Yağmur aslında sadece Fransa da yaşamını sürdüren herkes gibi yaşayıp giden mutlu bir aile kızıydı fakat o okula başlayıp yeni arkadaşlar edilene kadar Yağmur kendi hayatını ve anneyle babasının hayatını da tehlikeye atmıştı ama artık geri dönüşü yo...
*Sen benim kalbimi söktün bende senin canını alacağım 'Ölümün benim elimden olacak seni ben öldüreçeğim.'*
_________________________________________
Selam Canlarım ;
Bu bölümü okurken içiniz sızlayacak kalbimizin kırık sesini duyacaksınız ve bir sürü soru işareti olacak kafanızda biliyorum bu nedenle açıklama bölümümü okursanız çok sevinirim okursanız kafanızdaki soru işaretlerini birazda olsa azaltacağım .
'Keyifli okumalar.'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_________________________________________
*Yazarın Anlatımıyla*
"Gardiyan."öfkeden deliye dönmek üzereydi Rüzgar.
"Gardiyan dedim şu Allah'ın belası gardiyanı çağırın bir şey yapın ya çıldıracağım sevgilim sevgilim lütfen uyan uyan güzelim Yağmur lütfen bana bu acıyı yaşatma yalvarırım sana lütfen aç gözlerini."ağlıyordu hüngür hüngür yerde dizlerinin üzerinde kucağında Yağmur ile elleri kanlı bir şekilde ağlıyordu Sinan korkudan titrerken Ömer ise elleri başının arasında diz çökmüştü .
"Lan gardiyan ambulansı ara gardiyan." Sinan deli gibi kapıya vuruyordu, gardiyan telaşla koşup kapıdan çıkınca siren sesleri geldi ambulans sesiydi bu.
"Yağmur nolur dayan lütfen sana bir şey olursa kendimi asla affetmem."diyordu bir yandanda gömleğini çıkartıyordu içinde beyaz bir tişört vardı ellerini silip hemen gömleğini Yağmur'un yarasına bastırdı.
"Hastanın nesi v-" görevli bir kadın içeri girince ağzı şok içinde açıldı ve hemen yeniledi "Sedye acil sedye getirin çabuk." oda bu olayların nasıl gerçekleştiğini merak ediyordu.
"Vuruldu."sadece dudaklarının arasından bu çıktı Ömer ve Sinan onu anlamaya çalışıyordu ama korkuyorlardı kendilerinden daha çok sevdikleri Yağmur'a birşey olmasından korkuyorlardı.
"Bizde geleceğiz." Ömer ayağa kalkarak kendine gelmeye çalıştı.
"Evet bizde geleceğiz."dedi bir anda Rüzgar.
"Olmaz sen çıkamazsın."gardiyan çok netti.
"Çıkacağım diyorsam çıkacağım ."öfke saçıyordu.
"Rüzgar oğlum gelmen birşey değiştirmez kal burada ."dedi ve ona sarıldı Ömer bir anda cebine kendi telefonunu çaktırmadan koydu ve sessizce fısıldadı.
"Telefon bırakıyorum sana her anını anlatacağız hatta Yağmurla konuşacaksın uyanınca korkma abi ama burada kal başımıza bela almayalım."sırtına vurdu ve ayrıldı Rüzgar donuk bir şekilde arkalarından baktı.
(2 Saat Sonra)
"Ne oldu bizede bir şey söyleyin deli olacağız ."Sinan bir o yana bir bu yana gide gide yolları unutacaktı şimdide hemşireye çatmıştı .
