MESAFE

32. Bölüm:Sessizlik Duracak Kanla

*Virajı geçtik.*

"Benim artık düzelecek bir ruhum kalamdı Yağmur ."dedi sessizce. UMUTSUZCA...

"Üzülme lütfen ben öğreneceğim ne olduğunu ."dedim sesizce.

"Nereye gidiyoruz abi?" dedi Ömer sinirle.

"Babanı ara."dedim net ve soğuk sesimle.

"Tamam."demesiyle Rüzgar'ın araya girmesi bir oldu.

"Annemin evine gidiyoruz."diye emir verdi.

"Abi orada bulurlar bizi kafayı mı yedin ya."dedi sinirle Sinan arabayı çevirirken.

"Sana dediğimi yap Sinan."Sinan sağa saptı ve evin yolunu tuttu caddenin kenarında telefoncu görünce elimle Sinan' ın omzuna tutup "dur ."diye emir verdim, "Bekleyin." Telefoncuya girip dört tane telefon aldım kredi kartımla bana her ay gereğinden fazla para yatıyordu hesabıma bu nedenle birazda olsa şanslıydım.Arabaya tekrar binip onlara telefon verdim.

"Merak etmeyin yurt dışına bağlı bu telefonlar ama burada çekecek sorun olmayacak her şeyi hallettim. "

"Neden yaptın bunu?" dedi Rüzgar.

"Orada kimseden haber almadan duramazdık." dedim başımı eğerek.

"Onu ara." dedi sinirle Rüzgar.

"Tamam."dedim sakince, ve numarayı çevirdim.

"Alo."

"Alo."

"Yağmur virajı geçtiniz değilmi kızım kimseye bu konuda yardım edemem evet ama sen bana babanın emaneti gibisin seni karakollara itemem Yağmur başınız büyük belada dua edinde o pislik adam ölmesin "

"Virajı geçtik, teşekkür ederim Hakan amca."dedim gözlerimin dolmasını engellemeye çalışıyordum.

"Yağmur ne yapacaksınız nereye kadar ?"dedi .

"Hakan amca bilmiyorum ama Rüzgar'ı bırakamayız."

"Anlıyorum kızım dikkatli olun ben size yardımcı olacağım ."dedi minnettarca.

"Ha bu arada Yağmur bide yoğun bakımdaymış o adam, hattını kimseye görünür yapma kimseyle konuşmayın telefonlarınız yurt içindeyse dinlenebilir çok dikkatli olun."

"Merak etme Hakan amca şimdilik iyiyiz biz."dedim solgunca.

"Tüm okulu sorguya karakola getirdiler kimse ben duymadım görmedim diyor bu sizin için güzel birşey Yağmur biride o koridorun kamera kaydını silmiş hiçbir delil yok sizi suçlayanda yok ama sizin hızla girip olay anından sonra direk çıkışınız var ama okuldaki kimse bilmiyor şansınız varken karakola gelin sizin sonradan haberiniz oldunu benim seni aradığımı söylerim bir sorun olmaz salarlar sizi."

"Tamam." dedim mecburen, "Geliyoruz."ve ardından telefonu kapadım.

"Okulda kimse görmedim duymadım diyormuş."dedim umutla," Biride o koridordaki kamera kaydını silmiş herkes iyi çalışmış ama bizide sormuşlar kimse görmedim duymadım demiş gene bizede gelin ifade verin diyor bizi savunacak zaten ellerinde delil yokmuş akşam akşam bisey yapamazlar. " dedim .

"Gidelim o zaman."dedi Rüzgar.

"Eğer istemiyorsa-"dememe bile izin vermeyerek.

"Gidiyoruz."dedi.Sinan arabayı okulun yakınındaki karakola çekti .

"Bakin sizi zorlarlarsa dayanamazsanız her şeyi benim yaptığımı söyleyin."dedi Rüzgar.

"Tabi abi hemen seni satarız korkağız ya biz ."dedi sinirle Sinan.

"Bakın biz neden koşuyorduk biliyor musunuz eğer sorarlarsa Ömer'in annesini hastaneye kaldırmışlar acalemiz vardı şimdi iyi sorguyu diyar duymaz geldik."dedi sessizce hepimiz kafamızı salladık onaylarca.

"Bide sen Ömerle anaokulundan arkadaşsınız bizi tanışırmışsınız haberi duyunca sende hastaneye gelmek istedin ."

"Tamam." dedim dik durarak.Ve karakola girdik.

"Siz?" dedi binaya girdiğimizde genç bir polis.

"Biz Rüzgar Doğan, Yağmur DURMAZ, Sinan Boysan ve Ömer Ege Güngör."dedi Rüzgar.

"Ha siz içeri girin hepiniz ayrı dört odaya."dedi yüzünde dikkat dalgası vardı.Odalara dağıldığımızda Hakan amcaya gördüm bana belli etmeden göz kırptı "Rüzgar Doğan bende siz Yağmur'a bakın." dedi ve çıktı.

"Yağmur Durmaz ."dedi dikkatle bana bakarak genç, mavi gözlü sarı saçlı polis , karanlıkta sadece lamba ben ve o vardı gözleri parlıyordu saçlarıyla..

"Dün neredeydin?" dedi soran gözlerle.

"H-hastanede."dedim kekeleyerek.

"Neden?"dedi mavi gözleri büyüyünce kekeledim.

"Ömer'in annesi h-hastanedeymiş haberi duyunca koşup hastaneye gittik."dedim onun ismini burada kullanmak rahatsız ediciydi.

"Ömer mi senin daha üç gün önce okulda kaydın gözüküyor hemen arkadaş mı yaptın hemde üçüde erkek." dedi sesini tatmin ederek .Ne diyecektim Rüzgar bana biseyler demişti onları diyecektim.

"Ömer benim anaokulu arkadaşım bizi tanıştırdı haberi duyunca bende gelmek istedim onlarla karakol haberini öğrenince geldik hemen."dedim sessizce.

"Saçma ."dedi sesini yükselterek.
"Birinci dereceden şüpheli sensin ."dedi sesini düşürerek.

"Nasıl yani bana katil mı diyorsunuz. "dedim bağırarak.

"Demiyorum öylesin. "dedi sırıtarak.Ağlamamalıydım gülmeliydim ona gülmeliydim.

"Ben katil değilim."dedim gülerek.

"Sana bisey yapamayacağımı bildiğin için bu kadar rahatsın değil mu?"dedi bozularak.

"Elinizde delil yokken bana hiç bir şey yapamazsın , ne nezarethaneye atabilirsiniz nede burada tutabilirsiniz." dedim gülmekten ölecekken .

"Şunu unutma bir gün buraya ellerin kelepçeli geleceksin , sen ve onlar işte o zaman seni kendi ellerimle tutuklayacağım dosyanın üzerinde bir zat duracağım." dedi sinirle.Ve sonra eğildi bana yakın durarak kelimelerini döktü.

"Bir dahakine bir katile aşık olma ."ve odadan çıktı kapı açılır açılmaz içeri üçü girdi donakalmıştım.Hakan amca da hemen gelip kapıyı kapadı" Size birşey demeden çıkın hemen yoksa gelip ikinci olarak sorguya alabilirler sizi. "

"Neden?" dedim sıkıntıyla.

"Şüphe duyabilirler herkesten sonra geldiniz çünki."dedi sıkıntıyla. Hemen yerimizden kalktık gitsek gene iyi kaçıyorduk...Arkamızdan gelen bur ses bize uzanan bir el ve benim donmama sebep olan o korkum.

"Nehir Hocam."dedi Rüzgar korkuyla.

"Ne oluyor size?"dedi soran gözlerle .

"Hocam yok bisey." dedi sinirle Sinan ben muhatap bile olmuyordum.

"Bu konu burada kapanmayacak." dedi tehdit edercesine.

"Ehh yeter be ne konusu sen yürü gitsene buradan."dedim sınır patlaması yaşayarak.

"Tamam Yağmur, tamam." dedi sesizce, "Bağırma karakoldayız."

"Sen niye buradasın."dedim anlam veremeyerek.

"Bizi beklettiler tüm öğretmenlerini. "

"Sen benim öğretmenim değilsin sen benim hiç bir şeyim değilsin ."dedim ve hızlıca terk ettik karakolu.