MESAFE

2.Perde 1.Bölüm: Yıkılış Dönemi

Sahi kimdim ben masallarda okuduğum bir prenses mi ? kraliçe mi ?  kül kedisi mi ? Ah hayır kibritçi kız o rengarenk evlerden yanan ışıkları soğuk sokak köşelerinde umutsuzca izleyen bir kız o Nehir ise kraliçe ama unutmaması gereken bir şey var ki ; Kraliçenin kızı karşı safların en önünde ...

Tek bildiğim koşmaktı biz daha Ersin'i çözememişken Nehir çıkmıştı başımıza yani annem olduğunu iddia eden kadın.

"Yağmur."arkamdan gelen tanıdık sesle yavaşça durdum ve geriye döndüm.

"Güzelim biz geldik."Rüzgar arkamda bana umutluca bakarken bir anda kulaklarımı lastik sesi geldi virajı dönen lastikler siyah korkutucu araba. Takım elbiseli adam bana yürüyünce bir adım geri attım hemen beni kolumdan tutup arabaya sürükledi.

"Yağmur."korku dolu ses.

"Yağmo."tanıdık kaygılı ses oysaki arabadaydım kim olduğunu bilmediğim ellerde.

"Şimdi sessiz ol ve kaderini izle ufaklık."siyah gözlüklü siyah takım elbiseli iri adam korku dolu sözler söyleyince arkama yaslanıp ağlamaya başladım . Yavaşça kapanan gözlerimi aldırış etmeden...

"Ah hadi ama Yağmur kalk ve bana hoşgeldin de."kulaklarımı saran o iğrenç ses zıplamama sebep olmuştu gözlerimi yavaşça araladığımda gördüğüm manzara karşısında nutkum tutulmuştu.

"Ersin."dedi dudaklarım şok içinde dudakları kıvrıldı sırıtıyordu .

"Or**pu çocuğu ."öfkem bir anda ona yükselmişti.

"Ağzına hiç yakışmıyor bu sözler Yağmur."

"Pislik, şerefsiz herif ."Ersin Rüzgar'ın hayatını mahfeden şerefsizdi ellerimi boğazına geçirmek istiyordum.

"Ne istiyorsun bende oro*pu çocuğu?"dediğimde sinirlenmiş olacak ki arkasını döndü.

"Sadece kısa bir süre burada kalacaksın ." ne demekti bu şimdi ?

"Ne demeye çalışıyorsun Ersin p*çi ?"dediğimde sırıttı.

"Sevenlerini tuzağa çekiyorum ." elindeki telefonu bana tutunca karakolun önünde yere diz çökmüş Rüzgar'ı duvara yaslanmış Ömer'i ve elini yumruk yapıp ağzında geveleyen Sinan'ı görünce gözlerim dolmuştu benden haber bekliyorlardı ve dağılmışlardı güçsüzlerdi tükenmişlerdi üç tane şövalye yıkılmıştı yıkılış dönemiydi bu.

"Şerefsiiiz ."dememle Ersin'in telefonu çaldı ve kafama silah dayayınca gözümden bir damla yaş yanağıma kaydı hayır güçlü ol güçlü ol.

"Şimdi sessiz ol yoksa o beynini dağıtırım güzellik."dediği an ona nefret saçtım.

Yazarın Anlatımıyla |

"Alo."dedi en soğuk sesiyle Ersin.

"Ersin."tanıdık sesler sardı kulaklarını o an dondu kaldı Ersin.

"Tabi beni hatırlarsın kısa kesicem Ersin, Yağmur'un saçının bir teline zarar gelirse seni öldürürüm Ersin bunu sakın unutma seni bitirir-"Ersin telefonu kapatıp gözlerini Yağmur'un öfke saçan gözlerine dikti.

"Seni öldüceksin."dedi Yağmur en güçlü sesiyle bir gram korkmuyordu artık ondan.

"Biliyorum ."dedi Ersin elindeki silahı yavaşça indirdi.

"Seni Rüzgar'da öldürmeyecek biliyorsun değil mi ?"Yağmur o kadar güçlü hissediyordu ki kendini kanatlanıp uçacaktı.

"Biliyorum."Ersin'in içini biraz da olsa karartmıştı bu telefondaki ses.

"Seni bir başkası da öldürmeyecek." göz göze geldiler Yağmur gücünü toplayıp sırıttı.

