat bırak onu yoksa  aklına getiremediğin şeyler olacak.*

Ben şaşkın bir şekilde Rüzgar a bakıyordum ki Sinan gözlerimi kapadı neydi bu şimdi
"Sinan bıraksana beni ya niye kapatıyorsun gözlerimi Siinan..." yaklaşık iki üç dakika sonra Sinan elini gözlerimin üzerinden çekti.Ben onlara kızgın bir şekilde baktıktan sonra Rüzgar a döndüm o da bana bakıyordu ama yanında o kız yoktu.
"Naptınız kıza?" dedim sessizce sadece onların duymasını isteyen ajan gibiydim.Sinan her zaman ki gibi egoist tavrıyla konuştu.
"Sıkı dur Yağmur' cuğum söylüyorum aa dur tüneldeyim çekmiyor Ömer'e bağlan." Ömer e baktığımda ilk defa ciddi bir bakışla bana baktı ve o kelimeleri söyledi
"Y-yağmur biz o kızı öldürdük biz bir katiliz kaç kendini bizden kurtar."
"Aynen olay yerine bekleme." cevap Rüzgar'ın soğuk sesindendi
"N-ne "dedim tikrek sesimle o sırada Sinan konuştu gene
"Abi ben çok açım ya hadi Yağmur geç otur sana şakada yapılmıyor be."o sırada içimden ooh dedim korkmuştum onları tanımıyordum bile beklerdim yada beklemezdim diyemezdim.Bir anda beklemediğim o hamle Rüzgar Doğan kulağıma Belli olmaz belki de bir cinayet işledikleri belkide bir cinayete tanık olduk belkide bir cinayeti saklıyoruz kim bilir . Siz saç diplerinize kadar korkmak nedir bilir misiniz ? Ben bilirim çünkü şu anda yaşadım . Orta yerde kala kaldığımda herkesin gözünün bende oldunu fark ettim. Sinan beni çekip sandalyeye oturttuğunda gözlerim onun ela gözlerindeydi . Onunda ela gözleri benim ela gözlerime denk geldiğinde hemen kaçırdık gözlerimizi birbirlerinden.Sinan hemen atladı "valla ben çok açım abi iki pizza gömerim ."
"Valla benimde midem kazınıyo bende iki pizza rahat gömerim abi ."
"Siz ne yiyceksiniz?" gene siz dedi bize pardon ben ve ona
"Biz de iki tane pizza yeriz." BİZ ne ara biz olduk?
Eee içecek ne içicez ?
"Coca cola "
"Coca cola"
"Coca cola al bizede " bizede . Rüzgar Doğan yakışıklı çocuk ama asla ona aşık olmayacaktım. Ömer yerinden kalktı ki Rüzgar ona cebinden çıkarttığı cüzdanını uzattı . Ama Ömer gülerek "Yok kardeşim senin paran bizde geçmez."hesabı Ömer in ödeyecek olması içimi birazda olsa ferahlatmıştı.Ben öyle tek ortamlarda helede bana bakılan ortamlarda boş boş duramazdım.Oyalanmak için telefonumu montumun cebinden aldım ve galeride zaman geçiriyordum ki o el gene görüş alanımdaydı.Telefonu tuttuğu gibi Whatsapp a girdi ve o da ne Batuhan la olan mesajlarıma bakıyor.Uzanacak ve telefonu alacaktım ki yukarı kaldırdı.Herkesin tekrar bize baktığını gördüm ve Rüzgar'a yaklaşıp "herkes bize bakıyor şu telefonu ver ."diyiverdim, bu sefer oda yaklaştı ve "nıt nıt nıt yanlış yolda yürüyorsun prenses bana emir verme çünkü tek emir veren benim."kendimi istemsizce geri çektim ve yutkundum.
Arkamdan gelen" vay Rüzgar sevgilisinin telefonunu kurcalıyor baksanıza şuna ."kelimelerini duyuyordum, duymak zorunda kalıyordum.Sinan ve Ömer ellerinde sekiz tane  pizzayı zor getirirken ayağa kalktım ve ellerinden alıp masaya koydum . Sağol ben Yağmur sende olmasan
"Şşşttt abi deme öyle biz Yağmursuz ne yaparız?"sessizce güldüğüm sırada Rüzgar'ında  suratında çarpık bir gülümseme gördüm.
"Abi o telefon kimin senin değil zaten de ."
"Yağmur un du-"derken Ömer Sinan ın koluna sertçe vurdu .
Ooo Batuhan yenisi mi derken şaşkınlıkla Rüzgar 'a baktım
Hayır sadece arkadaşız.
Öyle mi dedi kaşları havada
"Batuhan yarın ilk günüm gene bir bela alacağım başıma
Korkma bir şey olmaz sen üstesinden gelirsin.
Umarım iyi geceler ;)
İyi geceler Yağmur :::))))"ben hemen korkuyla telefonu elinden çekip aldım ve konuşmaya başladım.
"Bu benim özelimdi Rüzgar Doğan senin ukala tavrına bulaşsın istemem tamam mı?"diyip benim bile aklımda olmayan o hareketi yaptım . "Ben bunu hak etmedim."diyip ağlayarak koşuyordum arkamdan gelen Sinan ve Ömer'in sesini aldırış etmeden koştum merdivenlerden çıktım , çıktım ve çıktım okula daha yeni gelmiş olmam hiç bir yeri bilmiyor olamam ve kendi başıma katlarca çıkmam en sonunda bir lavaboya girdim montumu astım , telefonumu aldığım gibi boş bir yere girdim. Klozetin kapağını kapatıp üzerine oturdum ellerimi dizlerime birleştirip uyuya kaldım . Bir anda telefonumun çalmasıyla irkildim saate baktım çoktan 6.47 olmuştu inanmıyorum yaklaşık  saattir uyuyordum.Telefonda ki numarayla garipseyen suratımla cevap verdim.
"Alo...."
"Hah Alo kızım nerden şu okulda aramadığımız delik kalmadı hepimiz çıldırdık."
"Ben özür dilerim. "
"Tamam Yağmur neredesin?"
"Ben bilmiyorum."
"Ya kızım kaçıncı kattasın?"
"En üst kattayım alın beni buradan." dedim yalvaran ses tonuyla.
"Tamam bekle bizi hemen geliyoruz."telefonu kapattığım gibi  hemen çıktım montumu giydim beklemeye başladım . O sırada tanımadığım bir kişi bana doğru yürüyordu.Hatta fazlasıyla dibime kadar girdiğinde refleks olarak geri adım attım.
Selam ben Koray.
B-benden ne istiyorsun ? dedim titrek sesimle .
Önce bir sakin ol burada neden bekliyorsun?
S-sanane  dedim ama keşke demeseydim.
Nıt nıt nıt yasaklı kelime neredesiniz Sinan neredesiniz?
Hemen Rahat bırak onu yoksa aklına getiremeyeceğin şeyler olacak.
Mahvolmuş Rüzgar Doğan korkak gözlerle bana bakan Sinan ve Ömer .
Korkudan yutkunamayan KORAY.

____

Selammm hepinize tekrardan bu aralar bölümlerimin geciktiğini ben fark ettim ama biraz rahatsızdım ekrana bakamayacak durumdaydım hâlâ daha öyleyim ama bölüm atacağım sık sık umarım severek okuyorsunuzdur canlarım .Evet kitabın adını değiştirmek gerektiğini fark ettim inanın böylesi daha iyi olacak.
Bir sonraki bölüme kadar hoşçakalın.
Hepinizi seviyorum canlar 💫