SESİMİ DUY [TAMAMLANDI]

7-VEDA

Merhaba ✨
Yeni bölüm sizlerle👇

Keyifli okumalar💕

Okurken sizin için seçtiğim şarkıyı dinleyebilirsiniz🎵🎶🎵🎶

MULTIMEDIA: Is It Love?, Rea Garvey ft: Kool Savas

7-VEDA

  31 Temmuz 2019, Türkiye

Mert'in uçağının kalktığı ana kadar
kendimi sıkıp ona hiçbir şey hissettirmemek için dayanmaya çabaladım. Daha gider gitmez de fenalaşarak Defne'nin kollarında kendimi en yakın koltuğa attım. Ayrılığın acısı içimi yakıp kavurmuş, tüm gücümü adeta emip yok etmişti.

Dakikalar sonra Bora'nın getirdiği su ve kolonyayla biraz olsun toparlanmayı başardığımda havaalanından çıkıp tıpkı geldiğimiz gibi onun arabasıyla evin yolunu tuttuk.

Defne'nin aksine, Bora başlarda Mert'le ikimizin birlikteliğini onaylamayıp karşı çıktıysa da neyse ki sonraları durumu sessizce kabullenmişti.

Kıpının önüne geldiğimizde kendimi elinden en sevdiği oyuncağı alınmış çocuklar gibi hissediyordum. Arabadan inerken içimde kocaman bir boşluk vardı, üstelik nasıl kapanacağını da bilmiyordum.

Kupkuru kurumuş, esecek en küçük rüzgarla devrilmeye hazır bir ağaç gibiydim.

Defne Bora'yı eve davet ederken ayakta zar zor duruyordum. O, işi olduğunu söyleyerek teklifi geri çevirdiğinde güçlükle eğilip açık olan aracın ön kapısından yardımları için teşekkür ettim. 

Bora'yı uğurlayıp Defne'yle birlikte eve doğru yürüdük.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
01 Ağustos 2019, Türkiye

Birinci gün: Mert yoktu, gitmişti. Onsuzluğun elbette çok zor olacağını tahmin ediyordum fakat bu kadarını asla düşünemezdim. Kendimi sudan çıkmış balık gibi hissediyordum. Aciz, çaresiz. Kalabalığın ortasında yapayalnızdım. Sanki birkaç haftalığına değil de tamamen ayrılmıştık.

Mantığım bunun geçici olduğunu, çok yakında kavuşacağımızı üstüne basa basa haykırsa dahi onu kaybettiğine inanan kalbime söz geçiremiyordum. İkisinin arasında kalan beynimse karmakarışıktı. Eve gider gitmez kendimi yatağıma attım ve Defne akşam yemeği için çağırana kadar tüm gün odamdan çıkmadım.

02 Ağustos 2019, Türkiye

İkinci gün: Mert aradı. İşe başlamıştı. Şimdilik otelde kalıyormuş. Her şeyin yolunda olduğunu, ev aradığını, beni görmek için sabırsızlandığını söyledi.

Onunla konuşmak içimi rahatlatmış, iyi gelmişti ama yine de günün geri kalanını hiçbir şey yapmadan, odamda geçirdim.

Akşam Defne işten döndüğünde ağzıma hala tek lokma bile koymamıştım. Canım istemiyordu. Neyse ki zorlayarak da olsa sonunda biraz yemek yiyip karnımı doyurmamı sağladı. Gece boyunca da şaklabanlık yaparak beni neşelendirmeye çabaladı.

03 Ağustos 2019, Türkiye

Üçüncü gün: Bir taraftan arkadaşlarımdan, alıştığım bu çevreden ayrılacak olmanın verdiği üzüntüyle içim yanarken diğer taraftan da Mert'e kavuşmak için sabırsızlanıp zamanımı günleri sayarak geçiriyordum.