*Hayatıma artık kimseyi sokamazdım .*
"Tamam." dedim sessizce , "ama baban sende kalacağımı biliyor mu?" dedim tereddütle .
"Bilsede bilmesede hiç birşey yapamaz." dedi sert ses tonuyla .
"Bir şey olacağından değil sadece ben yani-"
"Sen yani ne bak Yağmur orası benim evim seni götürdüğüm polislerin bastığı evde benim evim , benim diyorum bak benim , ben 20 yaşındayım kendi hayatımı yönetebilecek durumdayım babam bilse ne olur ? bilmese ne olur ? Hiç bir şey olmaz yapabileceği hiç bir şey olmaz şimdi biz benim evime gidiyoruz ve dinleniyoruz yarın okul var devamsızlık tavan zaten. " dedi emir verir şekilde , hatta ne şekli direk emir veriyordu karşı çıkamayacaktım. Yaklaşık on , on beş dakika sonra evin kapısında durduk.
"Sabah saat 7.45 te kapıdayız müsait olunca aşağı inersiniz ." dedi dalgın haliyle Sinan.
"Oğlum ne diyorsun sen ?" dedi Ömer gülmek üzere olarak Sinan şaşkınlıkla bize bakıyordu .
"Ne var müsait olmadan mı gelsinler ne dedim ben şimdi ? aaa! " dedi Sinan bozuntuya vermeyerek .
Ufak bir kahkaha attıktan sonra Rüzgar ve ben arabadan inip binaya girdik Rüzgar şifreyi girerken bende tavana falan bakıyordum ki bana doğru yöneldi bir adım attı ve konuşmaya başladı .
"Şifreyi seninde bilmen gerek bu kapının şifresi 2613 dış kapınınsa 0190 nede olsa sende burada yaşıyorsun artık." dedi.
Rüzgar sert tonuyla ,kapıdan içeri girdiğimizde Rüzgar'ın ayaklarına dolanan ponçiği gördüm. Eğildi Rüzgar ve ponçiği eline alıp sevmeye başladı ponçik yalancılara karşı böyle sıcak davranmazdı üstlerine atlar çirkefçe miyavlar ve tırmalardı ama Rüzgar'a bana davrandığı gibi davranıyordu.
"Hadi sen odana geç dinlen yarın okul var sabah okulda atıştırırız. "
"Tamam." diyip sessizce odama geçtim , beş dakika sonra ise uyuya kalmışım .
Yan odadan gelen telefon alarmıyla yataktan sıçradığımda kafamı vurduğumu hissettim.
"Ahh (!) Seni aptal gerizekalı duvar ne diye buradasın ki ?" dedim sinirden bağırarak. Kapım çalarken gözümü kapıya devirdim Rüzgar bana şaşkın gözlerle bakıyordu .
"Az önce duvarla mı konuşuyordun sen?" dedi tek kaşı havada .
"B-ben.. yani ... biraz .. "derken sustum ve konuyu çevirdim "Okula gitmiyor muyuz ?" Allah ım lütfen uzatmasın lütfen lütfen lütfen .
"Tamam hadi hazırlan." diyip kapıyı kapattı .
Hemen üzerimi giyinip saçımı üstten at kuyruğu yapıverdim çantamı elime alıp aynanın karşısına geçtim , suratıma biraz fondöten sürüp yanaklarıma da allık dağıttım biraz rümel sürdüm ve hafif bir ton ruj sürüp elimle dağıttım kapıyı açıp odadan çıktığımda beni iki kişi karşıladı .
Ponçik ve Rüzgar.
"Böylemi geleceksin ?" dedi Rüzgar yutkunarak .
"Evet." dedim ciddi ses tonuyla .
"Tamam ."hadi aşağı iniyoruz diyip kapıyı suratıma kapatı verdi .Arkasında sinirle geliyordum ki kahretsin ...
Bu bir felaket bitişin felaketi .
&&&&&&&&
Biraz beklettim kusura bakmayın canlarım ama cidden çok hastaydım hastaneden çıkamadım bir türlü , hâlâ iyileşmiş değilim ama sizi bölümsüz bırakmak istemedim geçmiş olsun mesajlarınız için çook teşekkür ederiiim .
Bir sonraki bölüme kadar hoşçakalın. 👇👇
Bunu demesem olmazdııı .
Aşağı giiiiit (!) 🤗
Biraz dahaaaa👇
Öpüldünüz muah 💋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MESAFE
RomansaYağmur aslında sadece Fransa da yaşamını sürdüren herkes gibi yaşayıp giden mutlu bir aile kızıydı fakat o okula başlayıp yeni arkadaşlar edilene kadar Yağmur kendi hayatını ve anneyle babasının hayatını da tehlikeye atmıştı ama artık geri dönüşü yo...
