*Sakın unutma Güneş .*
Sinan titrek elleri ve kollarıyla bana sarılırken , Rüzgar Koray ın boğazından tutup duvara yaslamıştı.Sinan bana:
"Korkma Yağmur." diyordu asıl o daha çok korkmuştu.Rüzgar'ın azda olsa sesi geliyordu ."seni bir daha bizim etrafımızda görmüycem yoksa ..." demeden Koray Rüzgar ın elinden kurtuldu emin adımlarla merdivene ilerlerken benim ela gözlerim onun mas mavi gözleriyle birleşti, *sakın unutma güneş .* Gözleriyle montuma baktığı sırada Sinan 'a sarıldım ona kardeşime sarılır gibi sarıldım, bırakmıycak gibi Ömer elini omzuma koydu destekler gibi . Ağlıyordum hüngür hüngür ağlıyordum resmen Sinan kulağıma en ihtiyacım olan cümleyi fısıldadı biz yanındayız , seninleyiz . Ağlayan gözlerim artık yorulduğu an sarılmayı kesen ben oldum.Rüzgar o an lafa girdi Ömer eliyle göz yaşlarımı silerken hıçkırıklarımın arasında nefes alamıyordum.
Naptı o sana ? Rüzgar a kızgındım ama o dağılmış saçları harap olmuş sesi titrek elleri ne bir dakika elleri eli sağ eli kızarmış ufak tefek yerleri kanamıştı , daha dört saat yoktum ben yokken mahvolmuş Rüzgar Doğan bana korkak gözlerle bakan Sinan Boysan ve Ömer Ege Güngör vardı karşımda.
" Bir şey yapmadı zaten hemen geldiniz." dedim hıçkırıklarım beni zorlarken . Rüzgar elini montumun cebine soktu telefonumu aldı öbür cebinde benide şaşırtan bir not kağıdı buldu.Bana korkak gözlerle baktı.Telefonumu elime uzattı sadece ona baktım almadım.Oda cebime koydu .
Sadece ateş dokunabilir ateşe .
Su söndürebilir ateşini
Ama ateş alev alınca artık su bile fayda etmez.
Korkuyorsan prenses ...
Güneşe bak kendine bak .
Sarı saçlarına ela gözlerine bak.
Kendine bak kendini boşa harcama...
Ateşini uzaklarda arama ....
Kafanı kaldır ve etrafına bak.
Ne görüyorsun" ONU "
İşte o senin ateşin..
Senin ateşin senin tam yanında ...
Ne diyor kâğıtta abi ? dedi Sinan.Ömer Rüzgarın donan suratı karşısında kağıdı tuttuğu gibi aldı yüksek sesle okudu .
"Ne diyor bu şerefsiz abi?" dedi sinirden deliye dönen Sinan
"Rüzgar ."dedi Ömer.
"Rüzgar ..."dedim titrek dudaklarımın arasından çıkan masum sesle
Elimi cebime attım bir tane daha kağıt buldum . Sessizliği bölen bu sefer bendim.
Hiç bişey bilmedini sandığın beyaz atlı prens ...
O hatırlamıyor gerçeği
O unuttu kendini.
Seni , sizi hatırlamıyor.
Elleri kanlı, kalbi mühürlü.
O Kos kocaman bir suç işledi.
Ama o bunu hatırlamıyor.
Çünkü o annesiyle saatlerce aynı odada kanlar içinde yattı...
O anda bile uyanacak sandı ..
O anda bile geri gelecek sandı.
O anda bile ona sihir yaptı.
Uyanması için sihir yaptı
Ama uyanmadı....
Çünkü o bir ateş ateşe ancak ateş dokuna bilir ....
O artı karanlık
Unutma Güneş...
"Abi b-bu...."
Ne alaka dedim boş bakan gözlerimle.
Rüzgar ın gözleri dolmuştu ilk defa arkasını dönüp koşarak gittiği sırada Sadece Sinan gitti peşinde . Ömer e baktım.
"Gel biz kantine gidelim Yağmur."sessizce merdivenleri indik ve herkesin olduğu kantine girdik .
Anlat dedim oturduğum yerden doğru karşımda tek kaşı havada Ömer bana bakıyorken söze girdi.
"RüzgarÇocukken annesini kaybetti ..." gözleri dolmuştu Ömer'in .
Bir akşam üstü gülen yüzle su içmeye kalkıp annesini öpüp tekrar yatma planı olan Rüzgar ın annesini mutfakta yerde kanlar içinde yatarak gören bedenine adım attı Rüzgar . Elini tuttu üşüdünü sandı yorganını getirdi örttü üstüne . Bekledi bekledi bekledi uyanmadı annesi artık Rüzgar Doğan anlamıştı annesiyle olan defteri kapanmıştı bir daha geri gelmeyecekti anne dedi dolan gözleriyle Yağmur altı yaşında bir çocuğun gözleri doldu ... Anne susadım dedi çok susadım kalkarda su koyar diye anne uykum var dedi yatağına yatırır iyi geceler der diye . Anne üşüdüm kalk dedi sonra üzülür diye üşümedim anne seni bekliyorum o yüzden dedi cevap gelmedi artık hüngür hüngür ağlıyordu altı yaşındaki Rüzgar annesinin sesini duymak için .... " Ömer'in gözlerinden yaşlar boşalırken gözlerim dolmuştu.
B-ben üzgünüm
Rüzgar o bizim Rüzgar üzülmeyi hak etmeyen Rüzgar
Her gece annesinin kokusunu duymak için annesini tişört ünü giyen Rüzgar .
Her saklambaç oynadığımızda bir yerlerde annesini bulacağına inanan Rüzgar.
Her akşam su içmeye kalkarken mutfakta annesini bulacağına inanan Rüzgar.
Bir kere yanlışlıkla benim anneme anne diyip sabaha kadar ağlayan Rüzgar .
Şimdi kos kaca yük var omuzlarında .
Artık ağlıyordum.
Rüzgar Doğan bizim annesi için yıllarca ağlayan Rüzgar Doğan .
*****
Umarım beğenmişsinizdir ....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MESAFE
RomanceYağmur aslında sadece Fransa da yaşamını sürdüren herkes gibi yaşayıp giden mutlu bir aile kızıydı fakat o okula başlayıp yeni arkadaşlar edilene kadar Yağmur kendi hayatını ve anneyle babasının hayatını da tehlikeye atmıştı ama artık geri dönüşü yo...
