21.Bölüm : Kaybolmuş Kimlik Ve Kimlik Kaybı

31 7 25
                                    


*Kendini kaybettiğinde, onu nefret ettiklerinde ara. *

Onlara baktığımda kararlı bir ifade vardı yüzlerinde , nettiler o an başları dik gözleri gözlerimdeydi .
"Buraya gelebilmek için ..." diye yeniledi Sinan .
"İyide neden? "dedim ciddi kalmaya çalışarak.
"Bugünlük bu kadar soru sana yeter hadi gidiyoruz."dedi Rüzgar yürüyerek ,  Sinan ve Ömer'de bana başıyla yürümemi söylerken sustum , yürüdüm onlarla sadece susarak yürüdüm sessiz kaldım ama içinde kos koca bir kaos vardı.Dışarı çıktığımız da yönümü değiştirdim onlar sola gitti ben sağa arkamdan şaşıran bir ses duydum soru ifade ediyordu.
"Nereye?" diyordu Rüzgar .
"İzninizle yurda gideceğim hani beni bırakacağınız yere , benim ayaklarım var ben kendim giderim ." dedim  nefret kusarken.
"Valizin ve ponçik  kedin  ne olacak ona ben bakacak değilim."dedi Rüzgar ne diyordu bu şimdi ağlayacaktım şimdi resmen .Onun olduğu yere bir adım attım bir adım daha ve bir adım daha... Nefesini tenimde hissettim o an o kadar yakındık.
"Sen tam bir ... tam bir ... Sen... "dedim sadece çıkmadı ağızımdan o kelime. Bir adım daha attı ve ben refleks olarak ufak bir adım geri attım güldü .
"Ben bir neyim?"dedi sırıtarak.
"Sen... sen... sen... Sen benden uzak dur (!)"dedim ağlıyordum bir dakika gerçekten ağlıyordum ve hızlıca geriye dönüp  koşmuştum koşuyordum adeta gözlerimden hiç bir şey göremezken koşuyordum ben o an arkamdan elimi saran bir el hissettim durdum dondum o an bu o muydu arkamı yavaşça dönerken kulaklarımı o ses sardı gözlerimi onun gözleri buladı.
"Benden kaçamazsın sadece bir şakaydı ."dedi tedirgin gözleriyle .
"Ne?" dedim soran sesimle ve ağlayan gözlerimle.
"Hadi . "diyip  beni çekiştirerek arabaya  götürdü beni Rüzgar.Arabaya bindiğimde konuşamıyordum.
"Yağmur biz ..." dedi ve sustu Rüzgar.
"Evet biz ney? Ney söyleyeceksin?" dedim soran sesimle .
"Biz yani senin yurd işini içerde hallettik , artık yurtta kalmayacaksın." hayatımda aldığım en güzel haberdi bu .
"Peki ya nerede kalacağım?"
"Bende ..." dedi Rüzgar sormadı bile bende dedi .
"Bu benim terc-"derken sözünü kesti.
"Hayır bende kalıyorsun bitti bu kadar." dedi ciddi sesiyle itiraz  edemezdim zaten onunla güvende olacaktım bundan emindim ama o bana yaptığı  şakadan dolayı içime bir nefret duygusu sardı , ama o da benimleydi ne olursa olsun.
İçimden bir cümle geçti bu en çok kullandığım kelimeydi;
~Kendini kaybettiğinde , onu nefret ettiklerinde ara .~




#######

Biraz kısa oldu ama olsun yeni bölüm geliyoooor

MESAFEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin