SESİMİ DUY [TAMAMLANDI]

32-HANGİSİ DAHA KÖTÜ

Merhaba ✨

Yeni bölüm sizlerle👇
⚠️Okurken tarihlere dikkat ediyorsunuz değil mi?

Keyifli okumalar💕

Sizin için seçtiğim şarkıyı dinlemeyi unutmayın🎵🎶🎵🎶

MULTIMEDIA:Ready For It , Taylor Swift

32-HANGİSİ DAHA KÖTÜ

17 Kasım 2019, Kanada

An gelir öyle bir şey olur ki, canı çok yanar insanın. Üzer, yüreğini sızlatır hani acısı. Tüm bunların başına neden geldiğini düşünür günler boyunca. "Neden ben?" sorusu kemirir içini.

Tam olanlarla nasıl başa çıkıp alışacağını düşünürken başka bir sızı düşer kalbine, daha büyük, daha çok acı veren, daha çok üzen. Birken, iki olur yangını, çoğalır.

İnsan o zaman tüm bunların neden başına geldiğini düşünüp neden ben diye dövünmeyi bırakır.

Peş peşe gelen bu acılardan hangisinin kendini daha çok üzüp yıprattığıyla ilgilenmeye başlar ve çözüme odaklanır.

İşte asıl o zaman olgunlaşır.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Alara Sarah kamera görüntülerini izlerken önce birden Polen'e sinirlenip küfürler yağdırmış sonra da ona gününü göstereceğini söyleyerek telaşla dışarı fırlayıp gitmişti. O zamandan beri burada durmuş, tek başıma, açık unuttuğu ekrandan kendi evimi izliyordum.

Bunu bazen merakımdan ama çoğu zaman da istemeyerek yapıyordum çünkü orası bir zamanlar kendi evim bile olsa, onları hırsız gibi gizlice gözetliyor olmak hiç hoşuma gitmiyordu. Özellikle de Mert ve Polen'i birbirlerine sarılmış, öpüşüp koklaşırlarken ya da kısa süre önce benim uyuduğum yatakta birlikte uyurlarken gördüğüm zamanlarda...

Alara Sarah yanımdan gitmeden önce izlediğimiz son görüntülerde Polen, "Üzgünüm canım ama buna alışsan iyi olur. Melis seni terk etti. Kabul et artık, o gitti ve bir daha asla geri gelmeyecek. Melis artık yok!" diye Mert'e çıkışmıştı.

Üstelik Mert de, Polen'e kızıp karşı çıkmak yerine hak vermişti. İşte o anki yaşadığım yıkımın asla tarifi yoktu.

Yaşamımın, hayatta kalma çabamın, umutlarımın tek sebebi olan adam artık benden vaz mı geçmişti?

Eğer öyleyse ne yapardım ben? Kurtulmak, tüm bu çektiklerime dayanmak için elimde hiç sebebim kalmazdı ki!

Kaybolduğum bu karanlık sokakta, yolumu aydınlatan tek ışığımdı Mert ama ne yazık ki şimdi Polen gelmiş ve ışığımı söndürmüştü.

Bu zifiri karanlıkta yolumu bulmayı başarıp tekrar aydınlığa çıkar mıydım, yoksa önümü görmeyip ilk yanlış yola mı sapardım, hiç bilmiyordum.
   ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ne kadar uyuduğumu tam olarak bilmesem bile kalktığım zaman uykumu almıştım. Görünüşe göre uzun zamandır uyuyor olmalıydım. Uyanıp üzerinde yattığım sedyeden doğrulduğumda, Alara Sarah odanın diğer tarafta durmuş, telaşlı telaşlı içlerini doldurduğu torbalarla uğraşıyordu. Odada sanki bir gram bile hava kalmamış gibiydi. Bir yandan nefes almaya uğraşırken diğer taraftan ne kadar zorlansam da odada gittikçe daha çok artan o leş kokusunu duymamak için çabalıyordum. Bu sırada tüm bunlara hiç aldırmadan mekanik hareketlerle işini yapan Alara Sarah'a baktım. Kıpırdandığımı fark edip aynı anda o da bana bakınca göz göze geldik.