"Seni ben öldüreceğim biliyorsun değil mi ?"Ersin hafifçe başını salladı onaylamıştı.

"Biliyorum."dedi Ersin kapıya yöneldi ve sessizce kapattı Yağmur gözlerini pencereyi çevirdi ve gökyüzündeki aya baktı.

"Sevgilim göğe bak seni çok özledim."Yağmur'un dudaklarından teker teker çıkmıştı bu kelimeler.

"Aya bak ve göz göze gelelim."gözleri yavaş yavaş ağırlaşıyordu.

"Rüzgar."yerde buz kesmiş bir şekilde oturan Rüzgar'a seslenmişti Ömer.

"Onu bulacağız o bizim kardeşimiz ." doğruydu Yağmur onlarında canıydı canlarının yanmasına izin veremezlerdi.

"Benim yüzümden ona bir şey olursa-"sustu devamını getirmeden aya baktı Rüzgar ve sessizce konuşmaya başladı.

"Yer yarılıp içinede girsen seni bulup çıkartacağım sevgilim." hüzünlenmişti ama bu sözü onu ayakta tutmaya yetiyordu.

Bir anda Yağmur'un odasına biri girdi yirmili yaşlarında sarışın bir çocuk Yağmur ne olduğunu anlamaya çalışıyordu oysaki.

"Al."çocuk ona telefon uzattı.

"Sen bunu neden yapıyorsun?"dedi Yağmur içinden bir ses onu almasını zorlarken.

"Ara ve bana ver." Yağmur numarayı girdi ve ona geri verdi telefonu.

"Alo."Bu Rüzgar'ın sesiydi.

"Yağmur yanımda uyuyor."

"Sen kimsin or*spu çocuğu. "Sinirlenmişti .

"Ona masal anlatmaya geldim. " Bu Yağmur'uda deli etmişti Rüzgar'ıda . Bir kaç dakika sonra telefon kapandı ve Yağmur öfke dolu bakışlarını savurdu.

"Ne yaptığını sanıyorsun?"Yağmur'da anlamamıştı olanları.

"Yarım saat sonra gelmezlerse  seni bulmalarını unut." odada yanlız kalmıştı Yağmur bu sözden sonra gözlerini saate çevirdi 7.15 'di saat içinden mırıldandı 7.45 hadi sevgilim hadi bul beni...

*Yarım saat sonra* *Yağmur'un Anlatımıyla*

Uzaktan gördüğüm tanıdık bir araba ile içime bir kaygı girdi kaç kişi vardı bu evde ya kapıdaki korumalar?

"Rüzgar."dedim sessizce telaşlıydım onlara birşey olmasından sakin kalmaya çalışıyordum bir anda kapıma vuruldu sertçe ufak bir çığlık attığımda tanıdık ses sardı kulağımı.

"Yağmur.(!)" Rüzgar'dı bu evet. Kafamı ellerimin arasına aldım ve ağlamaya başladım saniyesinde kapı kırılınca hıçkırıklarımı tutamadım Rüzgar koşarak bana sarılınca kafamı boynuna gömdüm yaklaşık beş dakika öyle kaldık ben ağladım o sustu ve dinledi.

"Güzelim geçti, geçti korkma ben buradayım ." Ondan ayrılınca hiçbir şey söylemeden çıktık evden ama garip olan tek şey evde kimsenin olmamasıydı dışarıda bekleyen Sinan ve Ömer'e baktım gözleri şişti.

"Yağmo." Bu sefer Ömer bana Yağmo demişti ve koşarak sarılmıştı onlara sarılınca güven kokuyordum .

"Çok korktuk be kızım ." Sinan gerçekten ciddiydi bu sefer, sıkı sıkı sardı beni birdaha gitme der gibi.  Arabaya binmiştik bile kimsede çıt yoktu göz yaşlarım istemim dışı yanağımı ıslatırken Rüzgar beni göğsüne yasladı ve öylece ağlamama izin verdi. Tam bilincimi kaybedecekken kulağıma bir şeyler fısıldadı .

"Sana söz veriyorum bir daha sana zarar gelmesine izin vermeyeceğim. Sana söz veriyorum Yağmur . Söz." gözlerim yavaşça kapandı ve derin bir uykuya daldım güvendiğim kollarda.